Opinia na temat książki W cieniu Majdanka

"Mój najgorszy koszmar właśnie się spełnia. To, czego obawiałam się od początku wojny, dzieje się na moich oczach. Dotyczy mnie i moich dzieci. Mojego męża. Nas. Czy jest jeszcze jakieś "nas"? Może już jesteśmy wspomnieniem? Zapisanym w księdze parafialnej. Bez grobu. Bez krzyża. Bez życia".

Lubicie historie, które pisze życie i są na faktach? Jeżeli tak, to ta książka jest jak najbardziej dla was. Historia dwóch sióstr Eugenii i Franciszki, które rozdzieliła akcja pacyfikacyjna przeprowadzona przez Niemców w Tarnowoli. To poruszająca i niezwykle ważna opowieść, która przenosi czytelnika w miejsce jednego z najokrutniejszych nazistowskich obozów koncentracyjnych - Majdanka, gdzie trafiła Franciszka wraz z matką i rodzeństwem, gdyż z ojcem zostali rozdzieleni. Za to Frani udało się uciec z obławy i trafiła do rodziny, u której nie miała wcale lepiej. Jej ciotka okazała się jeszcze gorsza niż Niemcy. Dzięki relacjom Frani i Gieni poznajemy okropności, których doświadczyły.

Opowieść przepełniona jest emocjami, a szczegółowe opisy codzienności w obozie jak ukazują tragedię i nieludzkie warunki, w jakich musieli żyć jego mieszkańcy. Autorka nie unika trudnych tematów i brutalnie ukazuje rzeczywistość, co sprawia, że czytelnik nie może przejść obok tych opisów obojętnie. Jednocześnie książka jest pełna siły i determinacji, którą miała rodzina Marców. Dzięki rozsądkowi i sile udało im się przetrwać ten koszmar, co jest niewątpliwie wielkim dowodem na ludzką siłę i niezłomność. Czytałam i miejscami nie mogłam powstrzymać płaczu. Człowiek, człowiekowi był wrogiem. Książka jest doskonale napisana, przejmująca i trzymająca w napięciu do samego końca. Autorka potrafi grać na emocjach czytelnika, poruszając tematy, o których warto pamiętać i rozmawiać.

#wcieniumajdanka to lektura dla wszystkich, którzy pragną poznać historię dwóch sióstr, dla których każdy dzień był naznaczony strachem. Autorka pisze o ludzkiej odwadze i solidarności w obliczu największego zła. Gorąco polecam!