Sub Rosa

Na fali (nadal) polskich debiutów jestem. I na niej właśnie płynąc wpadła mi w ręce złota rybka w postaci ‘Sub Rosa’ Anny Jurewicz. Pierwszy tom z planowanych trzech, historia zupełnie zwyczajnej dziewczyny o niezwyczajnych włosach i jeszcze bardziej nietypowych umiejętnościach.
Róża bowiem jest czarownicą.
Ach! Ileż to z nas wiedźmą chciałoby być? I aby wizja Autorki, o polskiej szkole magii na Łysej Górze ziściła się ;)
Tak, ja też chciałabym uczyć się sztuk magicznych, stąd jak tylko przeczytałam blurba, w oczach zaświeciła się lampka chciwości, a rączki zaczęły drżeć z pożądania.

Na całe szczęście, nie dane mi było popaść w paranoję i dzięki uprzejmości samej Ani Jurewicz mogłam przeczytać tę książkę przedpremierowo za co ogromnie, bardzo ogromnie, dziękuję ;)

Tak, to była przyjemność.
Znalazłam w ‘Sub Rosa’ to co lubię. Język, za który składam pokłon po pas, odnajdując w nim kawałek siebie. Bohaterowie – cała paleta barw, odcieni i wybuchowych mieszanek. Każdy inny, nikt oczywisty.
Wątek kryminalno zagadkowy, obecny, ciekawy, zwiódł mój radar, gratuluję! No i brak słodkiego do pawia tęczą romansu. Wątek jest lecz… Zaskakuje znów ;)

Nie jest to jednak książka bez wad. Są pewne drobne potknięcia, które składam na karb debiutu, jak skupianie się zbyt mocno na opisie pokoju czy ubierania naszej Różyczki, a punkt kulminacyjny następował trochę zbyt szybko gdy zaczynała się akcja - przygoda ;). Ale nie są to rzeczy odbierające p...

W recenzji się rozpisałam, tu powiem w kilku słowach. Świetna, pełna magii i humoru książka o dziewczynie nieidealnej i dzięki temu tak bliskiej sercu czytelnika.

Zacznę od tego, że mocno się napaliłam na tę książkę. Byłam mocno na tak szczególnie po przeczytaniu pierwszego rozdziału.
No było tak wszystko:
- humor,
- wspaniała bohaterka,
- tajemniczy stwór,
- ciekawa postać poboczna.
Jednym słowem wpadłam...
Szybko jednak okazało się, że im dalej w powieść tym więcej niedociągnięć. Lekki styl i żartobliwa narracja oklapła bardzo szybko, jakby humor wyparował niczym kamfora. Znaczy nie było jakoś smutno czy coś, ale nie był to już poziom pierwszego rozdziału. Wciąż było lekko i fajnie, ale po kolei.
Zacznę może od zalet:
- szybko się czytało, to była książka, która wciągała tak że jak się zaczęło czytać, to to dalej płynęło. Tutaj ogromny plus.
- Róża jest naprawdę sympatyczną kobietą. Nie szaleje na punkcie pięknej twarzyczki płci przeciwnej. Jej podejście do nauki, miłości jest bardzo odpowiedzialne i zdaje się też, że dojrzałe. Polubiłam ją naprawdę, a gdy okazało się, że ma urodziny w tym samym dniu co ja, to już w ogóle <3 XD
- opisy pokojów, ubrań, miejsc są bardzo plastyczne, tak że nie miałam problemu z wyobrażeniem sobie czegokolwiek.

Wady:
-niektóre wątki kończyły się w połowie. Mamy np. rozmowę dwóch bohaterów, która jest ważna i nagle ni z tego ni z owego zostaje brutalnie przerwana czymś w podobnie "jak wyjdę z łazienki to porozmawiamy" . Ok... Ale potem nie ma do tego odniesienia. O czym rozmawiali, co się stało?
- ciekawe rzeczy są ukracane, podczas gdy inne roz...