Przyjaciel wilków

Gdy Weylyn Grey przychodzi na świat, na zewnątrz rozpętuje się śnieżyca i nie byłoby może w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że jest środek lata. Tego niezwykłego chłopca, a później mężczyznę, poznajemy z opowieści ludzi, na których drodze stanął. Są to krótsze lub dłuższe znajomości, jednak na życiu każdego z nich odcisnęły swój niezatarty ślad.

Do książki podeszłam z czystą głową, bez żadnych oczekiwań co tutaj znajdę. Okazało się, że mam do czynienia z pełną niespodziewanych smaków magiczną bombonierką. Historia osieroconego chłopca wychowanego przez wilki wzrusza, bawi, skłania do refleksji. Prócz głównego bohatera znajdziemy tu całą plejadę najróżniejszych postaci, a każde z nich ma nam do opowiedzenia jakaś niesamowitą historię. Nie wiem, czy była to lektura dla mnie, jednak potrafię docenić jej niezwykłość. Na poły realna, na poły fantastyczna wciągnęła mnie w swój fantasmagoryczny świat, pozwoliła oderwać się od szarej codzienności i zapewniła rozrywkę na zupełnie nowym poziomie. Czasem jednak warto przełamać czytelniczą rutynę i sięgnąć po coś innego.

Gdybym miała ją porównać do innej powieści, to pewnie byłaby to Amelia, jednak zbyt małe mam doświadczenie w tego typu gatunku. Trudno też jednoznacznie określić, dla jakiej grupy odbiorców jest przeznaczona, mogą ją czytać zarówno nastolatkowie, jak i dorośli spragnieni odrobiny magii w swoim życiu. Bo "Przyjaciel wilków" Ruth Emmie Lang jest jak baśń, baśń o miłości, magii, przyjaźni i przeznac...

"Przyjaciel wilków" to książka wyjątkowa ze względu na kilka niecodziennych elementów. Początkowo sen z powiek spędzało mi to, by sklasyfikować ją i zamknąć w określonej szufladce gatunkowej. Myślę jednak, że koniec końców ona na to nie zasługuję.

Jest w niej zbyt mało elementów nadprzyrodzonych, by określić ją po prostu jako fantasy. Przyznaję, początkowo myślałam, że otrzymam historię podobną do tych znanych mi spod pióra Glendy Vanderah ("Tam, gdzie las spotyka się z niebem" oraz "Tam, gdzie słońce złoci liście"), jednak magia odgrywa tutaj zdecydowanie większą rolę, jest bardziej widoczna i przede wszystkim jest zjawiskiem niecodziennym i niezrozumiałym dla otoczenia. Z drugiej strony uparcie widzę ją jako literaturę obyczajową z elementami literatury pięknej.

Pozwólcie więc, że określę ją jako wyjątkową historię, która zawiera w sobie mnóstwo realizmu magicznego. Wyjątkową i piękną historię, która może i z jednej strony nie opowiada o niczym szczególnym, ale z drugiej w tym właśnie tkwi jej piękno.

Nie tylko na tym polega jej wyjątkowość. Przedstawia się przede wszystkim w sposobie prowadzenia narracji. Jak daleko sięgam pamięcią, tak nigdy wcześniej nie spotkałam się z tym, by historię jednego człowieka opowiadało kilka innych osób, a nie sam zainteresowany. To jak Weylyn'a opisywali inni. To, jaką drogę przeszedł i kim koniec końców się stał. Ciekawy zabieg, który podsycał moją ciekawość. Nie przeszkadzały nawet przeskoki czasowe, które ...

Niezwykła historia osieroconego chłopca o imieniu Weylyn, który po śmierci rodziców ucieka w głąb środowiska, w którym zdecydowanie czuje się najlepiej. To właśnie las jest jego odskocznią, oazą spokoju, a wilki stają się jego nową rodziną. Obdarzony jest niezwykłą mocą, w dniu jego narodzin podczas lata zaczął padać śnieg, rozpętała się istna nawałnica, która trwała zaledwie chwilę. W jego życiu towarzyszy mu świnka Merlin, uważa, że to jej sprawa wszelkie dziwne zjawiska atmosferyczne. Tylko czy aby na pewno?

„Jego tęczówki przypominały roztopiony metal, który jeszcze nie zdążył się zestalić.”

Weylyn zaprzyjaźnia się z Mary. I choć wie, że życie u boku chłopaka będzie czyś nietuzinkowym, to nie chce go wyrzucać ze swojego życia. Poznała go i akceptuje jego inność.

Został wychowany przez wilki, postrzegany jako dziwak czy jako wrażliwa osobowość? Potrafi bardzo zbliżyć do siebie ludzi, którzy postrzegają go za kogoś wyjątkowego. Kogoś kto potrafi wlać nadzieje, tam gdzie wszystko inne zawiodło.

