Upadek

Ciężko mi ocenić tą książkę. Początkowo męczyła mnie zrujnowana psychika histrionicznej Laury. Nie mogłam się połapać co jest odległym wspomnieniem, co trochę mniej odległym, a co dzieje się obecnie.Fabuła to taka geneza szaleństwa.

Wychowana w domu bez miłości od najmłodszych lat wykazywała socjopatyczne zachowania. W nieodległej przeszłości zaś była porwana, torturowana przez nieuchwytnego zwyrodnialca. Udało jej się uciec oprawcy, ale przed wspomnieniami już nie. Po powrocie do domu nikt nie chce dać wiary w jej wersję wydarzeń. Zostaje uznana przez społeczeństwo za niedoszłą samobójczynię, patologiczną kłamczuchę i niszczycielkę własnej rodziny.

Bloger Dorian prowadzi stronę internetową z niewyjaśnionymi zbrodniami na kobietach. Oferuje Laurze pomoc w pokonaniu demonów przeszłości.

Trochę stron upłynęło zanim udało mi się połapać w psychice Laury. Dopiero po przeczytaniu znacznie ponad połowy książki fabuła zaczęła mnie intrygować. Historia wciągnęła, a zakończenie wprawiło w osłupienie. To odrobinę niwelowało początkowe znużenie, ale nie na tyle żebym mogła wystawić wyższą ocenę.

Laura od samego początku była dzieckiem bardzo problematycznym, wręcz była postrzegana przez swoich rówieśników jako dziwna. Jedyną osobą, która stała za dziewczyną murem był jej ojciec, więc gdy go zabrakło, Laura nie miała już na kogo liczyć. Pewnego dnia matka wysłała dziewczynę do sklepu, z którego nie wróciła. Zniknęła na jakiś czas, a gdy wróciła stwierdziła, że została porwana i przetrzymywana wbrew jej woli. Oczywiście nikt jej nie uwierzył. Każdy uważał, że dziewczyna zmyśla. Jedyna osobą, która zaangażowała się w jej historię był bloger, który bada niewyjaśnione zbrodnie. Najgorsze jest to, że prawdopodobnie oprawca jest cały czas na wolności.

Jeśli szukacie książki, w której bardzo dużo się dzieje to „Upadek” będzie dla was lekturą idealną. Z tą książką nie sposób się nudzić. Miejscami przerażająca i straszna.

Życie Laury to był jeden wielki koszmar. Często łapałam się za głowę jak czytałam sceny związane z jej matką, która traktowała córkę jak zło całego świata. Do tego wszystkiego dziewczyna musiała zmierzyć się ze strachem i obojętnością innych osób. Przeżyła piekło, a najgorsze było dopiero przed nią.

W doborze lektur polegam głównie na intuicji. Najczęściej patrząc na okładkę z tytułem i nazwiskiem autora, potrafię już stwierdzić, czy będzie to coś dla mnie, ale zawsze czytam jeszcze opis. Do powieści Olgi Kruk ciągnęło mnie od jej debiutu, ale tak się złożyło, że zaczęłam dopiero od trzeciej, choć dwie poprzednie mam od dawna na półce.
"Upadek" zrobił na mnie ogromne wrażenie. W pewnym stopniu przypominał mi osławiony "Ostatni dom na zapomnianej ulicy", szczególnie pod względem takiego kontrolowanego chaosu, jednak podobał mi się o wiele bardziej. Nie ma w nim słabszych momentów, fabuła cały czas trzyma czytelnika w ogromnym napięciu, a zrozumienie niektórych wątków naprawdę wymaga cierpliwości. Poza tym forma nie przerosła treści, wszystko zostało idealnie wyważone.
Cenię sobie takie niebanalne historie, w których sieć powiązań jest pleciona na przestrzeni wielu lat i nawet teoretycznie mało znaczący szczegół, może okazać się tym kluczowym. Trzeba się oddać lekturze, wymaga ona koncentracji, ale nie jest to żadne poświęcenie, bo "Upadek" jest wręcz hipnotyzująco wciągający, choć trudny. Nie sposób zmierzyć się z opowieścią Laury bez emocji, zarówno własnych, jak i tych towarzyszących głównej bohaterce, a jedne i drugie mogą momentami przytłaczać. Były takie fragmenty, po których z hukiem zamykałam książkę, by po chwili otworzyć ją znowu, bo tylko czytając dalej, miałam szanse odnaleźć ukojenie. I zakończenie mnie nie rozczarowało, wręcz przeciwnie, gdy już ...

