W blasku ognia

Jeśli ,,W blasku ognia'' faktycznie jest ,,wyborem najlepszych opowiadań polskich fanów Uniwersum Metra'', to aż boję się czytać inne.
Nie, żeby książka była AŻ TAK zła (w końcu dostała całe cztery gwiazdki) ale stylistycznie i fabularnie pozostawia zdecydowanie zbyt wiele do życzenia.
Przejdźmy jednak do szczegółowych zarzutów:
1) ,,Krolowa tuneli'' Serwina była tak fatalna, że aż mi się przykro zrobiło. Główny bohater, Petka, był wyraźnie inspirowany grą ,,Metro''. Rozumiem jeszcze, że bohater mógł obudzić się w tunelu i wymacać w ciemności kałacha (ostatecznie byłoby to zrozumiałe), ale - do diabła - nie rozumiem tego, w jaki sposób wystrzelał na jednym magazynku potwory chyba z połowy metra, dlaczego widział w ciemnościach i czemu jadł chleb! (Ktoś nad Polis uprawia poletka radioaktywnej pszenicy? Nie widzę innego wytłumaczenia...)
2) ,,Sprawiedliwość dla wszystkich'' było opowiadaniem wziętym z kosmosu - naprawdę. Nie miało ani wyraźnego początku, ani wyraźnego rozwinięcia, ani dobrego zakończenia - odniosłam nieprzyjemne wrażenie, że wątki opisane, jako Tseena znalazły się w omawianej książce w ramach ,,zapełniacza''.
3) ,,Duch tuneli'' Balcarka był chyba moim największym rozczarowaniem - pomijając to, że opowiadanie stylistyką na kolana nie powalało, to jednak przez chwilę przejawiało tendencję do stania się opowiadaniem dobrym. Autor zepsuł je jednak doszczętnie przez patetyczne, mdłe i beznadziejne zakończenie. Bohater dowiedział się, że: ,,na...