Poza strachem

"Wyobraź sobie, że twoje największe obawy stają się rzeczywistością....
Gdy koszmar nie przestaje cię prześladować...."
W młodości często oglądałam horrory. Po pewnym czasie zaczęłam się zastanawiać: "Dlaczego bohater/bohaterka* idzie/jedzie* do lasu/domu* i daje się zabić piłą/nożem*?"
(* niepotrzebne skreślić) i przestałam je oglądać.
Kiedy przeczytałam w domu opis książki (podobała mi się okładka) stwierdziłam, że chyba spróbuję, zobaczymy jak po latach odbiorę ten typ literatury.
Akcja rozpoczyna się, gdy cztery dobre przyjaciółki postanawiają udać się na wspólny weekend z dala od mężów i dzieci. Po drodze dochodzi do stłuczki, która wyzwala w jednej z nich złe wspomnienia. Przybywając na opuszczoną farmę, którą wynajęły, Jodie "troszeczkę" zaczyna świrować - widzi osoby, zastaje otwarte drzwi, słyszy samochody. Pozostałe kobiety bagatelizują oznaki strachu.. Niestety "troszeczkę" ma rację i jej głosy się urzeczywistniają.
Przez pierwsze 150 stron "nie się nie dzieje", napięcie w moim przypadku właśnie wtedy sięgało zenitu. Potem jest już zło - radzę nie czytać przed snem.
Moje życzenie, więcej takich książek, jest to debiut australijskiej dziennikarki sportowej - udany debiut.

Ciężki orzech do zgryzienia. Na początku, pomimo tej narastającej jak w Hitchcocku grozy, miałam wrażenie, że wiało nudą, potem było lepiej... i lepiej i jakby książka pod koniec się rozkręciła, acz brakowało w niej tego "bum"! Trudno brnęło mi się przez język i stylistykę autora, ale jak już się wczytałam, to było ok. W każdym bądź razie, pochłonęłam w kilka dni, co nie jest takim złym wynikiem. Nawet polecam.