Opinia na temat książki Reina Roja. Czerwona królowa

Akcja powieści toczy się w Madrycie, gdzie doszło do porwania syna prezeski jednego z największych banków Hiszpanii. Do śledztwa zostaje przydzielony inspektor Jon Gutierrez, który ma współpracować z Antoniną Scott, która nie jest policjantką, a mimo tego rozwiązała już kilka spraw kryminalnych. Jej największym autem jest ponad przeciętna inteligencja. Czy tej dwójce uda się złapać sprawcę na czas?
Bardzo długo zabierałam się do przeczytania tej książki. Dlaczego? Nie wiem, chyba bałam się tego, że Antonia Scott będzie postacią wzorowaną na Lisbeth Salander. Na szczęście tak się nie stało, obie panie mają swoją tożsamość, cechy charakteru, które je wyróżniają i obie je bardzo lubię. Początek powieści wydał mi się dość niemrawy, na szczęście akcja powoli nabierała tempa, by w ostatnim akcie niczym Szybcy i wściekli na pełnym gazie dojechać do końca. Jon i Antonina tworzą fajny, uzupełniający się duet. Nie chce w tej chwili niczego przesądzać, ale może być to jedna z moich ulubionych par. Książkę oceniam 9/10, choć były takie chwile, kiedy chciałam dać 10. Dlaczego tego nie zrobiłam? Zabrakło mi jednej ważnej rzeczy. Może ona była, ale ja jej nie zarejestrowałam. Mianowicie, nie poczułam, by bił od tej książki hiszpański klimat. Nie wiem, czy dość dobrze to wytłumaczę, ale kiedy czytam szwedzki, amerykański czy polski kryminał, czuję klimat danego państwa, danego kraju. A tutaj nie potrafiłam tego uchwycić. Gdyby nie hiszpańsko brzmiące nazwy własne, zapomniałabym, że akcja rozgrywa się w Hiszpanii. Tak jak piszę, może ta powieść jest przesiąknięta tym miejscem, a tylko ja tego nie odczuwam.