Rufaro

Książka trafiła do mnie podczas wizyty na Śląskich Targach Książki, gdzie miałam również okazję poznać samą jej autorkę. I muszę przyznać, że sympatyczna z niej osóbka :)
Sama książka zawiera to, co niewątpliwie w książkach lubię najbardziej : fabułę, która wciąga już od pierwszych stron. I jest główną winowajczynią spalenia przeze mnie czajnika, który nastawiłam w kuchni na kawę. W czajniku wody niet, samego czajnika też niet, a wodę na kawę gotowałam z garnka. Wartka akcja, przygoda, elementy zaskoczenia i tajemniczości oraz wątek miłosny w tle, te wszystkie elementy powodowały, że ciężko mi było się od książki oderwać. W ciągu dnia kradłam wolne chwile, żeby choć na trochę zgłębić się w ten tajemniczy, afrykański świat. Nie znam też zbyt wiele książek, którym udaje się wywołać u mnie jakiekolwiek emocje. "Rufaro" wywołała 3 w 1 : smutek, śmiech, a nawet łzy. Miałam też cichą nadzieję na powstanie kolejnej części ale wiem z pierwszej ręki, że takowa nie powstanie. "Pisze" się natomiast coś w innym klimacie...coś co raczej na pewno będę chciała przeczytać.