Przedsmak tego, czego mogę oczekiwać po najnowszej książce Olgi Kruk miałam już w przesyconych atmosferą skondensowanego szaleństwa „Grzechach mojej siostry”. Zapewniam Was jednak, że w „Upadku” wewnętrzne poczucie mroku i chaosu, zlewającą się w jedno iluzję i rzeczywistość trzeba pomnożyć przez dwa dodając do niej brutalną prawdę o zwierzęcej naturze człowieka tkwiącej głęboko może nawet w każdym z nas.

"Ojciec psychiatra i walnięta córeczka"

Poznajemy Laurę. Jako kobietę skołowaną, dręczoną wątpliwościami, niejasnymi ciągami myśli i wspomnień. Czy rzeczywiście została uprowadzona i torturowana przez nieznanego oprawcę? Czy może to wszystko wydarzyło się tylko w jej głowie dyktowane chęcią zwrócenia na siebie uwagi? Przecież zawsze była dziwna.

I jako dziecko odstające od oczekiwań społecznych. Kierujące się instynktami, nie normami. Dziewczynkę, której obawiała się własna matka. Dla której ogromnym ciosem była śmierć ojca. Czy tylko on ją rozumiał i potrafił jej pomóc?

Z marazmu i poczucia beznadziei wyrywa ją młody youtuber, który jako jedyny wierzy w jej historię i doszukuje się powiązań pomiędzy jej zeznaniami a zaginięciami i morderstwami innych młodych kobiet w okolicy. Czy jest dla niej szansą na udowodnienie, że mówi prawdę, a może potwierdzenie jej szaleństwa?

Jakież to było genialne! Upadlające i oczyszczające zarazem. Obnażające ludzkie instynkty, które czasem tak bardzo upodabniają nas do zwierząt. Ukazujące (nie...

Zagubiona we własnym świecie swoich wyborów, przez nikogo nie rozumiana Laura znika na jakiś czas z rodzinnego domu. Powraca okaleczona, twierdząc, iż była przetrzymywana brew swojej woli. Jej słowom nikt nie daje wiary. Nikt poza blogerem badającym podobne przypadki, który zaczyna rozumieć, że dziewczyna mówi prawdę.

„Upadek” to trzecia w dorobku Olgi Kruk książka, w której autorka ponownie wdziera się w głąb czytelniczego umysłu, dostarczając wyjątkowo psychodelicznych projekcji. Jej klimat nie pozostawia żadnych złudzeń, iż ma się do czynienia z lekturą trudną, mroczną, pogmatwaną, ale jednocześnie przyjemną w odbiorze, co oczywiście jest zasługą stylu autorki, która bawi się słowem pisanym, hipnotyzując do ostatniej strony książki.

Całą tę historię można opisać właściwie jednym słowem, a są nim „emocje”. To właśnie one są pierwszoplanowym bohaterem, którego siła nacisku na czytelnika jest precyzyjnie zaplanowana. Jednym z wielu autów książki, na który warto także zwrócić uwagę jest moim zdaniem misternie utkana intryga kryminalna przedstawiona tutaj na przestrzeni wielu lat, pozwalająca lepiej interpretować fakty.

Olga Kruk w mojej opinii napisała kolejną znakomitą książkę w swoim dorobku i szczerze powiedziawszy ciężko mi by było wskazać tę jedną jedyną, najlepszą z nich. Każda z nich to uczta dla miłośników książek i dowód na to, że nie ilość, a jakość ma dużo większe znaczenie. Bo właśnie tej drugiej w je...

Laurze nikt nie uwierzył, że została porwana i torturowana. Prawdę zna tylko ona i jej oprawca. Dopiero pewien blogger dostrzega podobieństwo pomiędzy kilkoma zbrodniami. Kontaktuje się z Laurą, bowiem chce poznać jej wersję historii. Czy dziewczyna w końcu przekona innych, że mówiła prawdę?

Muszę przyznać, że początek tej historii był dla mnie trochę zawiły. Cofaliśmy się do wspomnień z dzieciństwa głównej bohaterki, do momentów porwania, no i mieliśmy jeszcze obecną rzeczywistość. Jednak po kilku rozdziałach to dziwne zagubienie zniknęło i na dobre przepadłam w lekturze.

