Walcząc z ciszą

Kiedy oni spotykają się w młodości, kiedy znajdują swoje miejsce na ziemi, kiedy żyją z dala od siebie niemal przez cały dzień, kiedy ona jest w nim zakochana, ale milczy, a on ją kocha, ale słowem nie piśnie. Tak, to jest to co może sprawić, że odłożymy inne lektury.
Eliza miała trzynaście lat kiedy pewnego dnia ktoś wszedł do miejsca, które ona uznawała za swoje. W przeciągu kilku dni, jej miejsce stało się ich miejscem, a ich zaczęło coś łączyć. Ona bała się pająków, a on ją nimi straszył, on nie umiał matematyki, a ona mu w niej pomogła, ją zdradził chłopak, a on miał dobre ramie do wypłakania się. Jej malowanie, jego boks, znajomość, która z dnia na dzień stawała się coraz głębsza. Aż do momentu… kiedy ona chciała iść dalej, a on zamknął ją w klatce fantazji.
Martinez zaczyna swoją historię, kiedy bohaterowie mają naście lat. Przebiega po kolejnych latach i kilku punktach zwrotnych w ich życiu. Szybko, nawet nie ma czasu na szczegółowe budowanie relacji czy dokładne opisy. Koncentruje się na głównych punktach i biegnie dalej. Aż do momentu we współczesności, kiedy zatrzymuje się i zaczyna opowiadać.
Opowiada śliczną historię dwójki młodych ludzi, których los przeznaczył sobie. Smutną historię, bo każde z nich niesie spory bagaż na swoich barkach. Eliza jest sama, sama w rodzinie, sama ze swoimi smutkami, ze swoimi problemami. Till nie jest sam, nie może być sam. Tuż za nim stoi jego dwóch młodszych braci, o których bezpieczeństwo musi dbać. Kosztem szkoły, ko...

Jestem zachwycona, oczarowana, zaczarowana i zakochana.
Nastawiłam się na Young lub New Adult, gdzie jakiś studencik będzie się prał po pyskach na ringu, gdzie dziewczyny będą za nim latać, a ta jedyna okaże się tą jedyną gdzieś w ¾ książki. Ale nie. Tu wszystko jest inaczej.

Elizę i Tilla poznajemy gdy mają lat 13. Dzieciaki. Ale dzieciaki zagubione, właściwie bez opieki i opoki. Czym właśnie stają się dla siebie niemal od pierwszego dnia znajomości.
I ich losy już na zawsze zostają splecione. Ich miłość jest z rodzaju tej przenoszącej góry, kruszącej skały i zmieniającej bieg rzeki. Miłość o jakiej czyta się z ogromną przyjemnością ale i zarazem pewnym spokojem. Bo siła tego uczucia jest niezachwiana, więc nie ma potrzeby obawiania się o rozstanie, zdradę czy brak szczęśliwego zakończenia. Czy słusznie i czy nie dzieją się jakieś dramy które bohaterów rozdzielą… To musicie sprawdzić sami ;)
Zwłaszcza, że bohaterowie łatwo w życiu nie mają i przeszkody stawiane im na drodze są bardzo trudne do pokonania.

Zakochałam się bardziej w Elizie niż w Tillu. Jego niechęć do życia na jawie i ciągłe ucieczki w fantazję trochę mi krwi napsuły. