Opinia na temat książki Szeptucha
Przeczytane
Szeptucha to powieść, którą nas wyciszy i zrelaksuje.
Być może to powieść jakich wiele I nie znajdziemy w niej nic odkrywczego, ale od czasu do czasu lubię sięgnąć po takie kojące historie, nieco sielskie, nieco naiwne i urokliwe w swej prostocie.
Przenosząc się na podlaską wieś do Waniuszek zatopimy się w świecie minionym, dawne obrzędy i obyczaje niegdyś praktykowane odchodzą już w zapomnienie.
Odnajdziemy w niej ciekawych bohaterów m.in tytułową szeptuchę o niezwykłych zdolnościach, czy pustelnika żyjącego w otoczeniu przybijanych do drzew lalek. Jednak dominację fabuły stanowi życie wiejskiej społeczności - poplątane losy zwykłych ludzi.
Czy będzie można w tej książce na coś ponarzekać?
Niespieszna akcja, a praktycznie jej brak i mnóstwo niedokończonych wątków sprawią, że niejeden czytelnik będzie kręcił nosem. Sama spodziewałam się więcej szczegółów z życia samej tytułowej szeptuchy, to jej powinna autorka poświęcić najwięcej miejsca. Całość przedstawiono w nieco chaotyczny sposób, mało uporządkowany.
Być może gdyby Szeptuchę bardziej dopracować, gdyż sam koncept dzieła wydaje się ciekawy, to nie zginęłaby w odmętach tysięcy literackich nowości.
Być może to powieść jakich wiele I nie znajdziemy w niej nic odkrywczego, ale od czasu do czasu lubię sięgnąć po takie kojące historie, nieco sielskie, nieco naiwne i urokliwe w swej prostocie.
Przenosząc się na podlaską wieś do Waniuszek zatopimy się w świecie minionym, dawne obrzędy i obyczaje niegdyś praktykowane odchodzą już w zapomnienie.
Odnajdziemy w niej ciekawych bohaterów m.in tytułową szeptuchę o niezwykłych zdolnościach, czy pustelnika żyjącego w otoczeniu przybijanych do drzew lalek. Jednak dominację fabuły stanowi życie wiejskiej społeczności - poplątane losy zwykłych ludzi.
Czy będzie można w tej książce na coś ponarzekać?
Niespieszna akcja, a praktycznie jej brak i mnóstwo niedokończonych wątków sprawią, że niejeden czytelnik będzie kręcił nosem. Sama spodziewałam się więcej szczegółów z życia samej tytułowej szeptuchy, to jej powinna autorka poświęcić najwięcej miejsca. Całość przedstawiono w nieco chaotyczny sposób, mało uporządkowany.
Być może gdyby Szeptuchę bardziej dopracować, gdyż sam koncept dzieła wydaje się ciekawy, to nie zginęłaby w odmętach tysięcy literackich nowości.
Data przeczytania: 2024-03-14
× 2
Polub, jeżeli spodobała Ci się ta opinia!
/cd47c1f26a10fc6acdbbd899dae0e1b2/n/szeptucha)
2 wydania
Szeptucha
Iwona Menzel
6.1/10
W zagubionych wśród nadbiebrzańskich bagien Waniuszkach modlitwą i ziołami leczy stara Oleszczukowa. Kiedy niespodziewanie umiera, wieś oczekuje od jej wnuczki Oleny, że będzie kontynuowała rodzinną ...
Komentarze
Pozostałe opinie
Tę książkę nabyłam przypadkiem,podczas zakupów w księgarni. Zainteresował mnie tytuł.Nawet nie spodziewałam się że odnajdę w niej bohaterów których tak naprawdę znam.Mimo że jest to powieść to tak pi...
@elcia17
Przeczytałam kilka komentarzy, opinii i recenzji i ku mojemu wielkiemu zaskoczeniu „Szeptucha” nie jest najlepiej ocenianą książką. Zupełnie nie rozumiem dlaczego. Dla mnie to była bardzo życiowa, re...
Kolejna świetna książka p. Iwony. Klimat Podlasia, dialogi, sposób myślenia. Rewelka.
