Ten drugi

Książka, na którą mocno czekałam i która ani trochę mnie nie zawiodła! Mimo tego, że ma prawie 500 stron, to czyta się ją błyskawicznie. Biografia, która jest jak powieść akcji. Ja nie mogłam się od niej oderwać. Genialna narracja, która momentalnie wciąga nas w życie Harrego.

Całość podzielona jest na 3 rozdziały. Pierwszy rozdział skupia się na dzieciństwie i młodości Harrego, To tutaj też zobaczymy, jak przeżył stratę matki i jak duży wpływ na jego dalsze życie miały nieprzepracowane traumy z dzieciństwa. Drugi rozdział to okres jego stawania się niezależnym i dorosłym. Nie wiedziałam, że tak zasłużył się dla wojska i, że był na tylu misjach. Widzimy też jego szaleństwa, o których mogliśmy czytać w prasie i pierwsze miłości. Ostatni rozdział to oczywiście jego życie z Megan. Życie, o którym marzył i którego tak bardzo pragnął.

Tak wiem, że na książkę wylała się fala hejtu i negatywnych komentarzy. Dla mnie jest to naprawdę ciekawa i interesująca biografia. Po tych negatywnych komentarza, które wcześniej czytałam, spodziewałam się, że Harry będzie tutaj tylko wszystkich krytykował, wylewał swoje żale i mówił, jak bardzo jest nieszczęśliwy i zły - tu tego nie ma! Oczywiście pojawia się tu krytyka, ale wszystko jest wyważone i co dla mnie jest ważne, to jest tutaj również bardzo, bardzo dużo pozytywnych słów na temat swojego brata i całej rodziny królewskiej. Bardzo pozytywnie mówi to Królowej i o tym, że z Williamem mieli naprawdę bardzo dobrą i brater...

To jedna z tych książek, które czytając ma się wrażenie, że autor siedzi obok nas i snuje swoją opowieść. Bardzo wciągającą opowieść.

Wiecie, że lubię i czytam biografie. Może nie nagminnie, ale sięgam dość często. „Tego drugiego” przeczytałam z kilku powodów. A jednym z nich były reakcje większości komentujących osób, gdy tylko było wiadomo, że taka książka się ukaże i kiedy, później, że przyspieszą wydanie w Polsce. Część Was czytała w oryginale i wypuściła taką ilość jadu, że naprawdę nie wiem czy znajdzie wielu chętnych. Mnie nie zniechęciliście. Zdarzały się też takie osoby i to jest rozpaczliwe i żałosne, które nie czytając wystawiają jej ocenę jeden na dziesięć, pisząc przy tym, że najchętniej daliby zero. Nie rozumiem Was.

„Ten drugi” nie jest arcydziełem i chyba nie miał być. To wspomnienia człowieka, który nie zaznał w życiu zbyt wiele szczęścia. Jeśli myślicie, że urodzenie się w rodzinie królewskiej jest wielkim szczęściem, to jesteście w błędzie. To robienie wszystkiego na pokaz. To skostniałe zasady. To brak okazywania jakichkolwiek uczuć, nieważne czy jest się dzieckiem – nie ma przytulania, głaskania, poklepywania, chwalenia.

Zewsząd słyszę głosy, że Harry „nasrał” do swojego gniazda. A czyż nie robi tego każdy kto pisze autobiografię? No tak, ale nie każdy jest księciem, prawda? Jeżeli powiedzmy Iksiński napisałby to, co Harry, byłoby w porządku. Może nawet byśmy się z tego pośmiali. Ale w tym przypadku, to jest „fe!”. Ja tak nie uważam. To wspomnienia i tak to widział młodszy Harry, starszy Harry i dorosły mężczyzna Harry. Nie próbujmy na siłę ...

Na biografię Księcia Harrego czekał chyba cały świat. Rodzina Królewska cały czas jest na świeczniku i sama czasami śledzę ich losy, ale nie do przesady. Raczej poświęcam uwagę najważniejszym wydarzeniom.

Książe Harry w książce „Ten drugi” zafundował nam wiele historii związanych ze swoją rodziną. Od czasów kiedy był małym chłopcem, bardzo związanym ze swoją Świętej Pamięci matką, po kłótnie i rywalizacje z bratem, okres dojrzewania, buntu, pracy nad samym sobą, aż wreszcie związek ze swoja ówczesną żoną Meghan Markle.

