Cytaty z książki "Święto ognia"

“Godziny pracy nad równowagą i liniami w ciele sprawiają podobno, że człowiek nabiera własnego, indywidualnego wyrazu. ”

“Znałam dziadków, sąsiadów, rodziców moich koleżanek i kolegów. Wszyscy oni byli normalni w swoich związkach, normalnie przyzwyczajeni do siebie, czasem sobą zmęczeni, znudzeni, czego nigdy nie sposób było dostrzec w moich rodzicach. Jakby brakowało im tego mechanizmu, który sprawia, że po latach człowiek człowiekowi powszednieje. ”

“Przecież kiedyś w końcu trzeba zacząć widzieć trochę więcej niż siebie nawzajem i po to właśnie Bóg wymyślił znudzenie. Inaczej ludzie nie płaciliby rachunków, zapominali odbierać dzieci z przedszkola, umierali z głodu. ”

“Przyglądam mu się uważnie, na zewnątrz i w środku, i sprawdzam, czy coś się w nim nie zaczyna psuć, bo takie rzeczy trzeba naprawiać od razu. Jak psucie się przedłuża, to człowiek znika nagle w nocy w swoim łóżku i potem jest w jakiejś innej krainie, i nie można z niej przejść tutaj ani stąd tam, i jest to najgorsza rzecz na świecie, coś o tym wiem. ”

“Mówiła mi kiedyś, że te chwile tuż po przedstawieniu to jest coś takiego, jakby podać sobie w zastrzyku miłość do wszystkiego dookoła, i że niektórzy tańczą w sumie głównie po to, żeby to poczuć.”

“W końcu wszyscy będą, bo przecież najważniejsze jest umieć dobrze patrzeć, to przecież każdy wie. ”