Płonę

"- Jaka była? - zapytał niespodziewanie.

Aleks musiała być powściągliwa. Jaka była M...? Szalona, nieprzewidywalna, pełna pasji, ale też mroku i niepokoju, czyli czegoś, czego jednocześnie można się bać, choć było fascynujące."

Macie czasami problemy z napisaniem opinii na temat danej książki?

Ja właśnie miałam problem przy "Płonę" Wojciecha Magiery. I nie, nie dlatego, że była zła. Po prostu nie wiedziałam, jak ugryźć to, co dostarczyła książka. Czuję się trochę zdezorientowana, a jednocześnie mocno zaintrygowana. Powiedzieć, że "Płonę" zapada w pamięć, to nic nie powiedzieć. Wryje się jak natrętna głupia melodyjka, która o dziwo nie chce opuścić zakamarków głowy. Porównanie może nie do końca przemawiające, ale chodzi mi o to, jak bohaterowie i wydarzenia pozostają z czytelnikiem na dłużej.

Historię Magdaleny "M" Dąbrowskiej poznajemy z kilku perspektyw, choć z początku nic się na to nie zapowiada. I tu wielkie brawa, bo na początku byłam zagubiona poznając kolejnych bohaterów. Po co? Dlaczego? Dopiero później zaczęła klarować się sytuacja, a drogi bohaterów zaczęły się przecierać.

"Płonę" daje do myślenia. Skłania ku refleksjom nad swoim życiem, nad osobami, z którymi mamy styczność. Gdzie jest granica czystej fascynacji, a dewiacji? Bo nie ma co się oszukiwać, ale bohaterowie są tutaj odkryci. Poznajemy ich naturę, nie tylko tą dobrą stronę, ale i brzydką. Pan Wojciech w bardzo ciekawy sposób przedstawił obraz człowiek...

Magdalena Dąbrowska, znana jako M, uznana i ekstrawagancka malarka, miała wszystko, talent, sławę, bogatego i przystojnego męża. Kiedy zostaje odnalezione jej ciało nie tylko policja musi znaleźć odpowiedź na podstawowe pytanie – DLACZEGO? Co skłoniło ja do podjęcia drastycznej i nieodwracalnej w swoich skutkach decyzji? Bo to, że M popełniła samobójstwo jest bezdyskusyjne. Czy samospalenie było formą nie do końca przemyślanej ekspresji artystycznej, a może kobieta dotarła do ściany od której nie potrafiła się odbić i ta decyzja to ostatni w jej życiu krzyk rozpaczy? Kiedy przyjrzymy się bliżej życiu M to to, co na pierwszy rzut oka mogło nam się wydawać sielanką, w rzeczywistości było życiem na krawędzi. Romanse, alkohol, narkotyki i tajemnice, wszystko to co przyciąga uwagę i wzbudza zainteresowanie rządnych sensacji ludzi, było jej codziennością. I choć jej odejście wywołało szok wśród bliskich, to prawdziwe chwile grozy przeżyli dopiero wtedy, kiedy okazało się, że prowadzony przez nią dziennik dostał się w ręce pewnego złodzieja z aspiracjami. Jakich informacji mógł obawiać się mąż zmarłej malarki, że gotów był zapłacić fortunę za skradzione zapiski? Bo przecież ujawnienie faktu, że M miała kochankę nie było tajemnicą wartą miliony.

***

„Płonę” Wojciecha Magiery to było moje pierwsze spotkanie z piórem autora. Sięgając po ten thriller zupełnie nie wiedziałam czego mogę się po nim spodziewać. Książka okazała się być prawdziwym rollercoasterem. Zawił...