Mam mieszane uczucia co do tej książki i szczerze mówiąc nie wiem komu wierzyć. Ale osobiście uważam, że problemy rodzinne powinny pozostać w rodzinne. Rozumiem, że Książe Harry ma żal do rodziny królewskiej o to jak potraktowali jego i jego żonę, ale czy to jest powód do tego, żeby przelać swoje bolączki na papier? Moim zdaniem nie, ale nie każdy musi się ze mną zgodzić.

Jednak odnosząc się do samej treści uważam, że książka jest napisana w poprawny sposób. Podzielona jest na rozdziały. Każdy dotyczy innego etapu życia głównego bohatera.

"Ten drugi" ukazuje, to, że życie w rodzinie królewskiej to nie bajka, o której wielu marzy. Chociaż wokół książki, jest bardzo dużo kontrowersji, to uważam, że to bardzo dobrze, że się ona ukazała. W końcu ktoś miał odwagę powiedzieć, co tak naprawdę dzieje się za zamkniętymi drzwiami. Po przeczytaniu tej autobiografii bardzo szkoda mi Harry'ego. Praktycznie całe życie zmagał się z wieloma problemami, a wszystkie zaczęły się w chwili, w której zabrakło jego ukochanej matki. Może gdyby wtedy, ktoś udzieliby mu pomocy, wsparcia, to życie jego i jego rodziny wyglądałoby zupełnie inaczej.

Powiem wam, że książka jest wymagająca i jednocześnie lekka w odbiorze. Przede wszystkim ja odczułam w niej smutek i jakby nawet ocenę samej postaci jako kogoś nieco gorszego, zawsze tego drugiego, zawsze inaczej przeżywającego każde wydarzenie. Autobiografia jest napisana z perspektywy samego autora. Nie wiem, czy ktokolwiek zauważył coś takiego, ale jakikolwiek wątek, opis, czy obraz czegokolwiek było poddawane jakby pod dwojaki osąd. Jakby zawsze coś było dobre, ale... Niby powinien być smutny, jednak... Jakby miał taką potrzebę tłumaczenia się przed kimś, lub pokazywał to, czego od niego oczekują, lecz dokładał to, co sam chciał pokazać. Przebija tutaj wielka szczerość, ta obrana bardziej z głębi serca niż rozumu. Wydaje mi się, że biografia miała być opisana prostym stylem, by jak najwięcej ludzi mogło zrozumieć go od wewnątrz, jednak czuć tutaj to wyższe wykształcenie, jakby chciał ukryć inteligencję, którą posiada, jakby chciał pokazać jaki chce być, a nie jakim go zrobili. To wszystko sprawiło, że czytamy ją z większą uwagą. Nie chcemy jej tylko przeczytać, ale poznać, by zrozumieć dlaczego jest tym drugim. Nie mamy tu przytoczonych samych faktów, tylko ukazana jest jako powieść obyczajowa na faktach autentycznych. Pisze tutaj o bardzo osobistych sprawach, nawet o kwestii swojej brody, której długość ludzie brali na języki. Oceniali go przez pryzmat wyglądu, a nie tego kim był sam w sobie. On sam bardzo przeżył śmierć swojej matki i czasami roztrząsał co by było,...

