Trzy gołębice

Marlena Semczyszyn
8.7 /10
Ocena 8.7 na 10 możliwych
Na podstawie 9 ocen kanapowiczów
Trzy gołębice
Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie
8.7 /10
Ocena 8.7 na 10 możliwych
Na podstawie 9 ocen kanapowiczów

Opis

Trzy dziewczynki, które nie mają ze sobą nic wspólnego. Panna z dworu, Żydówka i dziewczyna ze wsi. Zaprzyjaźniają się, razem dorastają, pomagają sobie. Wydaje się, że nic nie może ich rozdzielić, jednak przepowiednia Cyganki mówi inaczej… Joanna, Zula i Jagoda zostają wystawione na próbę, gdy na drodze ich przyjaźni staje mężczyzna i jedna z największych tragedii ludzkości – druga wojna światowa. "Trzy gołębice" przeżywają czystą miłość i wielką nienawiść. Są różne, ale pełne wiary w to, co dla nich ważne. Ich losy splatają się i rozplatają. Kiedy się wydaje, że każda z nich odleci w swoim kierunku, wtedy pokazują prawdziwą siłę.
Data wydania: 2022-07-12
ISBN: 978-83-7835-959-3, 9788378359593
Wydawnictwo: Wydawnictwa Videograf S.A.
Stron: 352

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Moja Biblioteczka

Już przeczytana? Jak ją oceniasz?

Recenzje

Historia przyjaźni, która nie powinna się zdarzyć.

18.07.2022

Piękna powieść o przyjaźni i miłość, o dorastaniu i dojrzewaniu. Historia, jakich wiele można znaleźć w innych książkach, ale napisana niezwykle wzruszająco i od serca. Tu dorastanie i dojrzewanie, tytułowych trzech gołębic, nadaje rytm. Poznajemy dziewczynki, gdy są w wieku szkolnym i nic nie wskazuje na to, że się polubią, a o przyjaźń nawet tr... Recenzja książki Trzy gołębice

@Malwi@Malwi × 19

"Trzy gołębice"

12.07.2022

„Człowiek ma jednak w sobie taką moc, która pozwala się przystosować, daje siłę, gdy wydaje się, że jej już ani krzty nie ma.” Trzy dziewczynki, które różnią się zupełnie wszystkim, pochodzeniem, statusem społecznym, wychowaniem. Jadwiga, która chce być nazywana Jagodą, jest córką gospodarza i właściciela gospody, Zuzanna jest Żydówką, bękartem, ... Recenzja książki Trzy gołębice

Trzy przyjaciółki i ich złożona historia

12.07.2022

Marlena Semczyszyn zadebiutowała w 2021 roku wydaną nakładem Wydawnictwa Videograf powieścią obyczajową pt. „Jak ja jej nie kochałem”. „Trzy gołębice” to jej druga powieść obyczajowa, która wywołuje równie wiele emocji i wrażeń co poprzedniczka. Tytułowe gołębice to trzy różniące się właściwie wszystkim dziewczynki. Jadwiga, która woli, kiedy n... Recenzja książki Trzy gołębice

Ta książka mnie zachwyciła

1.08.2022

Często tak mam ... Swego rodzaju przeczucie. Intuicję, która podpowiada mi co wybrać. Widzę książkę, czytam jej opis i po prostu wiem, że mi się spodoba. Miałam tak z książką "Trzy gołębice" Marleny Semczyszyn. Spojrzałam na okładkę, przeczytałam opis i poczułam, że będzie to jedna z tych melancholijnych powieści, które trafiają w moje serce. Nie... Recenzja książki Trzy gołębice

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@gosia_myst
2022-07-23
Przeczytane

Trzy zupełnie nie mające ze sobą wspólnego dziewczynki, które dzieli pochodzenie i status społeczny zaprzyjaźniają się. Jednak zostaje ona wystawiona na próbę gdy na ich drodze staje mężczyzna oraz druga wojna światowa.

