Szóste wymieranie. Historia nienaturalna

„Szóste wymieranie” w moim odbiorze jest jednocześnie książką ogromnie ciekawą, jak i dość irytującą w odbiorze.

Dla osób nieznających tej pozycji kilka słów o treści. Autorka, dziennikarka amerykańska, zajmuje się różnymi oznakami tzw. szóstego wymierania, czyli trwającego obecnie, powiązanego z ekspansją człowieka i wywoływanymi przez niego zmianami ekosystemów. Pierwsze pięć okresów masowego wymierania gatunków miało miejsce przed pojawieniem się Homo sapiens na powierzchni planety. Szóste wymieranie dzieje się teraz, chociaż zaczęło się tysiące lat temu i ciągle przyspiesza. Przyglądamy się procesowi z bliska na przykładzie wybranych gatunków czy grup zwierząt. Autorka pisze o złotych żabach, nietoperzach, alkach olbrzymich (nie wiedziałam nic o tych ptakach ani o okolicznościach ich wytępienia), nosorożcach z Sumatry czy nietoperzach. Osobny rozdział poświęcony jest rafom koralowym i procesowi zakwaszania oceanów – ten był dla mnie wyjątkowo ciekawy. Moją uwagę przyciągnął też rozdział o przesuwaniu się stref występowania roślin jako efektu zmian klimatycznych. Wraz z nimi rozprzestrzeniają się też owady i inne zwierzęta, niekoniecznie mile przez nas widziane. Jeszcze inną kwestią jest przenoszenie przez ludzi patogenów lub gatunków inwazyjnych na odległości niemożliwe wcześniej do pokonania w krótkim czasie.

Książka pokazuje ogrom negatywnych zmian, które zachodzą w przyrodzie oraz ich konsekwencje. Masowe wymieranie gatunków dotyczy nie tylko oranguta...