Choć biografie, autobiografie, to obok kryminałów mój ulubiony gatunek, książki Księcia Harry'ego nie miałam w swoich planach. Po pierwsze miałam już trochę dość szumu wokół monarchii brytyjskiej. Po drugie należę do teamu William, a jego brata uważałam za źle wychowanego, przewrażliwionego faceta, który nie może poradzić sobie, z tym że jest zastępcą zastępcy, a jego droga do objęcia tronu stale się wydłuża. Po przeczytaniu tej książki żałuję, że miałam takie, a nie inne zdanie na temat Harry'ego. To nie oznacza, że od razu zapałałam do niego miłością. Co to to nie. Po prostu czasem dobrze mieć nieco jaśniejszy ogląd sytuacji.
Książę Harry w swojej autobiografii postanowił rozliczyć się z przeszłością, przedstawić swój punkt widzenia na pewne sprawy oraz wyjaśnić pewne rzeczy, które znamy jedynie z gazet.
Po zapoznaniu się z książką Ten drugi, pierwsza emocja, jaka zaczęła mi doskwierać, było to współczucie kierowane w stronę autora. Harry to zagubiony chłopak, na którego niewątpliwie miała wpływ śmierć matki, której nikt z nim nie przepracował. To rzutowało, rzutuje i pewnie jeszcze będzie jakiś czas rzutowało na jego życie. Dobrze, że w końcu po długich poszukiwaniach odnalazł swoje szczęście i miłość i postanowił pójść swoją drogą. I to nie dlatego, że jego droga do tronu się wydłużyła. Dla niego najważniejsze jest bezpieczeństwo rodziny i za to, że miał odwagę zawalczyć o nią, podziwiam go. William za bardzo wsiąknął w cały ten system i pewnie głównie przez ...

Nie dobrnąłem do końca. Nie należę do tych Polaków, których ekscytuje informacja, że jachty pełnomorskie potaniały. Niestety "Ten drugi" to trochę romans, trochę ploty dla znudzonych gospodyń domowych. Może to i moja wina, bo oczekiwałem rzetelnych informacji o monarchii, a dostałem użalanie się nad sobą i wyłudzanie współczucia, więc jestem rozczarowany.

Co myślicie o brytyjskich royalsach?😉 Czytacie biografie? Obserwujecie najważniejsze wydarzenia? A może w ogóle Was to nie interesuje? 😊
Niezależnie od tego, na pewno słyszeliście o najnowszej wydanej książce na ich temat, a konkretnie o autobiografii Księcia Harry'ego.
"Ten drugi" to pozycja absolutnie wyjątkowa, chyba nie powstała wcześniej żadna mogąca się z nią równać pod wieloma względami.
Macie w planach? 😊

"Przynależność do rodziny królewskiej, jak się okazało, nie była aż tak odległa od bycia na scenie. Rola to rola, niezależnie od kontekstu."

Całość podzielona jest na trzy części opisujące trzy ery w życiu Harry'ego. Nazwałabym je erą matki i wszystkiego, co wydarzyło się w okolicach jej odejścia, erą wojska i erą Meghan. Jak można się domyślić, ten ostatni etap okazał się najciekawszy, najbardziej emocjonalny i chyba najsmutniejszy. 😔
To właśnie czułam przez większość książki- ogromny smutek, który wylewał się z każdej strony, z niemal każdego zdania i z każdej przeniesionej na papier myśli.
Książę powraca tu wspomnieniami do wielu chwil ze swojego życia, zarówno tych ważnych, jak i mniej. Być może gdzieś już zauważyliście "kontrowersyjne" fragmenty, które malują pewien obraz autora i bohatera zarazem. Owszem, znalazło się tu kilka może niezbyt potrzebnych opisów, może dość mocno prywatnych i podkoloryzowanych, jednak mają one swoją rolę w całości. Pokazują wszystkie uczucia Harry'ego, jego charakter, jego problemy i wątpli...

Na Harry`ego i jego starszego brata Williama świat patrzył praktycznie od dnia ich narodzin. Jednak tragiczne losy tych braci i niespodziewana strata matki sprawiły, że byli nader rozpoznawalni, a media rozpisywały się o nich – choć niekoniecznie miało to cokolwiek wspólnego z prawdą. Williama zawsze charakteryzował stoicyzm – w końcu był przygotowywany do przejęcia władzy. Harry natomiast, bohater wielu skandali, wydawał się być wiecznym chłopcem, którego nie da się poskromić. I mimo upływu lat, raz za razem generował coraz to bardziej chwytliwe nagłówki. I choć nie jestem wielką fanką rodziny królewskiej, namiętnie śledzącej wieści z ich codzienności, to pewne wydarzenia zapisały mi się w pamięci. A teraz miałam okazję zrewidować je, sięgając po narrację głównego w nie zaangażowanego.

