Opinia na temat książki Tam, gdzie milczą róże

Róża, piękny kwiat, niosący bogatą symbolikę. Która kobieta nie kocha róż? Ale z drugiej strony przy nieodpowiednim złapaniu za łodyżkę można się zranić kolcami. I ten niezwykły kwiat doskonale symbolizuje treść tej powieści.
W skrócie: bohaterkami są dwie kobiety Jagoda i Anastazja. Obie pracują w jednej firmie. Anastazja ma dwóch chłopców oraz męża. Niestety jej życia nie można nazwać sielanką. Kobieta czuje się opuszczona przez męża, który prowadzenie domu scedował na nią, a sam skupia się tylko na swojej pracy. Sytuacja ta prowadzi do notorycznych kłótni między małżonkami.
Jagoda natomiast pozornie jest szczęśliwa, ponieważ zarabia więcej niż mąż, to on zajmuje się domem i decyduje o wydatkach. I tu sytuacja nie jest taka na jaką z pozoru wygląda. Kobiety łączy specyficzna przyjaźń, która zostaje wystawiona na próbę w momencie zniknięcia jednej z nich.
Czytając tę powieść wielokrotnie zastanawiałam się jak często przywdziewamy różnego rodzaju maski i jak te tytułowe róże pokazujemy swoje życie inaczej niż to jest w rzeczywistości. Czy za setkami znajomych na Facebooku i tysiącami polubień na Instagramie czy innym koncie kryją się osoby, które zareagują w momencie gdy będziemy potrzebować pomocy. A jeśli tak by się nie stało, to gdzie tkwi przyczyna tej pozornej sympatii. A może sami jesteśmy sobie winni, pokazując jak bohaterki zamaskowane oblicza i fałszywy obraz naszego szczęścia?
Powieść ta pięknie przedstawia rodzącą się przyjaźń między kobietami, taką na dobre i na złe. Pokazuje także, że obecnie często zdarza się, że za okrągłymi hasłami i komplementami często nie kryje się nic.