Opinia na temat książki Plac Leńskiego

To było jak podróż w czasie. Autor jest moim równolatkiem i za jego sprawą przeniosłam się do lat swego dzieciństwa i młodości odtworzonych dokładniej, niż ja je pamiętałam. Ta sama muzyka, filmy, książki. Warszawa lat 60- tych i 70- tych. Gitowska grypsera, którą każdy z mojego pokolenia musiał znać, bo wszędzie byli gici. Zabawa w grę półsłówek, te same dowcipy, fascynacja hipisami i niedostępnym Zachodem. Nawet wakacje w tych samych miejscach… Nagrywanie z radia zachodnich utworów na magnetofon szpulowy. Pamiętam te słowa spikera: „kanał lewy, kanał prawy”, aby dostroić radio do piracenia. Miłość do miejsca swojego dzieciństwa, chociaż u mnie byłby to inny plac warszawski, ale to bez znaczenia. Spacery, jazda rowerem po okolicy, ileż to kilometrów! Dojrzewanie, pierwsze doświadczenia seksualne, pierwsze miłości. Każdy pewnie mógłby by o tym napisać książkę, ale nie każdy potrafiłby TAK to zrobić.

Daniel Wyszogrodzki ma wielką wrażliwość i talent literacki. „Plac Leńskiego” czyta się jednym tchem. Humor jest przemieszany z dramatyzmem, anegdoty z bolesnymi rozważaniami niekochanego dziecka. Rewelacyjna powieść. Na dodatek nie znalazłam w niej ani jednego błędu stylistycznego, nawet żadnej literówki! Rzecz niespotykana wostatnio niedbale wydawanych książkach. Czytałam z prawdziwą przyjemnością. Polecam każdemu, nie tylko pokoleniu 60 plus.