Raz wiedźmie śmierć

Czarodzielnica.
Rytuał osiągnięcia pełni mocy.
Do tego wydarzenia właśnie ma przystąpić Saturnin najmłodszy z rodziny Biesów. Chłopak ma obawy, ale kto by ich nie miał przed rytuałem, który ma później reprezentować rodzinę.
W międzyczasie dochodzi do morderstwa popularnego czarownika Maximiliana de Gousse. Pech chce, że Agrea seniorka rodu również tam była i należy do kręgu podejrzanych.. Ale to jeszcze nie koniec, na domiar złego, do żywych dołącza ciotka, która od wieków była martwa..

W książkach Pana Adama niezwykle podoba mi się to, iż pomimo wydanego nowego cyklu zachowane są poszczególne i charakterystyczne dla swojego stylu osobowości. Pokazuje to, jak autor ma przestronną i bogatą wyobraźnię, a przede wszystkim pomysł na tworzenie nowych historii.
Kolejna książka i ponowne wciągnięcie w fabułę. Niezwykła rodzina Biesów rozsiadła się wygodnie obok mnie, a czarodziejski obraz pojawiał się w głowie roztaczając swoją charakterystyczną magię.

Narracja jest również w tym przypadku świetna, gdyż nie poznajemy jedynie głównych bohaterów, tutaj każdy z domowników ma swoje przedstawione myśli i możemy ich bliżej poznać, przez to zyskują naszą bliższą lub dalszą sympatię. I właśnie taką szczególną sympatią obdarzyłam Dragomirę i szaloną babkę wiedźmę Agreę, która nie zważając na nikogo czerpie przyjemności na dosłownie każdym wydarzeniu.

Książka młodzieżowa, napisana tak, że nawet dorośli mogą się z nią doskonale bawić. Nie ma tuta...

Czarownice są wśród nas. Mieszkają wśród zwykłych ludzi, chodzą do szkoły, przeżywają pierwsze zauroczenia i walczą z trądzikiem. Dodatkowo jednak muszą radzić sobie z ogarnięciem własnej i rodzinnej magii, wybrykami nieokiełznanej babci i zmartwychwstałą ciotką, która nie do końca ma przyjazne zamiary. Czy tylko mnie przypomina się „Sabrina – nastoletnia czarownica”? Tu może jest odrobinę mroczniej, ale nie da się przeoczyć faktu, że książka pisana była raczej dla młodszego czytelnika. Sympatyczna, niezbyt wymagająca z dość złowieszczym zakończeniem.

Na książki Adama Fabera miałam chrapkę już dawno. Traf chciał, że padło na jego nową serię, której pierwszy tom rozpoczyna się od tytułu Raz wiedźmie śmierć.
Popularny w magicznych kręgach czarownik Maximilian de Gousse zostaje zamordowany. Czy to wina czarów babki Agrei?
Saturnin i Dragomira to rodzeństwo, które stara się odkryć prawdę o swoich korzeniach i o sobie samych. Czy uda im się dociec, kto próbuje namieszać w świecie żywych i złapać tego, kto szpieguje członków wiedźmowego rodu?
Bardzo trudno jest mi zebrać myśli, bo mam straszny mętlik w głowie. Od kiedy pamiętam kocham świat magii. Najpierw Harry Potter, później serial Czarodziejki. Nie miałbym nic przeciwko posiadaniu Księgi Cieni na strychu. Muszę przyznać, że najnowsza książka Adama Fabera jest świetnie wydana i równie świetnie napisana, ale ja osobiście czuję niedosyt. Przede wszystkim ten niedosyt dotyczy postaci. Mam wrażenie, że zbyt mało wiem o bohaterach by stali mi się bliscy. Wierzę w to głęboko, że fani magii odnajdą się w tym świecie w 100%. Twórczości Pana Fabera tak łatwo nie odpuszczę. Za tę historię ode mnie 7/10.

"Raz wiedźmie śmierć" to książka dobra, chociaż po wielu bardzo dobrych recenzjach spodziewałam się czegoś rewelacyjnego i chyba miałam względem niej zbyt duże oczekiwania. Niektórzy przyrównywali tę książkę do książek Anety Jadowskiej, jednak poza postacią babci (która swoją drogą, była bardzo dobrze wykreowana i wprowadzała dużo akcji do fabuły) żadnych innych podobieństw nie widzę. "Raz wiedźmie śmierć" czyta się dość dobrze, fabuła jest ciekawa, a końcówka sprawiła, że pewnie sięgnę po kolejne części, gdy zostaną wydane.
Książka skierowana jest raczej dla młodzieży, głównie przez wiek bohaterów. Jednak jeśli ktoś lubi magię, tajemnice i niewyjaśnione morderstwa, to powinien być z tej pozycji zadowolony.
Podobało mi się to, że na samym początku zostały wyjaśnione różne trudniejsze pojęcia, dzięki czemu nie musiałam sama szukać, co niektóre terminy znaczą.
To na co warto zwrócić uwagę, to rewelacyjna okładka, bardzo lubię okładki w tym stylu. Zresztą cała książka wydana jest bardzo porządnie.
Podsumowując, książka z pewnością spodoba się wielu wielbicielom magii.

