Powrót do Gruzji

Po raz kolejny w ostatnim czasie odwiedziłam Gruzję. Niestety, znowu była to tylko podróż oczami wyobraźni.
Anna Pilip, na stronach swojej drugiej już książki, próbuje oddać te charakterystyczne dla tej części świata, smaki, zapachy i krajobrazy. Po raz kolejny jest to też próba niewątpliwie udana. Opisy są na tyle sugestywne, że znowu od samego czytania dostawałam ślinotoku 🤤
Poznajemy także dalsze losy Any, Gio, Timara i pozostałych bohaterów dobrze znanych z "Gruzińskiego wina". Nie chciałabym za dużo zdradzać, tym, którzy nie mieli okazji czytać jeszcze tomu pierwszego, dlatego chętnych do poznania zarysu fabuły odsyłam do przeczytania opisu wydawcy😉
Natomiast jeśli chodzi o moje odczucia - autorka zachowała swój styl pisania, który sprawia, że książkę czyta się szybko i z dużym zainteresowaniem. Główna bohaterka, nadal nie została moja ulubioną postacią kobiecą. Szczerze mówiąc jej postawa w niektórych momentach delikatnie działała mi na nerwy 😉 za to uwielbiam fragmenty, które są zapisem rozmów internetowych Any i jej koleżanek. Potrafią rozbawić do łez, a z drugiej strony pokazują, że wsparcie przyjaciół, nawet na odległość, jest czymś niezbędnym w każdej sytuacji. Każdy z nas potrzebuje się czasem po prostu wygadać 😁
Lekka, przyjemna lektura, która skutecznie potrafi oderwać myśli od własnych problemów, a przy okazji w tych niesprzyjających podróżowaniu okolicznościach, pozwoli poznać kawałek świata.

Wróciłam do Gruzji, do smaków i zapachów tego pięknego kraju. Znam go tylko z opowieścią autorki Anny Polip, która tak potrafi czarować słowem że czułam się jakbym w Gruzji była.

Ana i Gio razem z dziewczynkami mieszkają w Gruzji, wiodą szczęśliwe życie. Mimo to Ana nie może zapomnieć o Timarze, a on żeby zapomnieć o Anie wyrusza w sam środek piekła. Jednak wspomnienia cały czas wracają, nie pomaga zapomnieć znajomość z dziennikarką. Niestety splot wydarzeń karze Timarowi wrócić do Tbilisibi, a Ana wie że jednen z jej ukochanych będzie musiał poświęcić swoje życie by uratować drugiego.

Autorka opowiada nam też historię Teresy, która dzieję się w czasach gdy u nas twardą ręką rządzi komuna. Ona równie jak Ana pokochała Gruzję i pewnego Gruzina. Jak te historie splotą się w jedną całość, można się dowiedzieć czytając książkę.

Mnie osobiście tym razem strasznie denerwowała postawa Any, jej niezdecydowanie, takie rozmemłane duże dziecko, chwilami miałam ochotę nią potrząsnąć. Za to historię Teresy śledziłam z zapartym tchem. Mam nadzieję że autorka zabierze mnie jeszcze do Gruzji, chciałabym przeczytać że tym razem Ana wie czego chce od życia.

Piękne krajobrazy,pyszne jedzenie i dużo wina.Anna Pilip znów zabiera swoje czytelniczki do malowniczej Gruzji.
Ana została żoną Gio,prowadzi firmę,para cieszy się swoim szczęściem,które jednak nie trwa długo,ponieważ lekarz chcąc ratować człowieka wplątuje się w kłopoty.
Na dodatek okazuje się że związki Any z Gruzją mają związek z przeszłością jej matki.
Wciągająca powieść,dużo akcji i spora dawka humoru.Warto!!

Myślę, że „Powrót do Gruzji” jest bardzo dobrą powieścią, tylko po prostu do mnie nie do końca trafiła. Polecam szczególnie miłośnikom książek obyczajowych i romansów, którzy mają ochotę na daleką podróż do egzotycznego kraju. To nie będzie tylko rozrywka, ale prawdopodobnie również impuls, by dowiedzieć się czegoś więcej na wszystkie poruszane tu tematy.