Opinia na temat książki Strażniczka wspomnień

Historie rodzinne, pokoleniowe zawsze mają dla mnie jakiś dodatkowy urok. Jeśli na dodatek opowieść jest oparta na prawdziwych wydarzeniach to przyciąganie jest tak silne, że nie potrafię sobie takiej książki odmówić.

Tym razem poznałam historię Katii/Bobby oraz jej wnuczki Cassie, która chce poznać przeszłość swojej babci oraz mieć siły by poukładać swoje własne życie po stracie jakiej doświadczyła.

Ta podróż była dla mnie niezwykle emocjonująca. Były momenty, że łzy nie pozwalały czytać. Realia życia Katii, jej walka o to by bliscy i ona przeżyli wyjątkowo mnie poruszyła.

Całość jest prowadzona w dwóch ramach czasowych i zgadzam się z @malyksiaze11 że fragmenty pamiętnika młodej Bobby były tym na co najbardziej czekałam. Gdy przenosiłam się w czasy obecne moje i serce były i tak z Katią.

Autorce udało się przenieść mnie w tamten czas, udało jej się oddać strach, bezsilność, miłość i rezygnację. Ja żyłam u boku tych ludzi i cierpiałam razem z nimi. Bolało mnie, że podwaliny tej opowieści to prawdziwa historia, cierpiałam na myśl, że takich historii mogło być wiele.....i było. Znany jest mi okres Wielkiego głodu, nie pierwszy raz o nim czytałam, jednak znaleźć się tam wraz z młodą, pełną życia dziewczyną i patrzeć jak na moich oczach rozpada się jej świat było porażającym doświadczeniem.

Dodatkowym atutem książki jest doskonały styl Autorki, płynny, lekki. Zbudowanie świetnej warstwy psychologicznej, pokazanie zmian jakie następowały w ludziach, ale i ukazanie emocjonalnych wahań Katii czy Cassie. Nie ma tu niepotrzebnych wycieczek, wszystko ma swój sens, wszystko jest czemuś potrzebne.

Myślę, że to książka warta przeczytania. Uważam, że takie historie nie mogą odejść przez zapomnienie...