„Moje miasto Łódź, tam wszystko się zaczęło” – mówi Leon Weintraub w cyklu rozmów z Magdą Jaros. Wychowywał się w czynszowej kamienicy przy ul. Kamiennej, tej samej, którą po latach rozsławiła w swojej piosence Osiecka. W 1939 roku miał pójść do gimnazjum, tymczasem musiał pożegnać się ze światem, jaki znał do tej pory i wraz z matką i siostrami przenieść się na ul. Jakuba w centrum getta. Praca, głód, percepcja ograniczona do znajdywania sposobów na przetrwanie, coraz mniej sił, aż wreszcie wywózka i gehenna obozowa. Czy można nadrobić stracony czas? Czy po takich doznaniach można znaleźć sobie miejsce wśród ludzi? „Wybaczenie, czy też usprawiedliwienie tych przekraczających ludzką wyobraźnię zbrodni nie jest dla mnie możliwe – przyznaje Leon Weintraub. - Pozostaje więc słowo POJEDNANIE. Oznacza ono zaprzestanie wysuwania wzajemnych zarzutów i zakończenie nakręcania »spirali wrogości i zła«. Tylko ten stan pozwala wspólnie tworzyć przyszłość”.
Pojednanie ze złem
Leon Weintraub, Magda Jaros
7.5
/10
Ocena 7.5 na 10 możliwych
Na podstawie 2 ocen kanapowiczów
Na podstawie 2 ocen kanapowiczów
/aa830945-42f6-49ad-86f7-d268453d2493/n/pojednanie-ze-zlem)
Popraw tę książkę
|
Dodaj inne wydanie
7.5
/10
Ocena 7.5 na 10 możliwych
Na podstawie 2 ocen kanapowiczów
Na podstawie 2 ocen kanapowiczów
Opis
Data wydania: 2021-06-30
ISBN: 978-83-11-16172-6, 9788311161726
Wydawnictwo: Bellona
Kategoria:
Wspomnienia
Stron: 310
dodana przez: Catta
Autor
/afe1b0494dfa9e80e990e53fa26ceae4/n/leon-weintraub)
Leon Weintraub
Urodzony 1 stycznia 1926 roku w Polsce (Łódź)
Leon Weintraub urodził się w Łodzi, w rodzinie Szula-Szlomy zmarłego w 1927 r. w Łodzi i Natalii, która zginęła w 1944 r. w Auschwitz. Matka aby zapewnić byt swoim dzieciom (Leon miał jeszcze 4 siostry) otworzyła małą pralnię przy ul. Kamiennej 2. D...
Gdzie kupić
Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
2 osoby szukają tej książki
Moja Biblioteczka
Już przeczytana? Jak ją oceniasz?
Recenzje
Wartościowa książka
24.09.2021
Na samym początku muszę wspomnieć, że bardzo podoba mi się okładka, która jest niesamowita oraz zakładki, które mają podobny klimat. Myślałam, że to książka w formie opowiadania, a okazało się, że to bardziej wywiad. Pisarka zadaje szczegółowe pytania, a Pan Leon z dokładnością odpowiada i opowiada o swoim życiu. Pomimo, że ma teraz 95 lat to ma b... Recenzja książki Pojednanie ze złem
@kicia1914
× 1
Moja opinia o książce
Opinie i dyskusje
2021-08-08
Przeczytane
Historia drugiej wojny światowej
Leon Weintraub ma obecnie 95 lat i jest jednym z ostatnich świadków, którzy przeżyli łódzkie getto, obóz w Auschwitz, a potem obozy koncentracyjne w Niemczech. Gdy trafił do getta miał 13 lat. „Pojednanie ze złem. Historia chłopca z łódzkiego getta” to książka-wywiad. Jest to opowieść o człowieku, który urodził się w Łodzi, niezamożnej żydowskiej rodzinie, a potem musiał się przeprowadzić do Litzmannstad-Getto.
