Tokio Ever After

"Tokio Ever After" to jedna z tych książek które są idealne by złapać oddech po ciężkim dniu czy poprostu gdy potrzebujemy bajki która nas przeniesie w świat tak różny od tego który znamy, a jednak tak fascynujący, że razem z bohaterką będziemy go poznawać i towarzyszyć jej w podróży która zmieni nie tylko jej życie ale też ją.

Izumi dorasta w Kalifornii, ma zwariowanych przyjaciół i matkę która ukrywa przed nią że jej ojcem jest następcą tronu Japonii. Nasza bohaterka postanawia wyruszyć w świat do kraju który powinien jej być bliski ale którego w ogóle nie zna i do ojca i rodziny która jest jej obca.

Izzy to bohaterka która od razu przypadła mi do gustu. Podobał mi się jej charakter, charyzma, młodzieńcza energia oraz poczucie humoru.
To jak dogryzała Akio było tak urocze i zabawne 🥰 a wiecie co jest najlepsze, że bohaterowie zachowywali się pomimo tych sarkastycznych i śmiesznych momentów dojrzale. Nasza bohaterka która do tej pory nie odnajdywała się w swoim świecie ma odwagę by spróbować znaleźć swoje miejsce gdzie indziej, by spróbować . Wielu z nas tej odwagi brakuje. I dlatego ta książka tak wciąga od pierwszej strony. Wydaje się zabawna, urocza a jednocześnie porusza trudne tematy . Skupia się na naszej bohaterce która szuka swojego miejsca, która próbuje odnaleźć siebie i tej części której jej brakowało gdy była w Kalifornii a my możemy jej w tym towarzyszyć

Polecam wam się przekonać czy Izumi znajdzie świat który będzie jej. Czy ...

Od początku byłam zaintrygowana tą historią – głównie dlatego, że Japonia jest bardzo bliska mojemu sercu. I muszę się Wam przyznać, że jestem oczarowana całością.

Pewnego dnia Izumi odkrywa wskazówkę dotyczącą tożsamości jej nieznanego ojca. Okazuje się, że jest Księciem Japonii a w dodatku następcą tronu, a co za tym idzie – Izumi jest księżniczką. Dziewczyna wyjeżdża do Japonii, by poznać ojca oraz kraj, w którym mieszka jej druga rodzina. Jak z tym wszystkim poradzi sobie dziewczyna?

To, co bardzo mi się tutaj podobało, to odzwierciedlenie Japonii jako miejsca, ale także kultury. Autorka świetnie wszystko przedstawiła – nie tylko kraj, ale i emocje bohaterów. Można było poczuć się tak, jakby samemu się znalazło w Kraju Kwitnącej Wiśni. W trakcie lektury można się wczuć w bohaterów i ich rozterki. Pomimo iż książka zakwalifikowana jest jako dla młodzieży, to ja i tak super się przy niej bawiłam – a zaraz stuknie mi trzydziestka :D

Bohaterów da się lubić i czuć ich charaktery – fajnie podkreślono rezerwę z jaką podchodzą Japończycy do gajdzinów. Faktycznie to czuć, a uważam, że to jeden z ważniejszych aspektów. Opisy miejsc również wypadły super.

Zanotowałam sobie jedną rzecz, ale tak teraz zwątpiłam, bo nie mogę znaleźć zdjęcia… Gdzieś mi utkwiło, że Kioto zostało nazwane stolicą Japonii w dzisiejszych czasach, co akurat jest błędem – kiedyś owszem, było, ale obecnie jest to Tokio.

...

A gdyby okazało się, że jesteś prawdziwą księżniczką…?

Izumi wychowuje się bez ojca. W środowisku zawsze czuła swoją odmienność. Dziewczyna niejednokrotnie zastanawiała się kim jest i dlaczego nie może być bardziej zwyczajna. Pewnego dnia natrafia na wskazówkę, która prowadzi ją do cesarskiej rodziny Japonii. I wtedy Izumi rozpoczyna swoją wielką przygodę, w której odnajduje nie tylko ojca, ale także swoją historię…

Dlaczego za moich czasów (ach tak, starość) nie było tak fantastycznych młodzieżówek? Tak moi drodzy, skusiłam się na ten gatunek, aby sprawdzić, co się zmieniło w tym temacie i zmieniło się DUŻO! Przede wszystkim ta książka była mądra, pełna informacji, które aż cieszyły czytelnika. Autorka w bardzo obrazowy sposób pokazała nie tylko życie cesarskiej rodziny, ich zwyczaje, protokół, zasady itp., ale przede wszystkim zabrała nas w przepiękną podróż do Kraju Kwitnącej Wiśni. Ja się zakochałam! W Kioto, w Tokio, w tych małych, skupionych wioskach poprzedzielanych wielkimi polami ryżu, w skromnych Japończykach, w ich umiłowaniu do ładu i porządku, w tej kulturze i niepowtarzalnym klimacie… Może kiedyś będę miała to szczęście i wybiorę się śladami młodej Zoom Zoom? Bo ona jedzie tam po swoją tożsamość, do świata, który ma nadzieję, będzie jej domem, i w którym poczuje się swojsko. Czy tak będzie? Który świat okaże się bliższy Izumi – amerykański czy japoński?

