Rosyjski książę i guwernantka

Szósteczka leci - w kategorii romansów. Bardzo ładna miłostka z emancypacją i zbrodnią w tle. Petersbutg pokazany przekonywująco, a po to książki "dziejące się w..." czytam, romansik jest, acz zupełnie nie harlequinowaty. Nawet i zbrodnia jest, czy w afekcie, czy w efekcie, to już nieważne.
Bodaj najlepszy harlequin, który czytałam. Taki inny. I taki sympatyczny, I miłosny. I pocieszający.
Ogólnie, choć nierealność goni nierealność, a romans historyczny niewiele z historycznością ma wspólnego, nie zmienia to faktu, że to było ładne, miłe i nawet ta miłość jakaś taka... dojrzała?

Zdolna zielarka , której londyńskie society-media zrujnowały reputację, za sprawą tajemniczej kobiety wyjeżdża do Petersburga by pomóc tamtejszemu księciu w ogarnięciu rozchwianych emocjonalnie nieletnich spadkobierców oraz wyjaśnić tajemnicę rodzinnej tragedii. Na miejscu okazuje się, że gruby i stary książę Drewienko jest całkiem przystojny, zielarka wiedźmą jest tylko na obrazku i jakkolwiek współwinnego w zbrodni typowałam dobrze - ogólnie trafiłam jak kulą w płot. Kryminał się rozwija, książę z zielarką wzajemną fascynację pogłębiają fizycznie, lecz chociaż każde z nich ma kilka własnych trupów w szafie - nikt nie traci głowy ani żadnego włosa na głowie. No, może ja, bo jednakowoż ale swój redakcyjny kwiatek "Rosyjski książę..." ma. Generalnie jest nieźle a nawet całkiem przyzwoicie. Dziełko Kaye to bardziej prościutkie, zmyślnie zakręcone kryminalne czytadełko niż romans, aczkolwiek duchowych rozterek jest całkiem sporo. Trochę się dłuży i deko nuży, ale zdecydowanie stawiam je wyżej niż większość bezbarwnych chałek pajaca w rombach. "Rosyjski książę..." ma ciekawą postać oraz naturę. "...i guwernantka" takoż.