Uczta dusz

Pierwszy tom "Trylogii Magistrów" na początku wzbudził we mnie wyłącznie negatywne odczucia. Przede wszystkim dlatego, że książka ta wydaje się być (kolejnym w mojej karierze czytelniczej) dziełem o charakterze feministyczno-szowinistycznym, traktującym mężczyzn jako główną plagę i nieszczęście opisywanego świata (sądząc ze wstępu, naszego świata również). Autorka nie wplata jednak swoich poglądów (?) w fabułę w sposób tak beznadziejnie prymitywny jak choćby Naomi Novik w wielokrotnie nagradzanym, feministycznym gniocie fantasy pt. "Wybrana". Nie wszyscy mężczyźni w "Uczcie dusz" są całkiem złymi ludźmi bądź kompletnymi kretynami tak jak u Novik. Nie zmienia to faktu, że większość męskich postaci w tej książce do swojej ogólnej niegodziwości dokłada jeszcze zachowania mieszczące się pomiędzy słownym molestowaniem seksualnym a gwałtem zbiorowym. Co gorsza męscy magowie (zwani dla niepoznaki Magistrami) są zwykłymi potworami, które przez stulecia czerpią swą siłę magiczną pochłaniając siły życiowe (lub jak ktoś woli: dusze) losowo wybieranych ofiar. Przyspieszona śmierć "zjadanych" żywcem ludzi obchodzi Magistrów mniej więcej w tym samym stopniu co zeszłoroczne zimowe opady pionowe. Dawno nie spotkałem się z książką, w której znakomita większość bohaterów wzbudzała we mnie obrzydzenie i naprawdę trudno było mi się przejmować ich losami poza życzeniem im, żeby ich wszystkich szlag jak najszybciej trafił. Totalny i morderczy egoizm Magistrów znajduje oczywiście kontrastowe przeci...

Ciekawa powieść. Zaletami są zdecydowanie interesujący, niepokojący świat, świetne pomysły, wciągająca akcja i intrygujący bohaterowie, aczkolwiek przez pierwsze kilkanaście rozdziałów podczas czytania towarzyszyło mi, nazwijmy to, stłumienie akcji, które objawiało się tym, że nie czułam historii wystarczająco intensywnie. Kolejny tom jednak przeczytam, ponieważ jestem ciekawa, co wymyśliła autorka dla swych bohaterów. Polecam.

Książka całkiem ciekawa, inna, co tylko ją wyróżnia. Jednak momentami czyta się ją ospale, aż miałam ochotę ją odłożyć. Wiele też wątków nie zostało dobrze objaśnionych, więc po przeczytaniu ma się lekki niedosyt. Niemniej powieść pani Friedman można polecić, chociażby ze względu na coś nowego, co udało jej się stworzyć;)