Opinia na temat książki Strach, który powraca

A cóż to była za zwariowana historia…?
Na samym początku zaznaczę, że jeśli nie czytałeś IDEALNEJ, to lepiej to nadrób, gdyż bohaterowie z debiutanckiej powieści możemy spotkać w tym wydaniu.

Czytając tę książkę, najpierw byłam zaintrygowana, później zniesmaczona, by na koniec zbierać szczękę z wrażenia.
Pisarka umie zaskoczyć swoich czytelników, dałam się nabrać jak dziecko na istnienie św.Mikołaja.

Na pewno nie podobał mi się ten sam schemat fabularny, co w IDEALNEJ, z resztą miałam też wrażenie, że pisarka nieudolnie chciała stworzyć lepszą wersję ZAGINIONEJ DZIEWCZYNY Gillian Flynn.

Historię będziemy obserwować z punktu widzenia Anity (kobiety zaginionej), Adama (męża), Eryka (pamiętacie tajemniczego mężczyznę z Pragi?) i Niezapominajki (do połowy powieści będzie dla nas zagadką kim jest ta kobieta).
Bohaterzy odcisną w Twoim umyśle sporo emocji. Ja osobiście nie rozumiałam żadnej postaci, wszyscy mieli coś za uszami, udawali świętych.
Uważam, że powiedzenie - „nie wywołuj wilka z lasu”, pasuje do tej całej powieści jak ulał.

Finał jest wciąż dla mnie jedną, wielką niewiadomą. Epilog nawołuje do kontynuacji.