Tylko jedna chwila

„Tylko jedna chwila” to wzruszająca opowieść o stracie i poświęceniu.

Aleksandra, znana malarka, ginie w wypadku samochodowym. Jej matka nie może się z tym pogodzić i na każdym kroku daje drugiej córce do zrozumienia, że to ona powinna była zginąć. Joanna ze spokojem znosi wszystkie obelgi matki. Pewnego dnia w ich domu pojawia się Gracjan, mąż zmarłej Aleksandry i oznajmia Joannie, że musi zostawić jej pod opieką córkę. Życie Joanny diametralnie się zmienia. Na szczęście ma ciotkę, która ją wspiera i we wszystkim jej pomaga.

Joanna zrozumie, że wcale nie znała swojej siostry. Czy wszystkie sekrety ujrzą światło dzienne?

Historia opisana w książce pokazuje jak złudny potrafi być obraz perfekcyjnej rodziny i jak często postrzegamy kogoś w inny sposób niż w rzeczywistości jest.

Kolejną kwestią, która została poruszona w tej książce to stosunki na szczeblu matka-córka. Postawa Danuty pokazuje, jak matka może wyrządzić córce krzywdę słowami. Danuta przeżywa żałobę, więc w jakimś małym stopniu można ją usprawiedliwić, ale jej znęcanie się psychiczne nad córką jest nie do zniesienia. Faworyzowanie jednego dziecka jest dla mnie czymś nie do przyjęcia.

Ta książka zmusza czytelnika do refleksji i przeanalizowania własnego życia i swoich relacji w rodzinie.

Mieszkająca w Skierniewicach Joanna, opiekuje się matką, cierpiącą na depresję i alkoholizm. Wypadek jej siostry, Aleksandry, malarki mieszkającej w Warszawie, zmienia spokojne życie Joanny. Teraz musi opiekować się również swoją pięcioletnią siostrzenicą. W krótkim czasie okazuje się, że życie Aleksandry to tajemnica dla rodziny, nawet jej męża. Joanna poznaje prawdziwe oblicze dopiero po jej śmierci. Aleksandra była zamieszana w kryminalne sprawy. Poznajemy trudne relacje Joanny od najmłodszych lat z siostrą, jak i matką. Bardzo pozytywną postacią w tej rodzinie jest ciotka Joanny, siostra jej matki, Franciszka.

"Tylko jedna chwila" to rodzinny dramat i skrywane tajemnice Aleksandry. Opowiedziana historia skłania do refleksji. Życie nie zawsze jest tak idealne, na jakie wygląda. Zdecydowanie polecam!

„Tylko jedna chwila” była moim pierwszym spotkaniem z twórczością Pani Sylwii Markiewicz, którą miałam przyjemność osobiście poznać podczas ubiegłorocznych Targów Książki w Krakowie.

W powieści tej poznajemy Joannę, kobietę w średnim wieku, która dotąd nie założyła rodziny. Opiekuje się matką, która po śmierci swojej drugiej córki Aleksandry popadła w depresję i uzależnienie od alkoholu.

Życie Joanny kręci się właściwie wyłącznie wokół pracy i opieki nad zdruzgotaną, coraz bardziej zgorzkniałą rodzicielką. Jeśli chodzi o relacje między siostrami to od dawna były one dosyć chłodne, chociaż nie zawsze tak było…

Aleksandra i Joanna to dwa przeciwieństwa – pierwsza przebojowa, sięgająca zawsze i bez względu na koszty po to czego chciała, miała wszystko i była od zawsze hołubiona przez matkę… Druga cicha i skromna, dbająca bardziej o innych niż o siebie była oczkiem w głowie taty, który niestety już nie żyje.

Gdy Aleksandra ginie pod kołami samochodu, jej kilkuletnia córeczka Anastazja zostaje pół sierotą, a właściwie sierotą, gdyż okazuje się, że mąż Aleksandry – Gracjan – nie był biologicznym ojcem dziewczynki…

Wychodzi również na jaw, że małżeństwo Aleksandry i Gracjana nie było tak idealne jak się wszystkim wydawało… Mężczyzna tworzy nową rodzinę, czuje się mocno zagubiony i nie chce jeszcze bardziej destabilizować życia Anastazji, która uważa go za ukochanego tatusia…

Wspólnie z Joanną podejmują więc decyzję, że to on...

Każdy z nas nosi maski i wystarczy jedna chwila, by obnażyć swą prawdziwą twarz. Udajemy nawet przed najbliższymi, czasami ze zwykłej troski, ale niekiedy z czystego wyrachowania i chęci pokazania się z lepszej- nie zawsze tej prawdziwej- strony.
Pani Sylwia w swej powieści doskonale to ukazała. Na przykładzie trzech kobiet pokazała, jak bardzo życie potrafi rozczarować i przynieść ból, łzy i niemoc, a zarazem zesłać szczęście w najmniej spodziewanym momencie. Czasami wystarczy jedna chwila, by zmienić bieg życia kilkunastu osób...

