Opinia na temat książki Telefon o północy

Nie dałam rady doczytać, porażka.
Czytałam wersję angielską czyli "Call after midnight", nie wypowiem sie co do jakości tłumaczenia.
Muszę przyznać, że lubię Tess Gerritsen, zwłaszcza w thrillerach medycznych. Wydaje mi się mniej sztampowa niż Cook, a tym bardziej Palmer. Biorąc do reki "Call..." liczyłam na połączenie przyjemnego z pożytecznym. Niestety nie dokończę, nie mogę. Nie dość, że fabuła jest boleśnie przewidywalna, żona faceta prowadzącego podwójne życie dowiaduje się o jego domniemanej śmierci a później jedzie do Europy szukać małżonka, który jednak przeżył. Wątek romansowy szyty bardzo grubymi nićmi, postaci bohaterów banalne - ona piękność (ale dopiero po zdjęciu okularów i rozpuszczeniu włosów), on zraniony przez żonę-pustaka, w tle Europa.
I ta Europa najbardziej mnie zniechęciła - rozumiem, że Amerykanie mogą mieć mgliste pojęcie o naszym kontynencie, ale autorka powinna się postarać. Jak spać w Londynie, to w Savoyu, jak w Holandii to oczywiście w wiatraku (!!!), w Amsterdamie akcja musi się dziać w dzielnicy Czerwonych Latarni i tak dalej... Poza tym bohaterowie w pewnym momencie przechodzą do Berlina Wschodniego, normalnie pikuś, chcesz przejść, przechodzisz a potem wracasz bez problemu. Gwoździem do trumny tej książki była niemiecka agentka, Helga, jeżdżąca citroenem (kto był w Niemczech wie, czym jeździ 90% społeczeństwa) i kryjąca się przed atakiem płatnego mordercy za doniczkami z pelargoniami (chyba). Jest tyle lepszych książek Gerristen, tę bez problemu można sobie darować.