Rewers

Hmm... cóż by tu napisać.... Trudno mi skupić myśli i jednoznacznie opowiedzieć się czy podobało mi się, czy też czuję się rozczarowana. Posunęłam się nawet do tego, że w wyszukiwarce wpisałam słowo "Rewers" i poczytałam recenzje na innych blogach (czego właściwie nigdy nie robię przed opisaniem książki) licząc, że może moje uczucia względem niej się skrystalizują. Nic z tego. Notka wydawcy widoczna jest wyżej, moja notka natomiast brzmi tak: Już na pierwszy rzut oka widać, że książka oparta jest na scenariuszu a nie odwrotnie. Krótkie urywane zdania, częste stosowanie czasu teraźniejszego powodują, że treść odbierałam raczej jako reportaż. Przy każdej scenie miałam niedosyt, ciążyło wrażenie, że problem jest tylko muśnięty, a prawdziwe zdarzenia kryją się gdzieś w mrokach powieści. Może efekt był zamierzony, ale mnie to stanowczo nie odpowiada. Podkreślić trzeba, że cała książka jest mroczna. Realia głębokiego komunizmu mnie osobiście przerażają. Kiedy czytałam o aresztowaniach bez widocznego powodu, pochodach pierwszomajowych, na które nikt nie miał ochoty, ale każdy szedł z przyklejonym uśmiechem, o strachu, który towarzyszył na każdym kroku, o ciągłej potrzebie oglądania się za siebie, bo właściwie nie wiadomo kto przyjaciel, kto wróg... brrrr, okropność. Przez całą książkę towarzyszyło mi uczucie żalu nad trzema kobietami, które ze wszystkich sił starały się zachować resztki poczucia normalności. Nie potrafiły odnaleźć się w czarno-białych czasach komunizmu. Jednak, kied...

Przyznam, że mnie książka podobała się bardziej niż film. Jest w niej coś niezwykłego. @MalenstwoMB, może faktycznie przez niektóre sprawy autor się tylko prześlizguje. Ale przez to, książka nie jest przegadana. Odczuwa się taką tajemnicę owych wydarzeń. Dla mnie naprawdę dobra.