Opinia na temat książki Teczka Pandory

Ileż to razy słyszeliśmy — nudzę się, nic mi się nie chce.

Przyjaciółka naszej bohaterki Baśka miała na to dobrą radę:
- Jak nic ci się nie chce, to pij wodę, będzie ci się chciało siku-.

Magda to warszawska przewodniczka, po latach spotyka dawną przyjaciółkę ze studiów, która odziedziczyła starą willę w Konstancinie po ciotce Gertrudzie. Willa, z którą łączy się wiele wspomnień, spontanicznie rodzi się koncepcja spotkania przyjaciół po prawie czterdziestu latach, ale czy to na pewno dobry pomysł. Czterdzieści lat temu, byli młodzi, łączyły ich studia, konspiracja, imprezy, strajk studentów, stan wojenny, a kim są dziś? Bo tu każdy ma swoje tajemnice, a duchy przeszłości zaczynają ożywać, dzieją się dziwne rzeczy. Zostaje odnalezione ciało jednej z uczestniczek spotkania. Magda przy pomocy swojego partnera, komisarza Izydora Kościeszy stara się rozwikłać nagłą śmierć kobiety.

Tytuł książki sugerującej podświadomie pewną myśl, a może ta Teczka Pandory okazuje się czymś zupełnie innym? Ta książka to nie tylko kryminał, ale też świetna lekcja historii, dla mnie był to powrót do lat mojej młodości, wspomnień stanu wojennego. Fikcja literacka, która zabrała mnie w podróż po Warszawie, umożliwiła spotkanie z duchami i zafundowała ponowne spotkanie z przeszłością. Intrygi, zaskakujące zwroty a przede wszystkim dobrze wykreowani bohaterowie i ta odrobina humoru spowodowały, że książka stała się bardziej interesująca.

,,Teczka Pandory’’ fabuła to uczta czytelnicza z barwnie nakreślonymi postaciami. Obyczajówka podszyta lekkim poczuciem humoru i zgrabnie połączona ze współczesnym miejskim kryminałem.