Potem

Kiedy tracisz najbliższą osobę, masz prawo do przeżycia żałoby w taki sposób jak uważasz za słuszny, w taki sposób, który jest dla ciebie najlepszy i absolutnie nikt nie może oceniać tego jak pokonujesz poszczególne etapy żałoby.
Kristin Harmel opisała historię nastolatki, która traci ojca, staje się automatycznie w społeczności szkolnej outsiderem, kimś kto nie mieści się w ramach "zwykłej nastolatki". Nie znajduje wystarczającej empatii nawet u najlepszej przyjaciółki, odrzuca też chęć pomocy od nowego kolegi, który twierdzi, że wie co czuje Layce.
Dziewczyna zamyka się coraz bardziej, aż do momentu, kiedy dyrektor szkoły prosi ją by pomogła przejść przez żałobę jednej z uczennic, która właśnie straciła matkę. Dopiero wtedy zauważa, że wokół jest garstka ludzi, którzy tak jak ona stracili rodzica, Layce postanawia skupić te osoby w jednej grupie by mogły swoją żałobę przeżyć właśnie w tutaj.
Ta grupa daje początek przyjaźniom ludzi, których połączyła tragedia, ta grupa sprawiła, że ci młodzi ludzie przestali się wstydzić swojej odmienności, a samej Layce stoczenie grupy otworzyło drzwi na wymarzony uniwersytet.
Ta książka to opowieść o tym jak tragedię przekuć w coś dobrego, jak mimo nieszczęścia dostrzec pozytywne aspekty, bo choć jest to bardzo trudne nie oznacza, że jest niemożliwe.
Książka dla każdej osoby, która w życiu straciła bliską osobę.
Piękna, wzruszająca ale też budująca i dająca nadzieję.

Bardzo mi się ta książka spodobała. Autorka wspaniale przekazała emocje bohaterów. Ich ból w momencie, kiedy doszło do wypadku i ojciec Lacey zginął. Jej fascynację, w momencie, kiedy do klasy wkroczył chłopak przy którym całkowicie straciła zdolność mówienia. Ich wewnętrzne dramaty, gdyż brak pana domu przełożył się nie tylko na życie naszej bohaterki. Książka została napisana z jej perspektywy, więc dokładnie wiemy co czuje. Znamy jej myśli, sposób postrzegania świata i ocenę koleżanek, które jakby w ogóle jej nie rozumiały, bądź były tak zaabsorbowane własnym życiem, że nie zwracały na nią uwagi. Tutaj dodam, że bohaterzy zostali świetnie wykreowani. Każda postać jest inna, ma inne cechy przodujące, albo się ją lubi, albo nie. Autorka zwróciła naszą uwagę w jaki sposób niektórzy nas słuchają, jak udają, że słyszą, co się do nich mówi i jak całkowicie ignorują sprawy innych. Lacey często buja w obłokach, gdyż roztrząsa sprawę z wypadkiem. Obwinia się o śmierć ojca i zastanawia co by było, gdyby pospieszyła się z wyjściem z domu tego okropnego dnia. W końcu co tydzień mieli swój wspólny czas z ojcem na co każdy z nich bardzo się cieszył. Nigdy nie brała pod uwagę możliwości, że kiedyś mogłoby się to tak szybko skończyć. Te rozważania nieco ją niszczą, jednak nie potrafi o nich rozmawiać. Momentem przełomowym jest tutaj postać nowego kolegi w klasie. Sam od razu wydaje się być nią zainteresowany. Jego zachowanie wydaje się Lacey urocze i takie odważne jednocześnie. Oj ba...

"Potem" Kristin Harmel to powieść, którą śmiało można zakwalifikować do literatury młodzieżowej i to nie błahej, ale poruszającej poważny problem: śmierci i utraty najbliższej rodziny. To książka godna polecenia młodym ludziom, zwłaszcza tym, którzy borykają się z takim problemem. Jest to też dobra pozycja do omawiania wspomnianego tematu w grupie, na zajęciach tematycznych czy też terapeutycznych. Akcja nie jest skomplikowana, a autorka swoim lekkim stylem na pewno trafi w gusta młodzieży.