Powtórnie narodzony

Od samego początku, przy czytaniu tworzą się ogromne emocje. Gemma wiedzie na pozór spokojne i uporządkowane życie, jednak w jej sercu nie do końca zagoiła się rana po stracie ukochanego męża Diega. Główna bohaterka odnajduje moim zdaniem spokój w momencie, w którym po szesnastu latach powraca do Sarajewa.

Spotyka swego przyjaciela sprzed lat poetę Gojka, który jak się okazuje ożenił z Aską, która urodziła dla Genny dziecko, czyi Pietra.

I połowa książki stanowi opis życia Gemmy i Diega, głownie we Włoszech. Dodatkowo znajdziemy dramatyczny opis walki bezpłodnej Gemmy o dziecko. W drugiej części już znajdziemy opis wojny w Sarajewie.
Najbardziej mną wstrząsnęło jak wojna potrafi zmienić człowieka w bestię, która nic nie czuje. Człowiek dla snajpera jet tylko zającem, towarem, za który otrzymuje się wynagrodzenie za zabicie.
Niektórzy snajperzy zabijają dla zabawy, gdyż lubią patrzeć na cierpienie dziecka, które straciło matkę, która stała w kolejce np. za chlebem.

Zwłoki też nie są od razu zabierane, gdyż mieszkańcy Sarajewa dobrze wiedzą, że snajperzy obserwują zwłoki. Najbezpieczniej jest zabrać i pochować zwłoki dopiero w nocy.

Jak dla mnie książka jest bogata w emocje, warta przeczytania i zastanowienia się nad naszym życiem. Nie doceniamy tego co mamy dopóki tego nie stracimy.