Szlam

Trochę się męczyłam czytając "Szlam". Pomysł na fabułę nie najnowszy ale lubię gdy akcja dotyka ważnych powodów. I to tutaj występuje. Fabuła dotyczy pedofili. Tylko niektóre zwroty i czarny humor postaci mi nie odpowiadał. Cieszyłam się, że to będzie fajna pozycja a wyszło mocno przeciętnie. Dodatkowe plusy daję właśnie za tematykę i umiejscowienie akcji w Lublinie ( tu zadziałał mechanizm miejscowego patriotyzmu) i zakończenie powieści. Fajne było to, że czytając którędy przemieszczali się bohaterzy mogłam sobie to w głowie dokładnie wyobrazić.

Bardzo dobry kryminał z pewną dozą czarnego humoru. Niesamowicie zakręcona i pokręcona historia. Miałam rację i zarazem myliłam się obstawiając mordercę. Autor nie tyle prowadzał po manowcach, co miotał mną po nich. Ale mnie usatysfakcjonował.
"Raz.. dwa..trzy..
Baba Jaga patrzy..."
od teraz ta wyliczanka będzie mi się inaczej kojarzyć.

Na Lubelskiej Starówce zostaje znaleziony fragment ciała ludzkiego przez dwie licealistki. Natomiast w nocy znaleziono resztę zwłok. Do sprawy przydzielono komisarz Anetę Brudkę, psycholog Małgorzatę Chorobę, a sprawę prowadzi prokurator Adam Szmyt. Zabójca działa ostrożnie i nie jest uchwytny, a na dokładkę znów zabił. Dziwne jest to, że ofiarami są tylko mężczyźni, a ich przyrodzenie traktowane jest jak trofeum i umieszczane w innym miejscu niż zwłoki. Czy uda się go zdemaskować i o sądzić? Ile osób jeszcze zginie? 💓
💓
Książka bardzo miło mnie zaskoczyła, gdyż nie mamy tu tylko mroku i tajemniczości, ale też nie raz pojawiał się uśmiech na mojej twarzy, to połączenie sprawiło, że czytało się ją jeszcze z większym zainteresowaniem. Minusem jest ciągłe skupienie, aby nie pogubić się w tej historii. Spora ilość bohaterów też utrudniała czytanie, choć tu autora rozumiem, gdyż każda z nich miała swoją rolę do odegrania. Autor porusza wątek pedofilii, który wywołuje emocje. Fajne jest też to, że poznajemy myśli, uczucia zabójcy, ale nie mamy podanego kim ona jest co też intrygowało mnie i to bardzo. Każdy rozdział ma przypisany dzień i po kolei godzina po godzinie poznajemy wydarzenia, które w tym czasie miały miejsce. Książka bardzo przypadła mi do gustu, polecam i moja ocena to 8/10.

Bardzo dobry kryminiał, może być jednym z lepszych tego roku ! super postaci, czarny humor i fabuła która wciąga od pierwszych stron.

Polecam książkę dla wielbicieli kryminałów z nutką czarnego humoru i bardzo nietypowym psychicznym seryjnym mordercą.

Na wstępie chciałabym napisać, że to moje pierwsze spotkanie z tym autorem, ale jak mi czas pozwoli to z całą pewnością nie ostatnie.

Autor zabiera czytelników do Lublina, ale nie tego pięknego, turystycznego, tylko w jego mroczne zakamarki, w których niezbyt lubiany w branży prokurator i młoda pani komisarz muszą stanąć w obliczu makabrycznych zbrodni psychopatycznego mordercy, który po każdym swoim dziele zostawia ślad w nietypowych dla zbrodni miejscach.

Muszę przyznać, że fabuła prowadzona jest dość oryginalnie, jest chyba nawet lekkim zaskoczeniem dla miłośników kryminałów czy thrillerów. Rozdziały z wątkiem prowadzonego śledztwa przeplatają się z rozdziałami z wątkami mordercy, w których ze szczegółami wręcz, opisywane są dokonywane zbrodnie. Prawie od początku możemy przypuszczać, że mordercą jest kobieta, ale czy na pewno?

Autor niesamowicie manipuluje czytelnikiem, i swoimi bohaterami również. Policja i prokurator są jak w błędnym kole, kiedy wydaje się im, że są już na finiszu, że mają swojego winnego ...

Andrzej Mathiasz stworzył rasowy kryminał, przy którym ubawiłam się do łez. Czy to się wzajemnie nie wyklucza? Poruszanie trudnych, bolesnych tematów z ubawem po pachy? Jeżeli jest to zrobione tak dobrze, naturalnie i spójnie jak udało się to autorowi w Szlamie, efekt okazuje się oszałamiający.

Powoli toczące się do przodu śledztwo, doświadczeni życiem bohaterowie, trudny temat pedofilii. Gdzie tu miejsce na śmiech? A jednak jest tu tyle zabawnych sytuacji, humoru słownego i komicznych postaci, że zaśmiewałam się jak mało kiedy, a jednocześnie z ciekawością zagłębiałam się w rozwijające się śledztwo i przemyślenia bohaterów.

A postaci mamy równie wyraziste, jak całą powieść. Drogi prokuratora Adama Szmyta, zesłanego do Lublina ze stolicy, komisarz Anety Brudki (przez ‘u’ otwarte) i psycholog Magdaleny Choroby przecinają się przy okazji śledztwa dotyczącego zbrodni popełnianych na mężczyznach. Zbrodni dość sugestywnych, bo odbierających ofiarom nie tylko życie, ale i pozbawiających ich męskości. Dosłownie.

Domyślić się kim jest sprawca nie sposób. Oczywiście przychodziły mi do głowy różne podejrzenia, ale autor tak skutecznie mąci w głowie podsuwając różne tropy, że się poddałam zdając na rozwój sytuacji.

Myślałam, że niewiele jest mnie już w stanie zaskoczyć po przeczytaniu tylu kryminałów, a jednak ta książka mnie zafascynowała swoją świeżością, stylem i tym cudownym humorem. Idealnie wpasowała się w mój gust i liczę, że „Szlam” okaże...