The Kissing Booth

ᴛʜᴇ ᴋɪꜱꜱɪɴɢ ʙᴏᴏᴛʜ

Zacznijmy może od tego, że The Kissing Booth to młodzieżówka "z krwi i kości". I chociaż schemat goni schemat, to jest przyjemną lekturą. Jednak, gdyby nie filmy, obawiam się, że niestety nie zapadłaby w pamięć (dowodem na to jest fakt, że czytałam ją w ciągu ostatniego roku a nic nie pamiętałam...). Zaczynając jednak od początku, jest to historia nastolatków - dziewczyny imieniem Elle, wesołej i przyjacielskiej, jej najlepszego przyjaciela, Lee oraz jego starszego brata Noah. Pomiędzy tą trójką w czasie trwania historii powstają główne konflikty i rośnie napięcie.

Historia jest opisana z perspektywy Elle, co sprawia, że poznajemy tylko jej wgląd na sytuacje, jej emocje oraz jej problemy. Szkoda, że żyje ona nieco w świecie iluzji i nie mamy szansy poznać jej świata z perspektywy np. Noah.

Cały problem opowieści to... no właśnie, jego pewien brak. Samam historia naprawdę mi się podobała, czytało się ją z ogromną przyjemnością (chociaż chyba zaliczam to już do guilty pleasure)i człowiek chce się zagłębić w świat tych nastolatków. Ale mam kilka ale, a głównym z nich jest pewien bezsens najważniejszego wątku - związku Elle z Noah. Jaki to jest faktyczny problem, że chcą oni ze sobą spróbować? Że chcą zobaczyć, czy z tego spotykania się coś rozwinie? No, żaden. Po prostu, żeby było "ciekawiej", trzeba było zrobić z tego wielką tajemnicę przed głównymi zainteresowanym, czyli Lee. Kolejna sprawa, to podejście głównej bohat...

Ona, Elle miła dziewczyna i najlepsza przyjaciółka jego młodszego brata Lee.

On, Noah najprzystojniejszy w całej szkole, najlepszy uczeń a zarazem zadziorny z charakteru. Podrywacz.

Wie,że może mieć każdą ale żadna nie chce czegoś na stałe więc nawet nie próbuje.
Jednak gdy jego brat wraz z Elle organizują na festynie budkę z całusami zamierza z niej skorzystać.
Jednak gdy podchodzi okazuje się,że musi pocałować najlepszą przyjaciółkę swojego brata. Od zawsze mają między sobą jakieś spięcia
oraz sobie dogryzają.
Lecz gdy dochodzi do pocałunku już wie,że to może się źle skończyć.

Elle zaczyna czuć dokładnie tak samo, dochodzi do tego,że zaczynają się potajemnie spotykać. Dziewczyna boi się,że jej najlepszy przyjaciel
tego nie zrozumie i go straci. Czy ich ukrywanie wyjdzie im na dobre?
Czy aby na pewno ten związek ma szansę przetrwać?

Uwielbiam takie przerywniki. Lekka i sympatyczna opowieść o miłości,przyjaźni bólu i tęsknocie.
Można powspominać sobie te młodzieńcze czasy w szkole, pierwszą miłość, zabawy z przyjaciółmi.
I nawet mam już plan na wieczór : film na Netflixie.
Więc jeśli chcecie coś lekkiego i przyjemnego to polecam zapoznać się z tą książką. 

O „The Kissing Booth” usłyszałem po raz pierwszy dzięki filmom Netflixa i gdy zabierałem się za czytanie pierwszej książki, trochę się obawiałem tego, że znudzę się poznawaniem tej samej historii ponownie. Miło się jednak zaskoczyłem, powieść Beth Reekles różni się sporo od ekranizacji i w niektórych aspektach bardziej mi się podobała, Przy lekturze tej książki należy pamiętać, że autorka pisała tę powieść w wieku 15 lat i jest to jej debiut literacki.
„The Kissing Booth” czyta się naprawdę szybko i przyjemnie. Książka jest napisana prostym językiem, lecz warsztatowo jest naprawdę dobrze, zdarzyło mi się czytać sporo książek napisanych w gorszy sposób i to przez doświadczonych pisarzy,
Fabuła jest ciekawa i choć jestem mężczyzną i to raczej starszym niż grupa docelowa, to naprawdę się wciągnąłem, pomimo że schemat akcji jest taki sam jak w filmie. Nie odczułem jakbym już znał tę historię.
W książce bardziej niż w filmie podobało przedstawienie postaci, przede wszystkim Lee, który nie zachowywał się jak rozwydrzone dziecko. Zachowania innych postaci również są lepiej ukazane, a nie tak przesadzone jak w filmie.

Więcej recenzji na Instagramie @chomiczkowe.recenzje oraz na blogu chomiczkowerecenzje.blogspot

Długo nie wiedziałam co o niej myśleć. Zastanawiałam się. Przeczytałam ją z kilka miesięcy temu i już wiem, że to jedna z najgorszych młodzieżówek, jakie czytałam. Jest po prostu bezsensowna. Nie rozumiem tego dlaczego Noah i Rochelle nie mogli być razem? Tylko dlatego, że jest to brat, jej najlepszego przyjaciela? To głupi powód. Wiem, że to ma być rozrywka, ale w tej historii nic nie ma sensu. Bohaterzy infantylni i zachowują się gorzej niż dwunastoletnie dzieci. Niepotrzebne dramy i zachowania. Próbowałam być wyrozumiała, ale tutaj niestety albo stety nie potrafię. Czytałam wiele młodzieżówek, które były tylko rozrywką bez przekazu, ale miały sens i bohaterowie byli ok. I film wcale nie jest lepszy, powiedziałabym, że gorszy. Aktorzy niedopasowani, sceny żenujące, a nie śmieszne. Tak się nie zachowują szesnastolatki, czy tam siedemnastolatki. To jest jedna wielka tragedia. Zarówno książka, jak i film nie podobały mi się. A z czytaniem się męczyłam i musiałam się zmuszać. Nie polecam. Jest wiele o wiele lepszych książek, przy których można się świetnie bawić. Ale rozumiem jeżeli ktoś lubi tę serię.

29/2020
Czy któraś z Was oglądała ten serial na @netflixpl? Ja sobie przypomniałam, że ta książka leży na moim stosie hańby już jakoś ponad rok. Tak jak się spodziewałam to literatura typowo młodzieżowa. Lee i Elle to przyjaciele od zawsze. Chodzą razem do szkoły i znają się od dziecka. W tle zawsze towarzyszy im starszy brat Lee, Noah. I to właśnie w nim skrycie podkochuje się Elle. Choć wypiera się, że mogłaby się zakochać to będzie musiała się z tym zmierzyć. Wszystko zacznie się od budki z całusami na szkolnym festynie...
*
Typowo młodzieżowy romans, lekkie czytadło. Jak dla mnie przewidywalna i bez zaskoczenia. Myślę, że dla młodszych czytelniczek będzie fajna. Tym razem nie mój target 😉

Przyjemna młodzieżowa książka. Historia "zakazanej" miłości Elle Evans i Noah Flynn'a. Miejscami może trochę chaotyczna i mało logiczna, ale w końcu autorka napisała ją w wieku 15 lat, więc można przymknąć na to oko. Sięgnęłam po książkę po obejrzeniu ekranizacji, na którą natknęłam się przypadkowo na Netflixie. Muszę przyznać, że rzadko się zdarza, żeby film był lepszy od książki, ale tak jest w tym przypadku. W książce brakowało mi takich oczywistych niuansów, które były w filmie jak, np. spisane zasady.