Zbiór esejów "Prawda i piękno" ukazuje wielkiego uczonego nie jako sprawnego konstruktora skomplikowanych matematycznie modeli fizycznych, lecz jako poszukiwacza istoty nauki. Próbując odpowiedzieć na pytania: Czy estetyka odgrywa ważną rolę w nauce? Czy motywem do uprawiania nauki może być poszukiwanie? Jaki jest związek między pięknem teorii naukowej a jej możliwościami opisywania świata rzeczywistego? Chandrasekhar nie tylko odwołuje się do wielkich odkryć Keplera, Newtona, Einsteina, Heisenberga czy Eddingtona, ale także do dzieł Michała Anioła, Szekspira i Beethovena.