Książka idealna na jesień! Wiedźmy, magia, śmierć... Niesamowite, idealnie pasuje do klimatu tej pory roku. "Raz wiedźmie śmierć" jest idealnie wyważona pod względem - jesienna, magiczna, odrobinę mroczna, ale przy tym lekka i z dozą humoru.

Fabuła jest obfita, ale ciekawa. Na początku otrzymujemy kilka wątków - śmierć Magusa, zmartwychwstanie ciotki Ariany oraz łowców czarownic. Dużo jak na 350 stron, ale wszystko ładnie się przenika. Każdy z tych wątków ma swój początek, czas, aby się rozwinąć. O ich zakończeniu nie mówię, bo książka będzie mieć jeszcze kontynuacje.
Na początku ten nawał wątków nieco spowalnia akcję, mimo że ta zaczyna się grubo, bo od zgonu ekseksmęża jednej z bohaterek. I od Czarodzielnicy najmłodszego z jej wnuków. No właśnie, mnogość wątków do połowy książki nieco spowalnia akcję. Do tego otrzymujemy dużo informacji na temat świata bohaterów i magii, dzięki temu można czytać bez znajomości i innych książek związanych z uniwersum Jaaru.
Podoba mi się to, że akcja książki ma miejsce w Polsce (i w Jaarze). Poznajemy polskich ferów, ich magię i zwyczaje.
Magia w tej w książce jest niesamowita. Bardzo mi się podoba taki kontrast, który nawet autor podkreślił. Dostajemy magię Biesów - uporządkowaną, spisaną w Księgach - zaraz przy magii Agrei Dytko - tradycyjną, chaotyczną magią, która jak wyjdzie to świetnie, jak nie to trzeba coś dodać i może wyjdzie. Do tego mamy magię, która nie zawsze jest wykorzystywana w sposób moralny, co je...

Ta książka zabiera czytelnika w świat, który ten trochę zna, a jednocześnie który jest dla niego całkiem obcy. Akcja dzieje się częściowo w Polsce, a częściowo w Jaarze, magicznej krainie pełnej niesamowitych stworzeń, roślin, a do tego czarownic. Jakie przygody na nas tutaj czekają?
Przyznaję, że podoba mi się pomysł połączenia kryminału i fantastyki. Oba gatunki dobrze znam i lubię, a tutaj mogłam odkryć coś innego. W świecie, w którym panuje magia, można stworzyć inne rozwiązania zagadki. Poza tradycyjnymi metodami dochodzi wiele innych, z których autor może skorzystać.
Postacie też są świetnie skonstruowane. Każda ma indywidualny charakter, którym wyróżnia się na tle innych. Jedyne, co mi przeszkadzało w nich, to używanie imion, które nie były polskie (a bohaterowie wydawali się trzymać wielu tradycji).
Sama fabuła też jest porządnie opracowana. Akcja nie zwalnia, wciąż się coś dzieje, a każda postać dostaje inne zadanie do wykonania. Wątki jednak to się urywają, to znów pojawiają, jakby autor nagle sobie o nich przypominał i stwierdzał, że warto coś o tym wspomnieć. Ale może to tylko moje wrażenie.
Największym minusem tej książki jest dla mnie wszechobecny okultyzm (nawet sam Faber używa tego określenia). Wywoływanie duchów, tworzenie laleczek Voodoo, klątwy itd. Nie stronię od lektur, w których pojawia się wątek magiczny, ale zawsze jest to robione ze smakiem. Autorzy obmyślają, jak to może u nich działać, tworzą własne rytuały, czasami korzystają z...

Co powiecie na magię we współczesnym świecie? Wiedźmy ze smartphonami, uczniowie mogący w każdej chwili wykonać laleczkę voodoo na swoich dreczycieli, pies, który jest chowańcem - dla mnie brzmi świetnie! I taka właśnie wizja jest w "Raz wiedźmie śmierć"

Historia od samego poczatku toczy się dynamicznie. Zostajemy wrzuceni w środek rodzinnego rytuału magicznego Saturnina, jego babcia wybiera sie na wesele, które kończy się morderstwem, a w tle pojawiają się łowcy czarownic i zmartwychwstała ciotka. Pomocny jest tutaj słowniczek, dzięki któremu łatwiej odnaleźć się w uniwersum świata Fabera osobom, które nie czytały Kronik Jaaru. Dla mnie to było właśnie pierwsze zderzenie z jego twórczością, ale bardzo szybko wciągnęłam się w cała akcję 😊

Połączenie śledztwa, kryminału, powieści fantasy i elementów są sagi rodzinnej było świetnym połączeniem. Autor doskonale lawirował pomiędzy momentami dynamicznej akcji, chwilami grozy, humorem i nietuzinkowym przedstawieniem magii, że nie sposób było się oderwać od lektury. Szczególnie babka Agrea była moim faworytem wśród postaci - jej wyzwolona osobowość i cięty język sprawiały, że nieraz chichrałam się z nosem w książce 😅 Całość akcji w dodatku dzieje się w Polsce, więc książka ma dodatkowy swojski klimacik 😊

Oczywiście historia zakończona w takim miejscu, że już nie mogę się doczekać kolejnego tomu! Oby takich młodzieżówek było jak najwięcej 😄

Z pierwszą serią tego autora w ogóle się nie polubiłam. Czułam, że jestem na nią za stara. Tym razem dałam szanse i okazało się, że wcale nie było tak źle.