„Weylyn nie był przecież chłopakiem, lecz wilkiem, i płakał tak, jak robią to wilki.”

Przy każdej napotkanej osobie działo się coś niesamowite. Zjawiska nadprzyrodzone, które budziły respekt, a z drugiej strony zachwycały swą niezwykłości, chociażby drzewa, które podczas nocy potrafiły zbudować cały las. Główną role odgrywa tu czas, który na przestrzeni lat pokazuje jak z małego „zdziczałego” chłopca staje się mężczyzną. Bar...

„Przyjaciel wilków” to debiutancka powieść Ruth Emmie Lang, która przenosi nas w świat pełen magii i ukrytych znaczeń. Łączy w sobie elementy humorystyczne, ale i gorzkie, czy zmuszające do refleksji. Czytając tę książkę autorka zadbała o to, aby w czytelniku kotłowało się wiele myśli i emocji, które eksplodując niejednokrotnie wywołują łzy zarówno te wzruszenia, śmiechu, ale i rozpaczy oraz bezsilności.

Cała powieść bazuje na ciekawej fabule i wartkiej akcji. Historię tytułowego przyjaciela wilków poznajemy z perspektywy kilku osób, które go podziwiały, ale i uważały za dziwaka. Bo czy chłopiec, który stracił rodziców i został wychowany przez wilki może być normalny? Losy chłopca bardzo mnie poruszyły. Przyglądanie się jak próbuje zaakceptować siebie i odnaleźć swoje miejsce na ziemi momentami sprawiały mi ogromny ból. Jednak cała powieść dosłownie mnie oczarowała, bo nic nie jest tutaj przekoloryzowane i autorka tak jak w prawdziwym świecie stworzyła historię o słodko-gorzkiej nucie.

Na sam koniec chciałam jeszcze pochwalić autorkę za język jakim napisana jest książka. Strona za stroną coraz głębiej wchodziłam w świat pełen magii i odkrywałam jego tajemnice. Było to naprawdę piękne doświadczenie i uczucie.

„Przyjaciel wilków” to debiut, których nasz rynek wydawniczy naprawdę potrzebuje. Na długo po zakończeniu lektury jeszcze myślałam o tym co autorka chciała nam przekazać w tak piękny i magi...

Opowieść o magii, która kryje się w codzienności

Mamy tu niebanalna historie, w której nie zabronię humoru, magii, także ważnych tematów jak walki o akceptację i miłość

Weylyn nie miał łatwego życia- osierocony i wychowany przez wilki, właściciel rogatej świni. Przez to wszystko zawsze wiedział, że nie jest jak inni, jednak gdy sam zatrzymał tornado zrozumiałem jak bardzo jest inny.

Ulewy, rosnące z dnia na dzień drzewa, wichury. To wszystko podąża za Weylynrm niczym cień, tam gdzie on, tam i magiczne zjawiska pogodowe. Ale skąd się to bierze? Odkrycie tą tajemnice razem z Weylynem.

Brzmi to abstrakcyjne i ciekawie, ale także niebezpiecznie. Te niewyjaśnione zjawiska mogą zagrażać zarówno jemu, jak i jego bliskim. W tym Mary, dziewczyna wie że związek z Weylynem jest pełen ryzyka, za to nie brak w nim nudy i nie przejmuje się konsekwencjami.
Jest to zupełnie nieszablonowy bohater i równie nieszablonową historia nietypowe osoby, pokazana z perspektywy osób którzy znali go choćby przez ułamek czasu.

Zdecydowanie jest to książka,
którą wyróżnia się na tyle innych. Ciekawe połączenie magii i walki o akceptację, trudnych relacji z ludźmi I tych jak się wydaje łatwiejszych z wilkami.

Przyjaciel wilków to z początku nieco chaotyczna historia, która osadzona jest w różnych okresach życia chłopca wychowanego przez wilki. Mimo tego, że rozdziały właśnie opowiadają o przeróżnych etapach życia Weylyna, każdy z nich ma że sobą coś wspólnego - interesującą historię chłopaka, a potem mężczyzny w okół, którego dzieje się sporo niewyjaśnionych rzeczy.

Jest to książka której trudno dać łatkę jednego gatunku. To połączenie literatury pięknej, przygodowej, romansu, a nawet fantastyki, która oczywiście przekonała mnie do sięgnięcia po ten tytuł.

Magiczny realizm dziejący się na każdej stronie tej książki sprawiał, że niezwykłe mi się to wszystko podobało. Umiejętność porozumiewania się ze zwierzętami, panowanie na zmianami pogodowymi w chwilach silnych emocji to tylko parę aspektów, które sprawiło że czytałam te książkę z niezwykłym zainteresowaniem, mimo tego że nie jest to rodzaj literatury po który zwykle sięgam.

Bardzo fajne połączenie gatunków. Jeżeli ktoś chce małej odskoczni od tego co zwykle czyta, to jest to doskonały wybór.