Tango, Woda

Tango: Akcja dramatu rozgrywa się w nieokreślonym czasie, w mieszkaniu Stomilów. Świat, w którym żyją jest całkowicie pozbawiony zasad, praw, wartości, ponieważ pokolenie Stomila dokonało wielkiego przewrotu i doprowadziło do absolutnej anarchii. Woda: Samotny mężczyzna w pokoju. Intryguje go odgłos miarowo spadających kropli wody. Wygląda za okno sprawdzając, czy nie pada deszcz, następnie sprawdza krany w łazience i kuchni. Wraca do pokoju, otwiera szufladę i usiłuje czytać list jakiejś dawnej sympatii. Czuje, że jest przemoczony. Odgłos spadających kropli zmienia się w szum wody. Wyobraża sobie morze, słyszy głosy mew... Woda – coś oczywistego, na co nie zwraca się uwagi w życiu codziennym. A jednak i tak podstawowy element codzienności może przeszkadzać, irytować. Woda nie daje spokoju bohaterowi słuchowiska, nie pozwala się skupić, w końcu staje się jego obsesją. Jednak mimo tego, że rozpoznaje on własną obsesję – nie działa, nic nie robi z przyczyną irytacji. Rozpoznaje w pewnym sensie swój los, maskuje go prostą frazeologią i znosi go biernie.