Ciekawy pomysł na fabułę, zakrawający nawet trochę o powieść detektywistyczną. Poza tym podobało mi się to, iż bohaterowie potrafią już używać magii a nie dopiero ją odkrywają. Poza tym duży plus dla bohaterów. Babka Agrea jest mega. Niewyparzony język, duże ego, wdzięk, klasa, spryt i przebiegłość to tylko niektóre z jej cech. Sceny z nią przywoływały uśmiech na mojej twarzy. Uśmiałam się z jej tekstów nie raz. W podobne ślady idzie też jej wnuczka Dragomira. Co do wnuka to uważam go za takiego mazgaja ale podoba mi się zmiana jaka następuje pod koniec tomu. Aż się nie mogę doczekać co on tam wykombinuje. Przy okazji poziom trudności imion bohaterów jest tu dość wysoki. Gdyby nie te skrócone formy miałabym problem z ich zapamiętaniem 😅

Fabuła wciąga już od pierwszych stron. Dużo się dzieje, pojawia się coraz więcej tajemnic i niewyjaśnionych spraw. Zakończenie mnie zaskoczyło. Nie spodziewałam się takiego obrotu spraw przez co aż chce się sięgnąć po kolejny tom. Nie jest to tytuł powalający ale nadaje się na lekką halloweenową historię dla młodzieży. Chociaż do tego święta jeszcze czas, na pewno już teraz mogę tą książkę polecić. Pełna przygód, magii i tajemnic historia pewnej zabawnej i nietuzinkowej rodziny.

"- Być może zmarły chcę się z nami porozumieć - uznała medium.
Agrea uniosła brwi.
- A odkąd chodzi o to, czego chce zmarły?
- Ech... - Medium udała zdziwioną. - Od jakichś trzydziestu lat, kiedy nekromancja została prawnie zakazana?"
Cieszę się, że jesień rozpoczęłam właśnie z tą książką i chociaż jest ona raczej skierowana do młodszego czytelnika niż ja, to i tak jej lektura sprawiła mi dużą przyjemność. Demony, klątwy, czarny humor to tylko minimum tego co znajdziecie w opowieści o rodzinie Biesów, która tylko na pozór wydaje się zwyczajna, gdyż w rzeczywistości posługuje się ona magią i to nie do końca tą dobrą. Dlatego jeśli spodziewacie się uroczej historii o wróżkach, jednorożcach itp. to raczej nie tutaj, gdyż ta historia jest bardziej mroczna, coś w stylu filmów Tima Burtona. Poza tym całość czyta się naprawdę dobrze, intrygująca fabuła wciąga, bohaterowie są świetnie poprowadzeni, a zakończenie cóż.. najlepiej będzie jak sami się dowiecie co mam na myśli.

RECENZJA

„Raz wiedźmie śmierć” Adam Faber.

Z Adamem miałam już styczność czytając pierwszy tom Kroniki Jaaru i uznałam, że warto będzie spróbować ponownie.

Raz wiedźmie śmierć jest książką młodzieżową, ale z fabułą, która spodoba się również dorosłym.

Czytając dostajemy ładnie zbudowane postacie oraz zagadkę, którą rozwiązujemy razem z bohaterami.

Czy mnie ujęła?

Jest na tyle oryginalna, że z przyjemnością przeczytałabym ciąg dalszy.

Postacie są sympatyczne i na tyle ciekawe, że można je lubić i się z nimi zaprzyjaźnić.

Czuję trochę niedosytu, więc czekam na kolejny tom ;).

Są takie książki, które mogły by być zekranizowane i myślę, po pierwszym tomie, że z przyjemnością obejrzałabym serial z bohaterami Adama.

Z pewnością spodoba się młodzieży, więc jeśli znacie kogoś, kto lubi książki fantastyczne, o tematyce magicznej i/lub z wątkiem kryminalnym, to śmiało możecie podarować takiej osobie książkę Adama.

Jeżeli szukacie lekkiej pozycji, która Was rozbawi to "Raz wiedźmie śmierć" idealnie się do tego nadaje.
Bardzo ciekawa historia, super bohaterowie, z którymi bardzo przyjemnie spędza się czas i oddaje wspólnym przygodom. Sat, Draga i ich cała rodzina dają się polubić :) Magia, czary, zaklęcia, mnóstwo przygód. Książka dla fanów fantastyki, przygód i akcji.

Jeszcze nie czytałam tej pozycji, nie wiem czy to książka dla mnie, więc chyba muszę zamówić i się przekonać.