Ratownik

Książkę czyta się dość lekko, natomiast treść potrafi wywołać oburzenie niektórymi zdarzeniami, czasem śmiech komicznym zachowaniem, a niekiedy bywają również sceny pikantniejsze. Owa pozycja nie jest typowym dokumentem, który ukazuje pracę medyka w cukierkowych barwach, tylko wręcz przeciwnie całą jego szarość, nerwowość oraz zniechęcenie do wykonywania tego zawodu spowodowane procedurami, które nie mają zastosowania w praktyce oraz brakiem współpracy z personelem na różnych płaszczyznach, jak i z pacjentami oraz ich rodzinami począwszy od opisania okoliczności zdarzenia, a skończywszy na pomocy chociażby przy utrudnionym dostępie do potrzebującego. Gorąco polecam wszystkim czytelnikom, którzy chcieliby poznać tę pracę w prawdziwych kolorach, często szarości i czerni.

innego.
Do tej pory myślałam, że praca ratownika to bardzo odpowiedzialna robota. Nadal tak myślę mimo tego co przeczytalam w tej książce.
Określanie pacjenta jako klienta. No cóż. Wychodzi, że jest to taki dodatek utrudniający pracę. Przydaje się aby potrenować wbijanie igieł czy reanimację. Takie mało poważne podejście, ale może tak to wygląda w praktyce.
Dyżur za dyżurem, zobojętnienie. Alkohol, narkotyki, seks. Żeby nie dać się zwariować, żeby jakoś to przejść. Żeby nieść pomoc, a nie samemu jej potrzebować. Żeby trzymać garde i się nie poddać. Takie życie ratownika?
Bardzo dużo uwagi poświęcone zostało jaki to macho z naszego ratownika, opowieści o jego ekscesach. Nie chciałabym trafić na takiego osobnika. Mimo jego doświadczenia medycznego.
Ważne jest to aby nie traktować tej książki jako reportaż. Niestety w książce ratownicy ukazani są negatywnie. Niektóre osoby mogą mieć mylny obraz i brać to bardzo serio uogólniając wszystkich

Literatura faktu to zdecydowanie jeden z moich ulubionych gatunków. Tym bardziej, jeśli dotyczy to naszego kraju. Świetnie jest zobaczyć, jak to wszystko działa "od środka".

Zdecydowanie po pojawieniu się "Ratownika" wiedziałam, że muszę po nią sięgnąć. Po jakimś czasie zaczęły pojawiać się opinie, które potwierdziły, że to książka pełna emocji... I słów, że jest mocna. I co? Potwierdzam!

Na pierwszy rzut oka od razu widać, że to bardzo dosadna lektura. Bez koloryzowania, pełna mrocznych i zadziwiających wydarzeń. Otwartość autora zdecydowanie mnie zaskoczyła. Nie spodziewałam się aż tak bezpośrednich wspomnień, bo nie zawsze widziałam go w pozytywnym świetle po tym co opisał. Tak jednak wygląda realny świat i taka jest rzeczywistość. Czy chcemy czytać to co jest akceptowalne, czy prawdę?

Tytułowy ratownik to człowiek, który parę lat temu zakończył swoją karierę w służbie zdrowia. Wcale się temu nie dziwię. Jego przeżycia wielokrotnie są szokujące, a mniej zabawne. To on staje na wysokości zadania i odpowiada za ludzkie życie. Na kimś jednak trzeba się uczyć. Niektóre decyzje, które podejmował, nie mieściły mi się w głowie i wiem, że nie byłaby to praca dla mnie!

Czy mając tak dużą odpowiedzialność i umiejętność przywracania "klientów" do życia można czuć się jak Bóg? A może trzeba ukryć emocje i być trochę znieczulonym? Ja wolałabym tego nie sprawdzać... Wielokrotnie ...