To również opowieść o bardzo ciekawym człowieku, który ożenił się z Niemką, zaczął studia medyczne w Niemczech, a potem dokończył je w Polsce. Pracował jako ginekolog w Warszawie i Otwocku. Niestety stał się również bohaterem innej, bardziej ponurej części naszej historii. W związku z wybuchem nagonki antysemickiej, która wybuchła w marcu 1968 roku, wyemigrował do Szwecji, gdzie mieszka do dziś.
Książka jest ciekawa, ponieważ Leon Weintraub, miał i ma nadal niezwykle interesujące życie.
Był też świadkiem wielu trudnych wydarzeń z historii naszego kraju i dzięki temu, że nadal jest bardzo sprawny fizycznie i intelektualnie, może nam opowiadać, jak to wszystko wyglądało naprawdę.
× 18
|
link
|
Przeczytane
Wywiady-rzeki
Bardzo dobra książka, którą otrzymałam z portalu Granice.pl.
To 'kolejna' książka obozowa, ale zarazem inna niż inne. Bohater opisuje siebie i swoją rodzinę jako biedaków. Zazwyczaj każde wspomnienia to wspomnienia kogoś ważnego. A mój dziadek jak wspominał czasy przedwojenne to właśnie pamiętał 'szmaciarza', o którym to zajęciu mówi nasz bohater.
Weintraub opowiada o tym, jak udało mu się znieść gehennę. Ale i o tym jak został lekarzem, jak po wojnie spełnił swoje marzenie, że było to trudne. Ale i o klęskach i porażkach, takich jak mały kontakt z synami. O późnym ojcostwie, o pracy, o przymusowej emigracji, o działaniu na rzecz ocalania pamięci, o rodzącym się rasizmie i o tym, żeby to wykorzeniać. Że jest człowiek, a nie rasa....
Ale i o tym, czy się czuje Szwedem. Dobra i szczera książka.
To 'kolejna' książka obozowa, ale zarazem inna niż inne. Bohater opisuje siebie i swoją rodzinę jako biedaków. Zazwyczaj każde wspomnienia to wspomnienia kogoś ważnego. A mój dziadek jak wspominał czasy przedwojenne to właśnie pamiętał 'szmaciarza', o którym to zajęciu mówi nasz bohater.
Weintraub opowiada o tym, jak udało mu się znieść gehennę. Ale i o tym jak został lekarzem, jak po wojnie spełnił swoje marzenie, że było to trudne. Ale i o klęskach i porażkach, takich jak mały kontakt z synami. O późnym ojcostwie, o pracy, o przymusowej emigracji, o działaniu na rzecz ocalania pamięci, o rodzącym się rasizmie i o tym, żeby to wykorzeniać. Że jest człowiek, a nie rasa....
Ale i o tym, czy się czuje Szwedem. Dobra i szczera książka.
× 14
|
link
|
Przeczytane
Cytaty z książki
“Doktor Pasławski szedł po linii partyjnej. Kazali Żydów zalniać, więc zwolnił Żyda ordynatora. W tym szpitalu nie było nikogo innego o takim pochodzeniu, a on musiał wypełnić swoje zadanie - znaleźć wrogów narodu, syjonistów, takie epitety były na nas rzucane. Mnie i tak łagodnie potraktowano, dostałem trzymiesięczne wymówienie. Nie zostałem z dnia na dzień wyrzucony na bruk. Ludzi obrażano wtedy i miażdżono brutalnie.”
/afe1b0494dfa9e80e990e53fa26ceae4/n/leon-weintraub "Leon Weintraub")
“Miałem wstrząsające spotkanie w Coburgu na południu Niemiec. Odbywało się w szkole. Kiedy skończyłem, podchodzi do mnie trzydziestolatek i pyta, czy poświęcę mu chwilę na osobnosci. Odchodzimy, a on zaczyna płakać i mówi, iż niedawno odkrył, że jego ukochany dziadek, który zmarł trzy lata temu, był esesmanem w obozie koncentracyjnym. Spytał, czy mogę mu przebaczyć.”
