Strefa cienia. Trzy lata z psychopatą - historia prawdziwa

Wiktoria Zender
7.6 /10
Ocena 7.6 na 10 możliwych
Na podstawie 27 ocen kanapowiczów
Strefa cienia. Trzy lata z psychopatą - historia prawdziwa
Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie
7.6 /10
Ocena 7.6 na 10 możliwych
Na podstawie 27 ocen kanapowiczów

Opis

"Strefa cienia. Trzy lata z psychopatą - historia prawdziwa" to debiut prozatorski Wiktorii Zender. Pod tym pseudonimem kryje się jedna z wielu ofiar nadal ściganego listami gończymi Eugeniusza G., przez polską prasę porównywanego do Kalibabki lub Hannibala Lectera. Autorka była przez kilka lat z nim związana, a gdy zdecydowała się na rozstanie, on bestialsko ją okaleczył. Teraz, po ponad dziesięciu latach postanowiła przerwać milczenie i opowiedzieć o tym, co ją spotkało. W tej książce opisałam trzy lata mojego życia. Trzy dramatyczne lata, których zwieńczeniem stała się tragiczna zbrodnia. Każde słowo jest prawdziwe. Moje myśli, uczucia, a także historia, którą przeżyłam. Pewnie wielu czytelnikom wyda się wręcz niemożliwe, aby jedna młoda kobieta była w stanie tyle znieść i żyć dalej. Ja żyję mimo wszystko, mimo cierpienia, upokorzenia i kalectwa. [...]
Data wydania: 2008-04-11
ISBN: 978-83-10-11551-5, 9788310115515
Wydawnictwo: Nasza Księgarnia
Stron: 320
Mamy 1 inne wydanie tej książki

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Moja Biblioteczka

Już przeczytana? Jak ją oceniasz?

Recenzje

Strefa cienia. Trzy lata z psychopatą - historia prawdziwa

8.01.2012

Po książkę autorstwa Wiktorii Zender sięgnęłam przez czysty przypadek. Byłam święcie przekonana, iż należy ona do serii, z którą dane mi jest obcować już od jakiegoś czasu. Historie te mimo, że nie należą do najszczęśliwszych, a już na pewno nie posiadają w sobie niczego z uwielbianej przez większość sielankowości. Pozwalają mi one na chwile niezob... Recenzja książki Strefa cienia. Trzy lata z psychopatą - historia prawdziwa

@Lena173@Lena173

Strefa cienia

14.10.2011

Wiktoria Zender, ofiara Eugeniusza G., jednego z polskich psychopatów i sadystów, w ramach autoterapii postanowiła opisać tragiczne lata swojego życia. Dzięki temu powstała niełatwa w odbiorze książka "Strefa cienia. Trzy lata z psychopatą - historia prawdziwa". Ula jest nastolatką jakich wiele, gdy ją poznajemy przechodzi akurat okres buntu. St... Recenzja książki Strefa cienia. Trzy lata z psychopatą - historia prawdziwa

Życie z psychopatą

2.03.2011

Jak już sam tytuł sugeruje, historia została oparta na faktach. Pani Zender pisze ją w trzeciej osobie liczby pojedynczej, tak jakby z perspektywy czasu chciała spojrzeć na nią z boku, z dystansu. Kończąca właśnie osiemnaście lat Ula, ma wszystkiego dosyć: rodziców, którzy jej nie rozumieją, nie pozwalają na spotkania z przyjaciółmi, młodszej sios... Recenzja książki Strefa cienia. Trzy lata z psychopatą - historia prawdziwa

@DominikaAnna@DominikaAnna

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@calamitas
@calamitas
2011-08-03
10 /10
Przeczytane

Warto przeczytać! Ku przestrodze. Książka jest wstrząsająca. I, jak pokazują skrajne opinie poniżej, trudno przejść obok niej obojętnie. Bo nie można zaprzeczyć, że bohaterka, i autorka zarazem, sama wydaje się zmierzać ku samozagładzie... Tak łatwo jest oceniać: Ula była głupia i jest sama sobie winna! Przeraża mnie takie myślenie. Świadczy o nikłej znajomości życia, a przede wszystkim złożoności ludzkiej psychiki. Łatwo wydaje się tego rodzaju sądy, siedząc przed komputerem w zaciszu bezpiecznego azylu - własnego domu, w którym czujemy się bezpieczni. Nie mając takich doświadczeń jak autorka, nie będąc nią. Nie odnoszę też wrażenia, że pani Zender usprawiedliwia swoje zachowanie miłością, ona po prostu pisze o tym ze swojej perspektywy, a nie analizując swoje zachowanie jak psycholog... Przytrafiła się jej tragedia, ale nie poddała się i to jest cenna nauka.

× 1 | link |
@Xtacy
@Xtacy
2012-02-10
10 /10
Przeczytane

Wczoraj skończyłam ją czytać po raz drugi i chętnie coś jeszcze dodam w komentarzu. Otóż, drogi Czytelniku, zwróć uwagę na otoczenie Uli. Jak miała odejść, skoro książę okazał się potworem, a zanim to zrozumiała - wszyscy znajomi traktowali ją jak powietrze? Nawet rodzice! Boże, jak mogli powiedzieć córce, która błagała o powrót do domu, żeby "jeszcze trochę przetrzymała". Że "skoro wytrzymała tak długo, to jeszcze jakoś wytrzyma (...) studia są drogie, a on ma pieniądze (...)" Masakra. Odnosi się wrażenie, że gdyby nie poznała Romana, rodzice sprzedawaliby jej ciało w jej pokoju, byleby miała na książki. Więc wina nie leży tylko po stronie zagubionej małolaty, która (tak jak chyba każdy z nas) chciała wyrwać się z przeciętności życia...

