Opinia na temat książki Walcząc z ciszą

Historia Tilla Page’a oraz Elizy nie jest prosta. Jest usnuta walką o każdy grosz i ciągłe zamartwianie się jutrem. Till w dodatku ma na głowie dwójkę młodszego rodzeństwa, postępującą chorobę i przepiękną Elizę, z którą od trzynastego roku życia łączy go coś więcej niż tylko przyjaźń. Oboje mają ciężko, ale czy miłość zdoła to przezwyciężyć?

Historia słodko-gorzka, nie znajdziemy tu kolorowych perypetii. Jednak nie zabraknie humoru i cudownej rodzinnej atmosfery. Till niesamowicie troszczy się o swoich przedcudownych braci, którzy skradli moje serce. Natomiast Eliza jest usposobieniem kobiety, która wyjdzie z każdej sytuacji. We dwójkę stawiają czoła najtrudniejszym zadaniom jakie serwuje im życie. Nasz główny bohater od kilku lat pracuje jako bokser w klubie, gdy nadarzy się okazja aby zarobić więcej nie cofnie się przed niczym. Dąży cały czas do tego, aby bliskim niczego nie brakowało. Jednak choroba, która postępuje znacznie szybciej niż każdy się spodziewał może to wszystko zaprzepaścić.
Moim ulubieńcem stał się Flint, chłopak pomimo trudnej sytuacji życiowej i wieku ma genialne oceny, ale odnosi też sukcesy w walkach. Quarry to dzieciak, który zdecydowanie wdał się w Tilla. Przeklina, krzyczy, jest momentami nieznośny, ale odda serce dla rodziny i bliskich. Tacy są właśnie bracia Page, oddadzą serce kobiecie, która dba o nich od zawsze. Mowa tu o Elizie, która nie dość, że nosi na barkach swoje problemy, to jeszcze pomaga swojemu przyjacielowi najbliższemu z braćmi i z jego problemami.
Co tu dużo mówić, genialna książka. Dialogi bawiły mnie do łez, a zaraz sprawiały, że miałam ochotę płakać przez bezradność bohaterów. Zdecydowanie polecam Wam „Walcząc z ciszą”, jeśli szukacie mocnej historii, która nie będzie cukierkowa.