Sześć miesięcy temu miałam niebywałą przyjemność czytać „Oko słonia” Delii i Marka Owensów. Tym razem padło kontynuację tegoż, czyli na „Sekrety Sawanny”, gdzie również będzie o moich ulubionych zwierzętach.
„Ta barwnie opisana historia jest naprawdę wciągająca – czegoś takiego miłośnicy dzikich zwierząt nie zapomną. - „People””
Przenosimy się do Zambii, by w Parku Narodowym Luangwa Północna przeżyć razem z nieustraszonym małżeństwem Owens swoją własną przygodę. Po „Oku słonia” dostajemy kolejny, kompletny, często powodujący ciarki na plecach dziennik nie tyle z podróży, co z walki o każdy skrawek ziemi, o każde zwierzę…
Aleksandra Fuller w przedmowie pisze, że gdy teraz widzi się i czuje każdym zmysłem i nerwem ten Park, to nie sposób się w nim nie zakochać. Ale wówczas, gdy to miejsce znaleźli Owensowie, to była ruina. Nie było tu prawie nic, a po tym prawie pustkowiu grasowali swobodnie kłusownicy. Pięknie pisze Fuller, że ratując park, Owensowie odnajdywali również siebie. Trzeba chyba jednak przytoczyć cytat, żeby się nie wydawało, że to wszystko było takie bardzo romantyczne i cudowne:
„(…) codzienność lat spędzonych wśród chmar pchających się w oczy much i pyłu, malarii i samotności w imię miłości do ziemi, humanitaryzmu i nauki potrafią znieść tylko ci o lwim sercu (…) kłusownicy, skorumpowani politycy i urzędnicy robili wszystko by zaszkodzić im i ...