Skazaniec. Z bestią w sercu

'' W środku mnie nie ma już człowieka , on umarł wraz z moim synkiem . Tu , w środku – położył dłoń na swojej piersi – mieszka już tylko bestia . ''

Te słowa jakże znamienne dla drugiej części '' Skazańca'' Krzysztofa Spadło , zostały wypowiedziane przez Rzeźnika z Danzig , tak nazywano go w więzieniu . Naprawdę nazywał się Wilhelm Wolf i bali się go wszyscy inni więźniowie . To właśnie z nim wszedł w relacje nasz Ropuszek . Chciałam napisać że nawiązali przyjaźń , ale byłoby to dość trywialne określenie i pewne nadużycie w opisie ich wzajemnej relacji . Było to coś na kształt swoistego porozumienia które się między nimi zawiązało . Porozumienia niemal bez słów . Bo Ropuch , zdradzony i sprowokowany , też pokazał swoją '' bestię '' . To już nie ten sam Żabikowski który pilnie słuchał Ojczulka i nawet uważał go za coś w rodzaju sumienia . Obecny Żabikowski to żądna zemsty prawdziwa bestia . Ale cóż dziwić się więźniom skoro i wśród strażników bestii nie brakowało , a medal pierwszeństwa w tej '' dyscyplinie '' trzeba by było dać oczywiście aspirantowi Teodorowi Szumskiemu . Jakież miałam nerwy na tego kolesia . Marzyło mi się aby trafił sam jako więzień w szpony tych których tak bezlitośnie gnębił . Ale na szczęście spotkała go zasłużona kara , chociaż nie taka jak się spodziewałam , za to wszystko odbyło się bardzo bardzo zaskakująco i ciekawie . W opowieść o więźniach autor wplata prawdziwe wydarzenia , w tej części poczytamy chociażby o przewrocie majowym po którym...