Pozłacane Wilki

Kurczę, wszyscy porównują tę książkę do „Szóstki wron” i ja to potraktowałam jak wyzwanie. Dlaczego? Otóż „Szósta wron” w ogóle mi nie podeszła i odłożyłam ją w połowie czytania. Po prostu mi się nie spodobał styl i ogólnie fabuła. Dlatego, kiedy przy „Pozłacanych wilkach” pojawiły się skrajne opinie i dziwne porównania postanowiłam, że muszę sprawdzić i wyrobić sobie własne zdanie. I jak było?

Fabuła jest według mnie bardzo ciekawa. Moim jedynym zarzutem tak naprawdę jest sporo niedociągnięć, ale na to powiedzmy możemy przymknąć oko bo to debiut więc nadzieja na to, że autorka będzie się rozwijać jest spora. Muszę przyznać, że postaci są dobrze skonstruowane, bardzo dużo towarzyszy im opisów przez co możemy sobie zbudować jeszcze lepszy ich obraz. Natomiast te opisy… jezu, jak ja nie lubię usilnego wyciągania takich elementów. O ile przy bohaterach ok, tak wszystko inne dookoła opisywać na siłę ile wlezie, to nie mój klimat. Tak, przyznam się bez bicia, że potrafię pominąć takie opisy. W ogólnym rozrachunku jest to bardzo ciekawa książka ale też bardzo ciężka. To nie jest fantastyka z tych, przez które się mknie ekstremalnie szybko mimo ogromnej ilości stron. Tutaj tę powieść czyta się na raty (a przynajmniej ja tak miałam) i trwa to nawet kilka tygodni.

No i co? Czy mi się podobała? Pół na pół. Z jednej strony niezwykle mi się podobała i zaraz zaopatrzyłam się w drugi tom, a z drugiej mam mieszane uczucia. Jednak ostatecznie chcę...

Z początku trochę się nudziłam, nie powiem, ale z każdą kolejną stroną odkrywane są nowe karty tej porywającej historii i w końcu zupełnie się wkręciłam, podobał mi się biblijny motyw Wieży Babel, relacje między bohaterami są dobrze poprowadzone, oprócz Zofii polubiłam wszystkich. To jedna z tych książek, które po przeczytaniu zostawiają cię z ogromnym niedosytem tak, że nie możesz się doczekać powrotu do tego świata. Powieść skradła moje serce

Paryż, rok 1889. Zamożny hotelarz Séverin Montagnet-Alarie wraz z grupką utalentowanych przyjaciół poszukuje skarby posiadające ukryte znaczenie. Pewnego dnia przez spotkanie z dawnym znajomym zostaje wciągnięty w znalezienie tajemniczego artefaktu dla potężnej organizacji Zakon Babel. W zamian ma odzyskać stracone dziedzictwo. Grupa szybko odkrywa, że artefakt może zmienić świat, jednak wyrządzić to może wiele szkód.

Książka Roshani Chokshi ma wiele elementów, które uwielbiam. Historyczny czas akcji, bohaterowie posiadający różne cechy charakteru, a także wiele zagadkowych i przygodowych wydarzeń. I według mnie każda z tych cząstek się sprawdziła. Zwłaszcza wątek przygodowy, w którym ciągle coś się działo w dość logiczny sposób. Wplątanie w to wszystko elementów religijnych również okazało się na plus. Niestety musiało pojawić się jakieś „ale”. A mianowicie przez styl pisania autorki czytało mi się tę książkę, jak po gruzie. Nie wciągała mnie tak, jak oczekiwałam po powieściach z tego gatunku. Momentami też autorka nie opisuje dokładnie niektórych wydarzeń czy rzeczy, przez co trudno było mi to wyobrazić. Po przeczytaniu zakończenia miałam większą radość z faktu, że w końcu mogę ją odłożyć niż z samej frajdy z historii. A chyba tak nie powinno być.

Sami bohaterowie byli dla mnie okej, aczkolwiek momentami miałam wrażenie, że autorka bardziej skupia się na pojedynczych postaciach niż całości. Zwłaszcza w przypadku Tristana, który był przyszywanym bratem...