Autor dokonuje kulturowej analizy fenomenu niezwykłej popularności szachów i innych gier planszowych typu tabula, podejmując próbę wychwycenia wielości znaczeń, w jakie obrosły one na przestrzeni wieków średnich. Z rozważań zamkniętych na kartach książki płyną interesujące wnioski, które zaskoczą niejednego współczesnego Czytelnika. Autor dowodzi, że w średniowieczu gra w szachy w powszechnej świadomości ludzi epoki bardzo daleko wychodziła poza wąskie ramy rozrywki czasu wolnego, w które wpisano ją w czasach nowożytnych. W pracy wykorzystano materiały rękopiśmienne, a także wydane drukiem rozmaite źródła narracyjne (zabytki literatury epickiej, kroniki, roczniki) oraz dokumentowe (rachunki, inwentarze, testamenty, zapiski sądowe).