#bookmorning 💕
.
Na dzień dobry mam dla Was opinię na temat książki "Ratownik" #tomaszmitra 💞
.
Dzięki uprzejmości @wydawnictwomuza miałam możliwość przeczytania tej książki 💕bardzo dziękuję za zaufanie. Premiera książki była wczoraj ❗
.
Od razu napisze, że
➡️ Książka nie każdemu się spodoba, mnóstwo w niej wulgaryzmów i brak powagi sytuacji głównego bohatera
➡️ Narrator, a zarazem główny bohater jest tytułowym ratownikiem i to jego historia.
Jest osobą cyniczną, z poczuciem humoru, jednak nie ma miejscu... Ironiczne teksty i zachowanie mogą sprawić, że będziecie na "NIE " do niego, jednak... Opis jego pracy bardzo mi się podobał, chyba dlatego, że znam kilku ratowników, kończyłam Akademię Medyczną i miałam styczność ze szpitalem, pogotowiem... I niestety tak się dzieje, jak opisał główny bohater. Szczera i brutalna prawda o systemie ratownictwa.
.
Książka "Ratownik" to zlepek kilku historii pacjentów, do których główny bohater przyjeżdżał. Jest tutaj diler narkotykowy , jest chłopiec z poparzeniem, jest próba samobójcza itp.
A. bo tak przedstawiony jest narrator, jest osobą wulgarną , pewną siebie, bez kręgosłupa moralnego, wyrachowany, bezczelny, bawi się w Boga i decyduje o życiu innych.... To osoba która, miałam wrażenie, że nie radzi sobie z tą pracą. Alkohol, narkotyki to jego styl życia... Czy zatem jest to osoba na odpowiednim miejscu? A może to tylko gra pozorów, by ukazać ze świat ratowników medycznych jest świate...

Ratownik medyczny. W oczach zwykłych śmiertelników to bohater, osoba ważniejsza od lekarza, czasami ktoś, komu zawdzięcza się życie. Wydaje nam się, że to powinna być osoba delikatna, empatyczna, bo w jej dłoniach spoczywa ludzki los. Jak jest naprawdę, możemy próbować dowiedzieć się na przykład z książek o kulisach pracy w takim zawodzie.

Myślałam długo nad tą opinią, bo książka z jednej strony bardzo mi się podobała, a z drugiej jestem zniesmaczona. Nie wiem czy autor jest bohaterem, czy to co napisał to zbieranina różnych anegdot i opowieści. Te z karetki, czasem brutalne i niewiarygodne, pokazywały że ratownik to bardziej rzemieślnik niż artysta, że to ciążka i obciążająca robota, do której nie każdy się nada. Może momentami ukazana zostaje znieczulica, ale kto z nas, po tygodniach, miesiącach w pracy, nie popada w rutynę? Ratownik to nie pocieszyciel, to człowiek z jasnym celem i w dodatku od brudnej roboty. I ta część, w swojej brutalności bardzo mi się podobała.
Zdarzenia z wezwań pogotowia przeplatają się z życiem prywatnym bohatera. I tutaj mamy cały przekrój dziwnych zachowań. Rozumiem, każdy jest inny i ma różne sposoby na odreagowanie stresu, ale opisy podbojów łóżkowych, wyrywaniu lasek na dyskotekach czy braniu udziału w narkotykowych spędach raczej były niesmaczne niż wstrząsające. Takie trochę przechwałki, chęć ukazania siebie jako złego chłopca, trochę zrzucanie winy za swoje zachwanie na stresujący zawód, niby cynicznie, ale bardziej jednak...

Zawód ratownika medycznego kojarzy mi się z osobami, które uwielbiają pomagać ludziom, zawsze wspierają nie tylko fizycznie, ale też psychicznie poszkodowanych w wypadkach. Tomasz Mitra w dogłębny sposób opowiada, jak wyglądają realia tej pracy. Pozwala od środka zobaczyć nam, jak zachowują się wobec siebie medycy i, że nie jest to wcale takie kolorowe.

