Samotność Boga

Marek Olkuń od zawsze wiedział kim zostanie w przyszłości, i nieustannie parł do osiągnięcia celu. Został kardiochirurgiem dziecięcym. Jednak zderzenie wyobrażenia zawodu ze szpitalną rzeczywistością pozbawia go złudzeń i przysparza sporo wątpliwości co do wyboru zawodu. Codzienność pomiędzy chorymi dziećmi okazuje się zbyt brutalna, lekarz nie może pogodzić się z tym, że jego małym pacjentom nieustannie towarzyszy śmierć, a on choćby był samym Bogiem, nie może z tym nic zrobić...
Relacja, która pojawia się między lekarzem a matką jednego z małych pacjentów oraz splot trudnych i bolesnych doświadczeń, sprawia, że Marek porzuca zawód i otwiera na przekór sobie i innym, zakład pogrzebowy... jednak i tam nie do końca potrafi się odnaleźć.
Dlaczego? Co takiego się stało, że Marek porzucił definitywnie swój zawód? Z czym zmagają się lekarze na co dzień? Czy ktoś może zdjąć z ich barków ciężar cierpienia i śmierci pacjentów?
Czy przełamie swe opory co do zmarłych kobiet? Tego już Wam nie zdradzę, ale wszystkie odpowiedzi znajdziecie na kartach "Samotności Boga".

Przyznaję, że gdybym teraz, (znając treść tej książki) dostała propozycję jej opisania, w życiu bym się tego zadania nie podjęła. I nie nie dlatego że jest to książka zła, bo jest wręcz przeciwnie- ta historia jest (zbyt) dopracowana w najdrobniejszych szczegółach, jest prawdziwa, autentyczna... i zbyt trudna oraz bolesna... Nie zgodziłabym się, bo przeczytanie jej kosztowało mnie wiele trudnych em...

,,Większość ludzi postrzega lekarza jako zwykłego fachowca, który po prostu wykonuje swoją pracę. W rzeczywistości dopóki medyk nie przestanie zadręczać się losem pacjentów, dopóty jego życie zawodowe będzie przypominało pokutę".

To jedna z książek, która wyciśnie z was łzy. W pewnym momencie uznałam nawet, że jestem chyba za bardzo wrażliwa do jej przeczytania, bo autor postawił tu na ogromną szczerość na którą nie każdy z nas jest gotowy. Ja nie wiedziałam, że lekarz musi znać się na makijażu, gdyż bywa, że to on musi przygotować ciało zmarłego. Mamy tu opisane jak wygląda ten nieboszczyk, przez co przeszedł i jak wygląda sprawa z jego ubiorem. Całą rzecz opisuje nam lekarz, który jest jakby w stanie depresji. Wiemy z czym na co dzień się zmaga, więc jestem w stanie stwierdzić, że samo leczenie, samo wypisywanie leków, to akurat najmniejszy z ich problemów. Nikt nie widzi tej drugiej sfery z którą przeciętny człowiek emocjonalnie nie byłby w stanie sobie poradzić. Właśnie nasza postać tą drugą stronę nam przybliża, a do tego dochodzi jeszcze cała masa odczuć z którymi sobie nie radzi. On chciałby móc pomóc każdemu, tylko nie zawsze tak się da. Czasami bywa i tak, że ludzie pojawiają się zbyt późno. Wtedy choćby posiadał największą wiedzę na świecie, nie jest w stanie im pomóc. Do tego dochodzi również forma samego przekazania tych informacji pacjentowi. Nasza postać przechodzi zatem z jednej specjalizacji w drugą, jednak czy aby na pewno wyjdzie mu to na dobre...

To naprawdę oryginalna i ciekawa książka o której mówi się zdecydowanie za mało.
Nasz bohater jest kardiochirurgiem, który postanawia odejść z zawodu i zakłada swój zakład pogrzebowy. Mamy więc w książce dwa watki czasowe, kiedyś, gdzie krok po kroku odkrywamy decyzję co takiego się stało że nasz bohater postanowił porzucić zawód lekarza i teraz, jego zmagania z życiem codziennym, przemyślenia i lęki.
Nie wiem czy kiedyś zastanawialiście się jak chirurdzy radzą sobie z nieudanymi operacjami, jak reagują na śmierć. Tak naprawdę większość osób się nad tym nie zastanawia, a autor tej książki pochylił się nas życiem i śmiercią w szczególny sposób, analizując ją pod wieloma względami.
Mam wrażenie, że to że nasz bohater nie jest taki idealny dodaje mu ludzkiego charakteru. Widzimy w nim te wszystkie zmagania, niepewności i rozterki.
Z drugiej strony jesteśmy ciekawi co takiego się stało, że podjął taką a nie inną decyzję.
Można powiedzieć, że jest to książka o przeznaczeniu, zmaganiu z własnymi lękami i przełamywaniu granic.
Bardzo podoba mi się postać nauczyciela matematyki, który swoim humorem pokazuje, że śmierć to tylko pewien etap. Dzięki niemu ta książka nabiera skrzydeł.

Poproszono mnie o napisanie opinii. Lecz ja nie umiem pisać ani opinii ani dobrych komentarzy.

Powiem więc, że książka zrobiła na mnie wrażenie. Bo to po pierwsze pierwsza książka z opisami sekcji zwłok. Po drugie to książka, która pozostawia w głowie coś więcej niż samą historię. Po trzecie wreszcie to jedna z nielicznych książek, w których nie wszystko zostało podane na tacy. I zakończenie jest takie, i sprawa życia i śmierci, a nawet sam tytuł jak dla mnie odnosi się nie tylko do zawodu kardiochirurga, lecz również do Absolutu i filozoficznego pytania, dlaczego Bóg pozwala na zło. Potwierdzam, to dla mnie książka o Boga, ale napisana o człowieku.