Stąd do starożytności

Wyciągnęłam tę książkę z półki "nieprzeczytanych" zupełnym przypadkiem, i przypadkiem okazało się, że trafiłam na rzecz absolutnie rewelacyjną.
Jest to zbiór esejów, w rozmaity sposób łączących współczesność (lat '80 XX wieku) ze starożytnością, łączących niezwykle, fascynująco, wręcz zachwycająco.
Autor wypowiada się na temat historii, pisarstwa, filozofii, odwołuje się do starożytnych pisarzy i współczesnych myślicieli, zestawia ze sobą teksty sprzed wieków i rzeczywistość - i jest to genialne.
Erudycja autora, jego niezwykle szerokie (choć niby zawężone do starożytności) zainteresowania, sposób ujmowania myśli, skojarzenia, porównania - tego się wręcz nie da opisać.
Pisze o stereotypach w postrzeganiu starożytnych, o owych starożytnych otwartości i uczciwości w tym, co i jak robili i myśleli, porównuje nasze współczesne stopnie naukowe z ich osiągnięciami i śmieje się, że Platon nie miałby szans na tytuł bodaj magistra, a przecież w każdej dyspucie mógłby bez problemu "zagiąć" interlokutora, opowiada o przekładach starożytnych tekstów, o pracach Władysława Tatarkiewicza czy Tadeusza Kotarbińskiego, żali się, że brakuje współczesnych wydań starożytnych autorów.
Idzie też dalej, gdyż wywodzi teksty sobie współczesne, jak prace Hoimara von Ditfurtha ze sposobu rozumowania starożytnych Greków, bardzo przy tym chwaląc takie całościowe, logiczne i konsekwentne objaśnienia początków, budowy i funkcjonowania wszystkiego, co nas otacza.
Złe zdanie ma natomi...