Cytaty z książki "Tam, gdzie czeka spokój"

“Lubiła go, choć zdecydowanie nie doświadczyła żadnych motyli w brzuchu. Jakich motyli zresztą? Po cholerę komukolwiek motyle? Najważniejsze jest poczucie bezpieczeństwa, stanie mocno na ziemi i dbanie o to, by nogi, na których się stoi, miały na sobie coraz lepsze buty.”

“Zamknęła album z hukiem tak, jak zamyka się drzwi do przeszłości, ze świadomością, że te obrazy, które przed chwilą zobaczyła ponownie na zdjęciach, będą jej towarzyszyć, jak ciche widma, przypominające o tym co straciła.”

“Jestem ostatnią osobą, która mogłaby komukolwiek udzielać porad w kwestii tego, jak żyć. Ja chwilowo nic nie wiem o życiu i próbuję w tej niewiedzy nie zwariować. Przecież pierwszy raz nic nie wiem, to bardzo dziwny stan.”

“Samo w sobie życie było naprawdę ciężkie, czuł się zmęczony. Frustrację przekuł w obojętność, skóra mu dawno zgrubiała od tego, co życie zaoferowało mu do tej pory. Dlatego pełna zgoda co do tych chwil. Tych pięknych jest naprawdę mało, reszta to... Eh, szkoda gadać.”

“Świat zewnętrzny przestał istnieć. Liczył się tylko dotyk drewna pod palcami, ciepło słońca na skórze i harmonijna interakcja ciała z materiałem.”

“Kobieta zaśmiała się cichutko i zatańczyła z radości pośrodku salonu. Bycie tutaj wywoływało euforię! Nie pamiętała, kiedy ostatnio tak naprawdę była szczęśliwa. Po wielu, wielu smutnych miesiącach nadeszła jednak ta chwila.”

“Zniknęła presja czasu, dzień układał się powoli, choć wciąż było mnóstwo rzeczy do zrobienia. Codzienne rytuały, jak wizyta w małym sklepie, nie były jedynie koniecznością, ale częścią społecznej tkaniny, w którą zaczynała się bardzo pomału wplatać.”

“Nie chciała się nad sobą użalać, ale pomyślała, że dopiero co doszła w życiu do takiego momentu, w którym człowiek siebie zwyczajnie lubi, odczepia się od siebie, przestaje się usilnie dopasowywać do oczekiwań innych, do świata i zaczyna czuć się dobrze w swojej skórze.”