„Trzy gołębice” to moje pierwsze spotkanie z autorką ale już wiem że nie ostatnie. To cudowna historia pełna emocji opisująca więź, która łączy na zawsze. Całość jest napisana pięknym językiem, a wyraziści bohaterowie i poruszająca fabuła powoduje, iż ciężko się od niej oderwać. Historia przedstawiona jest z kilku perspektyw dzięki czemu możemy lepiej poznać każdą z bohaterek. Trzeba przyznać, iż naprawdę dobrze został oddany duch tamtych czasów. Widzimy dysproporcje jakie panowały ale i codzienność, każdej z nich. Nie brakuje tu opisów skrajnej biedy oraz wielkiego bogactwa. To poruszająca historia pełna niespełnionym marzeń, wiary, nadziei, miłości i różnego jej oblicza nie tylko romantycznej, tragicznych wydarzeń ale przede wszystkim przyjaźni. To również historia o dyskryminacji i braku tolerancji. To książka przez którą się płynie i zostanie z Wami na dłużej

× 7 | link |
@Spizarnia_ksiazek
2022-07-29
Przeczytane

Czasem przyjaźń pojawia się znienacka. Rozprasza mroczne myśli, rozświetla szarość dnia, pomaga spojrzeć na świat z szerszej perspektywy. Przypadkowe spotkanie przy kałuży trzech dziewczynek z różnych warstw społecznych połączyła nić przyjaźni. Mimo iż dzieli je wiele wspólnie wkraczają w dorosłość.
Czy łącząca je więź przetrwa w ciężkich czasach zbliżającej się wojny? A może poróżni je pewien młody mężczyzna?

Piękna historia o sile przyjaźni, trudach życia w obliczu II wojny światowej. Skrupulatnie odwzorowany kontrast między biedną Zulą, której los od urodzenia nie rozpieszcza, energiczną Jagodą świadomą swojej kobiecości oraz Joanną wychowaną w wielkim bogactwie, otoczoną troską, wrażliwą i delikatną.

Lekkość pióra autorki sprawia, że czyta się z błyskawicznie pochłaniając kolejne strony.

Końcówka książki ogromnie mnie wzruszyła, rozbiła emocjonalnie. To jedna z tych historii o której długo się myśli po przeczytaniu.

Lubicie czytać książki z wątkiem historycznym?
Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu.



× 3 | Komentarze (1) | link |
@kicia1914
2022-09-19
10 /10
Przeczytane


"Trzy gołębice" to przepiękna i wzruszająca historia trzech dziewczyn, kobiet, które nie mają łatwo w życiu. Zula jest bardzo biedna ale o ogromnym sercu, wszystkim lubi pomagać jak tylko może. Sama jest krytykowana przez to, że jest Żydówką.
Joanna to Pani z dworu, bogata i dobrze wychowana, nie zna "normalnego" życia.
Jagoda ma kochającą rodzinę, mieszka na wsi ale marzy jej się mężczyzna wyżej postawiony.
Dziewczyny różnią się od siebie ale zaprzyjaźniają się, starają sobie pomagać i spędzają razem każdą wolną chwilę. Ich przyjaźń zostaje wystawiona na próbę, gdy pojawia się bogaty, przystojny Jan i zawraca w głowie nie jednej z nich.

Czy ich przyjaźń przetrwa, a może wygra miłość?

Książka podzielona jest na dwie części, pierwsza to dzieciństwo i losy młodych dziewczyn, a druga część to trudne czasy, gdy panuje wojna i wszyscy walczą o życie oraz przetrwanie.

Pisarka porusza bardzo ważne tematy takie jak; przyjaźń, miłość, nienawiść, bieda, zdrada, wojna, rasizm oraz inna orientacja seksualna.

Książka ma 332 strony, które przeczytałam w ekspresowym tempie, jednych bohaterów polubiłam, a innych nie bardzo, ponieważ nie rozumiałam ich zachowania.
Zakończenie doprowadziło mnie do podziwu i ogromnego wzruszenia.
Z czystym sercem mogę Wam polecić tą historię, koniecznie przeczytajcie !