"Tylko jedna chwila" to powieść wielowątkowa, bardzo złożona, momentami trudna pod względem poruszanych tematów a przy okazji niezwykle wciągająca i wzruszająca. Naprzemienna narracja bohaterów pozwala spojrzeć na tę samą sprawę z różnego punktu, poznać ich dylematy i motywy, które nimi kierują. Łatwiej jest zrozumieć ich samych, jak i podejmowane przez nich decyzje, które czasami (z innego punktu widzenia) mogą się wydawać zupełnie irracjonalne.
Bohaterowie są bardzo dobrze zbudowani, niezwykle różnorodni, niosący w sobie całą gamę emocji. Choć każdy z nich jest już skrzywdzony przez los, starają się nie poddawać i przeć do przodu. Nie ma tu nikogo zbędnego, każdy z nich wnosi wiele do tej historii.
Niezwykle żal mi było Danuty, niezwykle nieszczęśliwej i zgorzkniałej kobiety, która straciła "nie to" dziecko, nosi w sercu żal do losu, że to starszej córki nie zabrał, a tą młodszą- tą nieskazitelną, najlepszą, najmądrzejsz...

Rodzina to najważniejszy element naszego życia. Stanowi fundament- stabilny, silny, niezachwiany, od pierwszych chwil na świecie. I zarówno ta, z której się wywodzimy jak i ta, którą sami w dorosłych latach tworzymy, powinny być skałą, na której można się oprzeć każdego dnia. Jednak nie zawsze udaje się stworzyć tak silne więzi, w końcu pomimo szczerych chęci nie da się zmusić nikogo do miłości, nawet gdy dzieli się wspólny dach nad głową.

Joanna jest nauczycielką i mieszka w rodzinnym mieście w Skierniewicach. Nie udało jej się założyć własnej rodziny, a gdy ją poznajemy opiekuje się matką, która nie potrafi pogodzić się ze śmiercią drugiej córki. Joanna doskonale zdaje sobie sprawę, że nie jest ulubienicą rodzicielki, jednak stara się tym nie przejmować i wspierać ją w żałobie. Zrozumienie kiedyś uzyskiwała w ramionach ojca, obecnie może liczyć na nieco zwariowaną ciotkę Franciszkę. Kobieta miała lata na to, by pogodzić się z brakiem matczynej miłości, poczuciem bycia gorszą, grubszą, mniej zdolną, niepotrafiącą utrzymać związku i stanowiącą ciągłe rozczarowanie. Aleksandra, jej zmarła siostra, nie była wobec niej szczera i nie działała wobec niej z dobroci serca. Jednak dopiero, gdy jej zabrakło, na światło dzienne powoli zaczynają wychodzić tajemnice, które skrzętnie skrywała. Jak mocno zatrząsną one życiem Joanny?

"Tylko jedna chwila" to powieść, która fanów literatury obyczajowej zauroczy z miejsca. Dzięki temu, że wraz z główną bohaterką odkryw...

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, słyszałam o jej debiutanckiej powieści - "Czerwony kalendarz", ale nie miałam okazji czytać. Do sięgnięcia po książkę "Tylko jedna chwilą" postanowiłam sięgnąć, ponieważ ogromnie zaciekawił mnie jej opis, sugerujący niezwykle życiową historię i okładka, która niesamowicie przyciąga wzrok. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki, prosty i przyjemny, co sprawia, że książkę czyta się naprawdę szybko, z dużym zainteresowaniem i zaangażowaniem. Fabuła została w ciekawy sposób nakreślona, przemyślana i równie dobrze poprowadzona, a bohaterowie naprawdę autentycznie wykreowani, to postaci z którymi z powodzeniem moglibyśmy spotkać się w rzeczywistości i z którymi śmiało moglibyśmy się utożsamić w wielu kwestiach, podzielając podobne troski i dylematy. Historia przedstawiona jest z perspektywy kilkorga bohaterów, co pozwoliło mi lepiej ich poznać, dowiedzieć się co czują, myślą, z czym się mierzą oraz lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Myślę, że w tym przypadku był to świetny zabieg, ponieważ tym sposobem każda z postaci odegrała tutaj istotną rolę, dostarczając tym samym wielu emocji. Chociaż przyznaję, że zachowań niektórych bohaterów nie byłam w stanie pojąć i zaakceptować. Autorka w swojej powieści porusza wiele ważnych i ponadczasowych tematów, między innymi trudne relacje rodzic - dziecko, żałoba, przemoc psychiczna, problem z alkoholem, które z pewnością wywołają w Czytelniku wiele mie...

👉Jedno wydarzenie powoduje,że życie wielu osób diametralnie się zmienia.Myślenie,że znaliśmy najbliższa osobę okazuje się błędne.Intrygi sprzed lat,szalone decyzji i tajemnice Aleksandy ujrzą wreszcie światło dzienne.
Joanna od lat była obarczona troską o najbliższych nie zaznajac od nich dobrego słowa i podziękowania.
Podziwiałam jej cierpliwość,dobroć i oddanie rodzinie kosztem własnego szczęścia.

Czytając książkę na przemian uśmiechałam się i wzruszyłam.
Bohaterowie mogliby być jednymi z nas.Doświadczali ogromu emocji spowodowanych odkrywanymi tajemnicami.
Trzymałam mocna kciuki za Joanne i jej walkę o swoje szczęście i lepsza przeszłość.

Historia pokazuje jak jedno wydarzenie burzy świat wielu osób.A osoba,która miała być przykładem i chlubą zostaje zdemaskowana-ukazując prawdziwe oblicze.

Lektura skłania do refleksji i przemyśleń.Prawda zawsze ujrzy światło dzienne a dobroć powróci do osoby,która okazuje go innym.

Bardzo wzruszająca i emocjonalna powieść,która gorąco Wam polecam💙Wielokrotnie łezka zakręci się w oku podczas czytania.
Czas spędzony z nią nie będzie stracony📖