„Ten drugi” to prawda widziana oczyma Harry`ego. Podeszłam do tej książki z dystansem, niczym rodzina królewska do reszty świata. I nie przyjmuję wszystkiego, co w niej znalazłam, za pewnik. Zdaję sobie sprawę z tego, że jest to tylko wersja wydarzeń jednej strony, lecz raczej wątpię, aby Pałac Buckingham odniósł się kiedykolwiek do tego, co w książce się znajduje. Jednak nawet biorąc pod uwagę możliwość koloryzowania przez Harry`ego pewnych kwestii, czytając o jego dzieciństwie, młodości, miałam jedną myśl – nie chciałabym, by moje dzieci wychowywały się w takich realiach. W rzeczywistości pełnej konwenansów i sztywności stawiającej na absolutny brak emocji i tr...

"Niezależnie od przyczyn moja pamięć jest jaka jest, robi to, co robi, gromadzi i przechowuje to, co uważa za stosowne, i tyle samo prawdy jest w tym, co pamiętam i jak pamiętam, ile w tak zwanych obiektywnych faktach. Rzeczy takie jak chronologia czy przyczyna i skutek to często tylko baśnie, które opowiadamy sobie o przeszłości. "Przeszłość nigdy nie umiera. Nie jest nawet przeszłością". Kiedy nie tak dawno odkryłem ten cytat na BrainyQuote.com, poraził mnie on jak grom. Pomyślałem: kim, do kurzej maci, jest Faulkner? I w jaki sposób jest spokrewniony z nami, Windsorami?"
▪︎▪︎
Zacznę od tego, że nie jestem jedną z osób, które jakoś specjalnie ekscytują się tematem rodziny królewskiej, dlatego przyznaję, że po tę książkę sięgnęłam z czystej ciekawości.

"Ten drugi" to rodzaj pamiętnika, gdzie wydarzenia, którymi swego czasu żył cały świat, poznajemy z perspektywy księcia Harrego. Od dzieciństwa, przez trudy dorastania, szalone lata młodości, aż do momentu spotkania Meghan.
Główna opowieść zaczyna się w sierpniu 1997 roku, kiedy tragiczny wypadek, na zawsze zmienił życie dwóch chłopców.
Na ile sytuacje i zachowania konkretnych osób, o których jes tu mowa, są autentyczne, trudno ocenić. Prawda, jak to ma w zwyczaju, pewnie leży gdzieś pośrodku. Cała historia niesie ze sobą natomiast obraz, niezwykle samotnego i pogubionego, chłopca a później młodego mężczyzny.
Sporo tutaj ciekawostek i smaczków, które dla pasjonatów tego tematu, będą prawdziwą ...

Nigdy może jakoś intensywnie i szczegółowo nie interesowałam się życiem rodziny królewskiej, ale od czasu do czasu lubiłam poczytać jakieś nowinki. Kiedy zobaczyłam we wszystkich możliwych mediach książkę dotyczącą historii Księcia Harry'ego - "Ten drugi" i okazało się, że jest ona dostępna w naszym kraju wiedziałam, że będę chciała po nią sięgnąć i dowiedzieć się jak wyglądała jego perspektywa dotycząca życia na świeczniku, wyrzeczeń czy obowiązków. Język jakim została napisana tą książka jest bardzo lekki i przyjemny, co sprawia, że czyta się ją niezwykle szybko i z zainteresowaniem. Powieść została podzielona na trzy zasadnicze części: pierwsza to dzieciństwo i młodość Harrego, druga dotyczy służby w wojsku i wkraczania w dorosłość, natomiast trzecia nawiązuje do życia przy boku żony - Megan. Każdy z tych etapów został naprawdę interesująco, czasami wręcz intrygująco przedstawiony, o wielu kwestiach nie miałam pojęcia, wiele aspektów zostało wyjaśnionych, sprostowanych. Przeraziło mnie to jak znaczący wpływ na życie znanych i bogatych ma prasa. Dla mnie osobiście chyba najbardziej emocjonująca była cześć pierwsza i trzecia, to właśnie one wywołały we mnie lawinę skrajnych odczuć i sprawiły, że momentami współczułam Harry'emu takiego życia. Miło spędziłam czas z tą książką i myślę, że to idealna lektura dla fanów rodziny królewskiej, ale nie tylko! Polecam!