Na koniec jeszcze piękny cytat:

"Kochasz. To będzie źródłem radości i cierpienia. Kochasz, więc i kogoś godnego...

× 2 | link |
@kaganaabooklover
@kaganaabooklover
2022-09-05
Przeczytane

Joanna, Zula i Jadwiga. Trzy dziewczynki, trzy gołębice. Pomimo różnic jakie je dzielą, połączyła je przyjaźń. Czy jednak przyjaźń z czasów dziecięcych, ma szansę przerodzić się w młodzieńczą, a później dojrzałą? Na jakie próby zostanie wystawiona i czy je pokona?

Marlena Semczyszyn, to autorka do niedawna jeszcze mi nieznana, jednakże po przeczytaniu jej najnowszej książki „Trzy gołębice” z przyjemnością sięgnę po kolejne utrzymane w tym stylu.
Zacznę może od tego, że książka zwróciła moją uwagę nietuzinkową okładką. Po zobaczeniu zdjęcia w kolorze sepii i przeczytaniu opisu, wiedziałam, że to powieść, którą koniecznie chcę przeczytać. Intuicja mnie nie zawiodła, bo książka skradła moje czytelnicze serce.
Autorka stworzyła historię, która wzrusza i ukazuje jaką moc daje przyjaźń i do czego potrafi popchnąć nas miłość. Również ta nieodwzajemniona.
Tłem do tej powieści jest wojna, ale to na relacjach międzyludzkich opiera się cała historia. Przyjaźń, miłość, strach, oddanie krajowi, a nawet odmienna orientacja seksualna, to wszystko splata się ze sobą tworząc wciągającą lekturę.
Świetna kreacja głównych bohaterek, ale również bohaterom pobocznym nic nie można zarzucić. Do tego wciągająca fabuła i dobrze oddane realia tamtych czasów.
Zżyłam się z bohaterami tej historii i muszę przyznać, że przekręcając ostatnią stronę, poczułam ukłucie żalu, że to już koniec.
Polecam z ogromną przyjemnością.

× 2 | link |
CZ
@czytac.lubie
2022-07-15
8 /10
Przeczytane Posiadam

Kim są tytułowe trzy gołębice?

Poznajcie trzy dziewczyny, nastolatki, pochodzące z różnych środowisk. Joanna - panna z dworu, delikatna, wrażliwa, wykształcona, o wielkim sercu. Jagoda - dziewczyna ze wsi, pochodząca z dobrej, kochającej rodziny. Zula - wychowywana samotnie przez matkę, żyjąca w biedzie, córka Żyda.

Dziewczyny spotkały się przypadkowo jako nastolatki, wtedy też przysięgły sobie przyjaźń. Spędzają razem czas, spotykają się we dworze, a Zula zyskuje wszelaką pomoc, dostaje jedzenie, z którym może dzielić się z matką.

Niestety, po paru latach, ich przyjaźń zmącił przyjazd do dworu przystojnego Jana, którego ojciec, znajomy rodziny z dworu, zamieszkał w okolicy. Czy jego pojawienie wpłynie na relacje dziewcząt?

"Trzy gołębice" to piękna opowieść o przyjaźni, tajemnicach, marzeniach i wzajemnej pomocy. Jednak gdy nadejdzie wojna, drogi dziewczyn rozchodzą się.

To historia, która na długo zostaje w pamięci czytelnika. Wspaniała charakterystyka postaci, piękne opisy oraz wojenna Warszawa, tęsknota za bliskimi, walka o przetrwanie - to wszystko znajdziemy w tej książce.

Co przyniesie wojna, czy przyjaciółkom będzie dane spotkanie po jej zakończeniu? Poznajecie ich sekrety, marzenia. Gorąco zachęcam do lektury! To poruszająca książka, którą z pewnością warto przeczytać!