× 1 | link |
@bunia
@bunia
2009-12-09
5 /10
Przeczytane

Jeżeli to naprawdę jest historia prawdziwa, to ja współczuję bohaterce, ale współczuję bezdennej głupoty, bo sama dobrowolnie tkwiła w związku, w którym była poniżana i upadlana. I dziwi mnie, dlaczego twierdzi, że opinia, jaką wystawiło jej otoczenie jest dla niej krzywdząca. Nie wiem, czy tak trudno przyznać się błędu. Może faktycznie łatwiej usprawiedliwić wszystko ślepą miłością? Książka nie jest porywająca, ale chyba warto ją przeczytać, by wyrobić sobie zdanie na ten temat.

× 1 | link |
@curel
@curel
2010-01-05
1 /10
Przeczytane

Nie wiem od czego zacząć. Może po prostu od tego, że ta książka jest diabelnie nudna i w ogóle nie wciąga. Bynajmniej mnie. Nikomu nie życzę takich cierpień, ale według mnie bohaterka zasłużyła na to i to z własnej głupoty. Tak, tkwiła w związku z mężczyzną, który ją maltretował. Tak trudno było odejść? Wolałabym mieszkać pod mostem niż z takim psychopatom, który chciał, żebym cierpiała. Spodziewałam się czegoś lepszego.

× 1 | link |
@Raven_44
@Raven_44
2011-02-07
Przeczytane

Ile ja jej szukałam! Przeczytałam dawno temu i nie pamiętałam tytułu. Teraz ją znalazłam. Neveen, jest wielu naiwnych ludzi, którzy po prostu szukają oparcia, a znajdują ... cóż. My dziwimy się takim ludziom, ale ile jest kobiet żyjących w toksycznych związkach? Bardzo wiele. I one często też nie potrafią odejść.

× 1 | link |
@magdalena1307
@magdalena1307
2012-02-04
10 /10
Przeczytane

Idealna dla małolat, które umawiają się ze starszymi, i chcąc jak najszybciej dorosnąć. Z przykrością to mówię ale skorzystajmy na błędzie innej osoby, aby nam na przyszłość nic tak strasznego się nie stało.

× 1 | link |
@Fonin
@Fonin
2011-08-04
8 /10
Przeczytane

Książkę mam i przeczytałam ja już dawno. Naprawdę była warta wydanych na nią pieniędzy. Historia naprawdę wstrząsa człowiekiem i zmusza do myślenia.

× 1 | link |
@Eli1605
2019-11-11
6 /10
Przeczytane 2019

Trudno ocenić taką książkę. Gratuluję autorce odwagi, której z pewnością wymagało napisanie tej pozycji. Boli szczególnie fakt, że to nie fikcja literacka, ale prawdziwie przeżyty koszmar młodej dziewczyny. Dziecko jeszcze wpada w łapy starego psychola. Psychopaci karmią się przecież naszym, w tym konkretnym przypadku Uli, strachem, słabością, naiwnością i niestety głupotą. Ula tak bardzo chciała się wyrwać z domowego "kieratu", że nie zdawała sobie sprawy jak ta ucieczka może się zakończyć. Skończyło się dla niej tragicznie, ale...żyje. Tylko ciągle zadaję sobie pytanie, gdzie instynkt samozachowawczy? Gdzie była rodzina, nauczyciele, sąsiedzi? Naprawdę nikt nic nie widział, nie słyszał? Mam drugą część tej opowieści, ale muszę teraz się zresetować i przeczytać coś innego.

| link |
@Eustaszek
@Eustaszek
2010-01-31
Chcę przeczytać

Nie czytałam tej książki, przeczytałam drugą cześc "Strefa światła" i bardzo mi się podobała, a tą .. mam chyba zamiar przeczytac.

| link |
@tahti87
@tahti87
2020-06-25
10 /10
Przeczytane
BZ
@bzyk
2009-03-09
10 /10
RY
@rysiek
2009-03-09
10 /10
TO
@tosiak
2009-03-09
10 /10
@maramara
@maramara
2008-05-31
1 /10
Prywatna Biblioteka
@Annette_Cinnamon
@Annette_Cinnamon
2012-09-12
3 /10
Przeczytane
Zaloguj się aby zobaczyć więcej

Cytaty z książki

Koszmarem nie jest niepełnosprawność, ale zatrucie nienawiścią, brak nadziei, marzeń i człowieczeństwa czy zwykła ludzka głupota i brak tolerancji.
Tych, którzy znają swoją wartość, nie da się złamać, bo prawdziwa siła nie tkwi w wyglądzie, ale w umyśle.
Nasz wygląd to nie jesteśmy prawdziwi my. My jesteśmy głębiej. Trzeba w sobie ukształtować świadomość samego siebie, ale tego wewnętrznego, swojej duszy, człowieczeństwa. Istotne jest, aby zaakceptować to, kim się jest i jakim się jest.
Dodaj cytat
© 2007 - 2024 nakanapie.pl