Wulgarność tekstu i dużo przekleństw, na pewno sprawia, że możemy bardziej w brutalny, ale i rzeczywisty sposób zobaczyć, jakim językiem ratownicy się do siebie odzywają. Dodatkowo opisy akcji są dokładne i autor nie pomija dialogów, w których są używane medyczne slangi. Właśnie te szczegóły w przeprowadzanych akcjach podobały mi się najbardziej i otworzyły oczy, że moje wyobrażenie co do medyków jest błędne.

Wielkim minusem jednak jest to, iż autor w wulgarny sposób opisywał swoje życie erotyczne, które uważam, że nic nie wniosło do książki. Z całą pewnością, można to było pominąć. Wiele osób może to zrazić do czytania tej książki, jednak ja polecam mimo wszystko przeczytać tę książkę, w szczególności dla osób, które interesują się taką tematyką. Na pewno można dowiedzieć się dużo ciekawostek medycznych, oraz na czym w ogóle polega praca ratownika.

Spodziewałam się książki o poświęceniu, odwadze, służbie chorym, takiego trochę peanu dla dzielnych ratowników. Dostałam brutalną, mocną, kontrowersyjną relację z życia zawodowego i prywatnego ratownika, doskonałego fachowca, skutecznego w ratowaniu ludzkiego życia, ale też bezwzględnego i wulgarnego człowieka. Nie boi się trudnych decyzji, nie boi się przeciwstawić przełożonym gdy jest przekonany o swojej racji. Bez koloryzowania przedstawia pracę ludzi, którzy jako pierwsi stykają się z nagłymi, trudnymi przypadkami, z ofiarami tragicznych wypadków. Niosą pomoc i wsparcie, mimo, że świadkowie często przeszkadzają zamiast pomagać. Jadą do zawałów, zgonów, samobójstw, pobić, wypadków komunikacyjnych od ich wiedzy i decyzji zależy życie ludzkie. Każdego dnia stykają się z cierpieniem, bólem, rozpaczą i śmiercią. By odreagować psychicznie pojawiają się papierosy, alkohol, narkotyki i przypadkowy sex - często jednocześnie.
Opisy życia prywatnego autora budziły we mnie niesmak.
Mimo wulgaryzmów i dosadnego języka książkę czyta się z ciekawością i szybko. Nikomu nie zaszkodzi rzut oka za kulisy tego bardzo ciężkiego zawodu.

Mam mieszane uczucia co do tej książki. Jeżeli szukasz książki typowo medycznej to nie jest to. Książka przedstawia życie jednego z ratowników medycznych, czytamy o wyjazdach do „klientów” bo pacjentami dla niego nie są, o zawałach, oparzeniu, wypadku… jak dla mnie za mało rozbudowane są opisy tych akcji, książka bardziej skupia się na opisie bohatera, jego zazwyczaj lekceważącym nastawieniu do ludzi, scenach intymnych a przyznam, że nie tego oczekiwałam. Książka jest też bardzo urozmaicona w wulgaryzmy, są bardzo częste, to ojczysty język bohatera więc jeśli ktoś nie lubi czytać częstego rzucania mięsem to to również nie jest pozycja dla niego. Nie przeczytałabym jej ponownie.

"Ratownik" jest książką zaskakującą na wielu poziomach i może prowadzić do rozczarowań. Nie zdziwię się, jeśli posypie się na nią grad negatywnych opinii, a ludzie będą ją zatrzaskiwać ze złością, bo nie tego oczekiwali. Zabawne, że to z tą samą niewdzięcznością A. spotyka się na co dzień w pracy. Mnie się podobała właśnie przez swoją nietypowość.

Polecam czytelnikom, którzy nie boją się wyzwań i mają ochotę poznać pracę ratownika od innej strony. Nie będzie przyjemnie i nie polubicie swojego przewodnika, ale po całej książce może trochę zrozumiecie, dlaczego taki jest.

Fascynujące, ale i kontrowersyjne zapiski cynicznego ratownika medycznego, którego życie jest trudne. Czyta się bardzo dobrze.