Sekrety róż

Takiego romansu historycznego już dawno nie czytałam.Jest to książka o pięknej i wzruszającej miłości, o więzach rodzinnych i przebaczaniu.

Zaczyna się cudnie nietypowo. I niemal od pierwszej linijki bardzo przyjemnie językowo.
Ojciec, dwóch synów, przyrodnia siostra i dwóch tajemniczych mężczyzn z jeszcze bardziej tajemniczą szkatułką po jedenastu miesiącach podróży przejmują dom w Ameryce. Zgodnie ze spisanym bardzo, bardzo dawno temu testamentem. Dom, w którym co najmniej jeden z pokoi był używany. Potem poznajemy ją. Akurat odpoczywa na wyspie, w malarskim uniesieniu i brakiem umiejętności czytania i pisania. Zamiast tego z delikatna ręką i niewiarygodnym darem oddawania natury za pomocą farb.
Intrygująca para.
On jest odpychający i arogancki. Pewny siebie, w obronie rodziny gotowy na wszystko. Bezwzględny, ale całkowicie oddany słabej i chorej siostrze.
Ona delikatna, ale i ciekawa, zainteresowana obcymi ludźmi, sprawiedliwa i wyrozumiała. Swoim uporem, spokojem i miłością bez problemu burzy rumuńskie mury.
Miłe zestawienie. Może bez specjalnych achów i ochów, ale coraz bardziej widoczną fascynacją i zaciekawieniem.
Bohaterowie drugoplanowi też zasługują na zainteresowanie. Zarówno rodzina i przyjaciele Michaela jak i rodzina Libby. Przejmująca jest historia Mireli, a jego synowie bardzo chłopięcy z zachowaniem i potrzebami dopasowanymi do wieku.
Ulubione sceny?
Oświadczyny. Tak szalenie naturalne. Jego przyziemność i trzeźwe spojrzenie na świat, jej niespełnione oczekiwania. Nieoczekiwane, choć wymarzone, choć zupełnie z innych powodów niż te, które wymienił Michael.
Spot...

Piękna i klimatyczna okładka przykuwająca wzrok, intrygujący opis oraz pozytywne komentarze o tej książce czytelników na LC spowodowały, że czym prędzej zapragnęłam zapoznać się z jej zawartością. Potrzebowałam właśnie takiej książki. Lekkiej, odprężającej, z którą można przyjemnie spędzić wieczór, może dwa. Fabuła wciągnęła mnie od samego początku, ponieważ jest pełna sekretów a autorka odkrywa je powoli, co sprawiło, że nie mogłam oderwać się od czytania. Delikatna jak płatki róż, aczkolwiek momentami w tych płatkach dostrzec można kolce, ale tak to już z różami bywa. Aromatyczna i zmysłowa jak luksusowe perfumy, które produkuje główny bohater a wszystko opowiedziane pięknym językiem dostosowanym do czasów, lecz nie banalnym. To nie zwykły romans, jakich wiele, to magiczna opowieść o ludziach bogatych w miłość, która wszystko zniesie i przetrzyma. Dwie rodziny, które się wcześniej nie znały, łączy a raczej dzieli spór o dom. Powieść jest tak skonstruowana, że nie sposób opowiedzieć się za którąś ze stron. Pewnie też bym doznała szoku tak jak Libby i jej ojciec gdyby po powrocie z wakacji do domu okazało się, że mieszka w nim ktoś inny i rości sobie do niego prawo, chociaż nie czynił tego przez 27 lat. Natomiast poznając motywy działania Michaela Dobrescu nie sposób potępić go i mało tego zaczynamy czuć do niego sympatię podobnie jak główna bohaterka. Jak rozstrzygnął się konflikt może trochę przewidywalnie, ale nie szkodzi, bo to i tak cudownie opowiedziana historia. Dzięki...