Opinia na temat książki Sońka

Nie ulega wątpliwości, że historia opowiedziana w „Sońce” jest bardzo poruszająca. Jednak w literaturze stawiam treść nad formą i ten przerost formy bardzo mi ciążył podczas lektury.

Pomysł na fabułę Autor miał ciekawy – postanowił zapisać historię życia niepiśmiennej kobiety. W tym celu „wysyła” na wieś młodego reżysera teatralnego, który spisuje ową historię i przerabia ją na sztukę teatralną.

Rzecz jest więc trochę o historii, trochę o współczesności. Można też ironicznie stwierdzić, że Karpowicz pisał o zakazanej miłości SS-mana do Białorusinki zanim to było modne. I bynajmniej historia ta nie ma happy endu.

I książka zasłużyłaby w moich oczach na bardzo wysoką ocenę, gdyby nie specyficzny styl, jakim operuje Autor, a który w moim przypadku jest ciężki do przełknięcia. Chyba z prozą Ignacego Karpowicza jest mi nie po drodze.