Laura nie jest prostą postacią – jak się okazuje jej dzieciństwo nie należało do łatwych, a to głównie za sprawą tego, iż tylko ojciec rozumiał jej postępowanie. Z czasem okaże się, że to postępowanie ją naznacza.

Powiem szczerze, że nie do końca zrozumiałam, dlaczego ludzie jej nie uwierzyli i co w ogóle pokierowało pewną osobą do takich wniosków. Ale patrząc na nasze realia, to chyba jestem w stanie w to uwierzyć.

Mordercę Autorka podaje nam trochę na tacy, ale rekompensuje to z pewnością kimś jeszcze, o kim wprost nie powiem – ale tego, dodatkowego wątku akurat się nie spodziewałam. Całość jednak wypada naprawdę dobrze i podobało mi się to, jak została poprowadzona fabuła. Styl i język Autorki również trafiły w mój gust czytelniczy i muszę przyznać, że z przyjemnością sięgnę po poprzednie tytuły, jeśli tylko nadarzy się ...

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Olgi Kruk i niewątpliwie jest ona mistrzynią w tworzeniu naprawdę psychodelicznego klimatu.

Laurę poznajemy już po traumatycznych doświadczeniach, które towarzyszą jej na każdym kroku. Jej życie "przeżarte" jest bolesnymi wspomnieniami tortur zadawanych przez oprawcę. Jest to dziwny i zarazem intrygujący misz-masz. Z trudem nadążam za tą bezładną plątaniną myśli, krótkich, poszarpanych zdań i nie do końca podoba mi się taki sposób narracji. Za dużo w tym wszystkim chaosu, który ma jak najdokładniej obrazować to, co dzieje się w znękanym umyśle głównej bohaterki, pełnym mroku i cierpienia.

Największy problem polega na tym, że nikt nie wierzy, że dziewczyna kiedykolwiek padła ofiarą porwania. Media docierają do jej niechlubnego okresu dorastania i wydają wyrok: Laura posiada oso­bo­wość histrioniczną. Cha­rak­te­ry­zu­je ją wy­so­ka emo­cjo­nal­no­ść, roz­wią­zło­ść, te­atral­no­ść za­cho­wań iob­se­syj­na po­trze­ba zwró­ce­nia na sie­bie uwagi.

Tymczasem zaginionych w podobnych okolicznościach dziewcząt jest więcej, a policji do tej pory nie udało powiązać się tych przypadków.

"Upadek" zbiera skrajnie różne opinie, a ja jak zwykle, postanowiłam przekonać się na własnej skórze, czy po drodze mi z twórczością autorki, do czego i Was namawiam.

... O tym, że Laura jest ofiarą, wiedzą tylko ona i jej oprawca...

Po przeczytaniu debiutu autorki jakim była książka "Grzechy mojej siostry" oraz drugiej książki "Defekt" byłam pewna, że każda kolejna książka spod jej pióra będzie czymś mocnym.
Czekałam i się doczekałam.

Laura od dzieciństwa sprawiała problemy, a po śmierci ukochanego ojca nic już nie było takie samo.
Gdy osiągnęła pełnoletniość wyprowadziła się z domu i ograniczyła kontakty z rodziną.
Zniknęła na jakiś czas, a gdy wróciła nikt jej nie uwierzył w to, że tych ran na ciele nie zadała sobie sama.
Po jakimś czasie bloger, który zajmuje się niewyjaśnionymi zbrodniami, zaczyna wierzyć dziewczynie, że ta mówi prawdę i została porwana oraz była torturowana.
W okolicy znika kolejna dziewczyna, podobna do Laury. Pada cień oskarżenia, że oprawca nadal jest na wolności.
Czy możemy być pewni osób, którym ufamy?
Kto i dlaczego porywa dziewczyny?
Co wspólnego z tym wszystkim ma ojciec Laury?


Rodzi się pytanie do czego może doprowadzić wręcz obsesyjne uczucie do kogoś. Czytając sami zaczynamy tracić grunt pod nogami i nie wiemy już co jest prawdą a co tylko zwidą.
Autorka stworzyła thriller doskonały, wszystko w miarę czasu łączy się jak puzzle, by na końcu nas zszokować i bić brawo za pomysłowość.