Opinia na temat książki Stażystka

Wszyscy się nią zachwycali. Czy ja też się zachwyciłam? No cóż... Nie do końca.
Klaudia to piękna, młoda i przekonana o swej inteligencji dziewczyna, która wie jak działa na mężczyzn. By zarobić na nowy start zaczyna pracę jako #Stażystka. Jednak nie tyle praca ją interesuje co jej szef. Żonaty, inteligentny i intrygujący. Żonaty. Ale to nie jest przeszkodą... w końcu to nie byłby pierwszy raz. Panna K nie zdaje sobie jednak sprawy, że to nie ona tutaj rozdaje karty. To nie ona zarzuca sidła...
Zacznijmy od tego, co mi się podobało. Książkę czyta się szybko. Przyjemny i prosty styl autorki nam to ułatwia. Koniec, to, kto tak na prawdę był śmiertelnym zagrożeniem również mnie zaskoczył. A to się rzadko zdarza.
Minusy? Strasznie, ale to strasznie irytowała mnie Klaudia. Życzyłam głównej bohaterce źle. Serio. Dla mnie to pusta, głupia lafirynda. Już prędzej rozumiałam postępowanie Skalskiego. Miał swoje demony, obsesję, która kierowała nim. I wątek tej postaci, jego obsesji na punkcie symetrii również bardzo mi się podobał. Jednak książka w większości mnie irytowała właśnie przez Klaudie. W końcu to ona była główną bohaterką.
Książka jest jednak świetnym obrazem tego, jak destrukcyjnie zdrada działa na związek. Na człowieka. Jak podczas takiej traumy, gdy nasz umysł chce sobie z nią poradzić, może rozwinąć się w nas obsesja na jakimś punkcie. I do jakiego stopnia może nami zawładnąć.
Ogólnie książkę polecam.