Opinia na temat książki Ukochane równanie profesora

Powieść o przesympatycznym Profesorze, który przez nieszczęśliwy wypadek lata temu, wciąż musi mierzyć się z uciążliwą utratą pamieci co jedną godzinę i dwadzieścia minut. Jego umysł równo z zegarkiem gubi część dnia, stąd jego nowa gosposia z synem Pierwiastkiem co raz stawali się dla Profesora nieznajomymi. Jedynie o liczbach Profesor pamięta zawsze, i wydaje się nigdy o nich nie zapomnieć, tak jak one nie zapomną o nim. Nie wiem dlaczego, ale od początku czytania tej książki miałam wrażenie że jest inna niż wszystkie jakie kiedykolwiek czytałam. Wydaje mi się, że jest powieścią dla ludzi o 'innej' wrażliwości. Historia Profesora jest niesamowita, a to przez co przechodzi każdego dnia przez wiele lat - utrata pamięci - budzi do jego osoby podziw. W książce wiele razy spojrzałam na liczby inaczej, niż robiłam to wcześniej - czytając, wyobrażałam siebie na miejscu Profesora i rzeczywiście wtedy wydawały mi się ciekawsze; z własnymi tajemnicami i prawami; nie do pobicia. Może wydaje się to dziwne, ale rzeczywiście tak było. Profesor zawsze wypowiadał się o liczbach magicznie, z pasją, dając im odpowiednią ilość uwagi, widząc ich idealizm. Można powiedzieć śmiechem żartem, że chciałabym kiedyś spotkać osobę, która będzie na mnie patrzeć tak jak Profesor na swoje ukochane liczby i równania. Wcale nie dziwi mnie fakt, że dla wielu mieszkańców Japonii jest to jedna z uubionych powieści. Naprawdę można powiedzieć o niej wyjątkowa. Mam wrażenie, że zmienia sposób postrzegania nie tylko liczb, ale też świata w sposób u każdego inny. Autorka w poszczególnych postaciach ukryła różne cechy i odmienne poglądy, jednak razem bohaterowie tworzą wspólną całość, zasługującą poznania. ZAPRASZAM NA INSTAGRAMA @azetowa