× 2 | link |
@esclavo
2022-07-25
8 /10

Trzy dziewczynki z różnych światów. Przyjaźń ponad warstwami społecznymi. Panienka z dworu, Żydówka i dziewczynka z wsi. Każda inna. Ich losy będą się splatać, rozpłatać, jak w życiu, każda będzie musieć zmierzyć się ze swoim losem.

Powieść ta, to piękna historia o dorastaniu, przyjaźni, sile kobiet, ale też nie jest pozbawiona momentów zwątpienia, niechęci. To też historia o wojnie, o walce o przetrwanie, o człowieczeństwie. Chwilami wzruszająca, przejmująca, ale też nie pozbawiona optymizmu. Książka podobała mi się za wierne przedstawienie historyczne, za skonfrontowanie różnych światów, za swoją życiowość i brak przesłodzenia. To bardzo wartościowa powieść, obyczajowa, pełna emocji, uczuć i prawdziwości.

Myślę, że ta książka ma szansę przypaść do gustu każdemu, kto lubi powieści historyczne, ale i obyczajowe. Polecam.

× 1 | link |
@maitiri_books_2
2022-07-12
8 /10
Przeczytane

„Trzy gołębice” to piękna, wielowątkowa opowieść, która poruszy najbardziej zatwardziałe serca. Ta napisana w trzecioosobowej narracji historia rozpoczyna się w okresie dwudziestolecia międzywojennego i trwa do II wojny światowej. Dzięki temu, że w powieści przeplatają się nie tylko wydarzenia, ale też możemy spojrzeć na nie z różnych perspektyw, daje nam to lepszy wgląd w motywacje bohaterów. Wspaniale zostały wykreowane trzy główne bohaterki. To one są siłą powieści. Wokół nich wszystko się kręci, mimo że w powieści pojawiają się też inni, równie barwni bohaterowie. Autorka opisuje targające dziewczętami uczucia z niezwykłym wyczuciem i delikatnością. Pisze szczerze, ale z empatią. Widać w powieści ogromną wiedzę historyczną autorki, dzięki której ta historia zyskuje na autentyczności. Emocji w niej co niemiara. Można je odczuć całym sobą. Ta historia porusza do głębi i zostaje w czytelniku jeszcze przez długi czas po odłożeniu książki. To opowieść o sile prawdziwej przyjaźni, która mimo niesprzyjających warunków trwa i nabiera coraz wyraźniejszych kształtów. Ale też o różnych odcieniach miłości, którą zazdrość potrafi zmienić nienawiść, o dorastaniu w trudnych warunkach, o odwadze i poświęceniu, o dyskryminacji, braku tolerancji i okrucieństwie. Powieść porywa od pierwszej strony i nie odpuszcza do ostatniej. Wciąga, intryguje i mocno chwyta za serce.

„Trzy gołębice” to niezwykle emocjonalna, pozostająca na długo w sercu historia trzech przyjaciółe...

| link |
@kasienkaj7
2022-08-19
8 /10
Przeczytane

Lektura tej książki to była prawdziwa przyjemność.

| link |
@papierowamagnoolia
2022-08-01
9 /10
Przeczytane
@Malwi
2022-07-18
9 /10
Przeczytane
@Krzysia
2022-07-23
8 /10
Przeczytane
@tatiaszaaleksiej
2022-07-12
10 /10
Przeczytane

Cytaty z książki

-Mamo ja ... kocham inaczej - jęknęła Zula.
- A co to znaczy? - zapytała zdumiona mama. - A można kochać normalnie? Da się to uczucie objąć myślą, zamknąć w nawiasach?
Kochasz ... To będzie źródłem radości i cierpienia. Kochasz, więc i kogoś godnego twojego kochania odnajdziesz.
Serce nie wybiera, a im bardziej będziesz z tym walczyła, tym mocnej to do ciebie wracać będzie.
Kochasz. To będzie źródłem radości i cierpienia. Kochasz, więc i kogoś godnego twojego kochania odnajdziesz
Dodaj cytat