A imię nasza bohaterka dostała przepiękne – I...

Izumi Tanaka ma 18 lat, mieszka w małym amerykańskim miasteczku w północnej Kalifornii, wyróżnia ją tylko to, że jest Japonką. Od zawsze wychowywała ja matka I wspieraly ją jej trzy przyjaciółki, swojego ojca nigdy nie poznała. Izumi zawsze w głębi serca czuła, że odstaje od rówieśników. Pewnego dnia Izzy odkrywa wskazówkę dotyczącą tożsamości jej nieznanego wcześniej ojca… a jest on nikim innym, jak księciem Japonii i następcą tronu. Co oznacza, że wygadana i ironiczna Izzy jest… księżniczką.
A jak Wy byście zareagowali na taką wiadomość?

Od tej chwili poznania prawdy o swoim pochodzeniu, sprawy nabierają rozpędu i Izzy jedzie do Japonii, aby poznać ojca, którego dotąd nie znała, i odkryć kraj, o którego odwiedzeniu zawsze marzyła. Ale bycie księżniczką to nie tylko suknie balowe i tiary. Lista „atrakcji” temu towarzyszących jest długa: sprytni kuzyni, głodna sensacji prasa, ponury, ale przystojny ochroniarz, który może okazać się bratnią duszą, oraz tysiące lat tradycji i zwyczajów, których trzeba się nauczyć praktycznie z dnia na dzień.

Izzy wkrótce zostaje uwięziona między dwoma światami i dwiema wersjami siebie – w domu nigdy nie była wystarczająco „amerykańska”, a w Japonii musi udowodnić, że jest wystarczająco „japońska”. Czy ciężar korony będzie dla Izumi nie do zniesienia, czy też na koniec bajki wszyscy będą żyli długo i szczęśliwie?

Książka jest pełna ciekawostek o kraju kwitnącj wiśni.
Czyta się bardzo przyjemnie.

{💎} W pierwszej części obawiałam się, że książka będzie mi się dłużyła, ale nie dajcie się zwieść, ponieważ od połowy akcja nabiera tempa! Mamy tutaj ukazane wiele relacji (między innymi relacje ojca z córką) oraz wątek romantyczny, który o dziwo mi się podobał! A żądło zdarza się, żeby wątek romantyczny w młodzieżówce mi się spodobał, więc duży plus dla autorki, ponieważ uważam, że ten wątek nie tylko dodał tej książce jeszcze więcej akcji, ale też spowodował, że z większym zapałem sięgałam po dalsze strony książki.

{💎} Książkę czyta się dosyć szybko, a sama fabuła nie dokonać jest w moim stylu (spodziewałam się czegoś innego) ale i tak naprawdę świetnie się przy tej pozycji bawiłam. Miejscami miałam wrażenie, że stoję tam przy Izumi.

{💎} Jestem pewna, że nie jest to książka, którą na długo zapamiętam, ale dała mi ona to, czego od niej oczekiwałam - rozrywki. Naprawdę super się przy niej bawiłam!

{💎} Chce też zwrócić uwagę, iż Tokio Ever after posiada cudownych bohaterów! I nie mówię tutaj tylko o tych głównych, ale też pobocznych. Bardzo dobrze wykreowani są ci bohaterowie przez co naprawdę dobrze się czyta książkę!

Podsumowując; jest to bardzo dobra, rozrywkowa książka. Bez większego ładunku emocjonalnego, młodzieżówka. Jest godna przeczytania i zapoznania się z tą magiczna historią Izumi Tanaka.

Izumi, bohaterka książki ,,Tokio Ever After”, dowiaduje się, że jest… księżniczką! Zwyczajna, amerykańska nastolatka, musi nauczyć się kultury japońskiej i poznać tradycje panujące na dworze.

Ważnym wątkiem jest tutaj poszukiwanie własnej tożsamości, próby odnalezienia się w nowym miejscu i w zupełnie nowej sytuacji.

Jest to niestety książka, na którą - pomimo mojej miłości do powieści YA - jestem już chyba za stara. Chociaż zwykle przymykam oko na takie rzeczy i po prostu czerpię przyjemność z lektury, tutaj główna bohaterka była aż za bardzo infantylna, fabuła zbyt podkoloryzowana, a niektóre wydarzenia aż za bardzo nieprawdopodobne.

Jedynie zakazany romans (księżniczka i ochroniarz) pociągnął tę historię i sprawił, że doczytałam do końca. Ale nie zliczę, ile razy przewróciłam przy niej oczami...

"Tokio ever after" to powrót do nastoletnich lat. "Pamiętnik Księżniczki" w odsłonie azjatyckim. Odnajdziemy w niej przyjemny romans oraz zmaganie głównej bohaterki z wymaganiami dworskimi. To pozycja dobra, ale nie wnosi nic odkrywczego. Ot całkiem nieźle odgrzany schabowy. Na jeden wieczór z dobrą kawą i słodką zakąską. Czyta się bardzo szybko, a i miałam przy nim wrażenie jakbym oglądała romantyczną komedię.