Opinia na temat książki Telefon po północy

Tak pierońsko nierealne, tak przewidywalne, tak maksymalnie bez sensu... Ale wciąga tak, że nie zauważyłam, kiedy nadeszła ciemnosć. Czyli w skrócie - Gerritsen w formie :) Jej romanse nigdy nie są mdłymi romansami, Jej sensacje nigdy nie są naszpikowane technologią i niemal zawsze mają jakies drugie dno - i za to ją cenię i uwielbiam wrecz.
Zatem - jeśli to romans, to niech ja perzem porosnę,. Jeśli czysta sensacja - tak samo. Ale dwa w jednym... czyli trup ściele się gęsto (przykry trup, bo to trupy przyjaciół, znajomych i współpracowników. "Wielkie miłoście " nie istnieją, ale niewątpliwie coś jest na rzeczy...
Inna sprawa, że tempo akcji jest jak z najlepszych sensacji. Nierealna akcja? A jakże!!
OK - gdyby ta książka wyszła spod pióra Bonda (Larry Bond), Forsytha czy ostatecznie Ludluma - uznałabym ją za wyjątkowy badziew i zapewne bym nie dokonczyła, a nawet jeślii, to dostałaby ocenę minimalną, ale...ale własnie... Tess Gerritsen potrafi tak skutecznie omotać, że tylko ocena 5 i w górę, wchodzi w grę.
Gdybym miała porównać do czegokolwiek... to tylko do słynnego wydłubywania się szydełkiem z lochów zamkowych, czy strawersowania Atlantyku - to wszystko Nieboszczyk Chmielewskiej :). Tylko, że Telefon o północy nie ma w sobie nic z "kryminalu humorystycznego", którym niewątpliwie jest Nieboszczyk. Natomiast "Telefon po północy" to fantastyczna (w sensie: nierealna) romansowa (bo aboslutnie nie jest romantyczna) historia.
Czyta się super szybko, wciąga, angażuje - czego chcieć więcej od lektury "do obiadku

PS. I dopiero po weryfikacji z kanapą okazało się, że już ją czytałam (kilka lat temu) pod tytułem Labirynt Kłamstw.
Nie pamiętałam tego i co gorsze - żadna strona nie przypominała mi absolutnie niczego. Czyli jednak gwiazdki lecą w dół - 4plus powiedzmy.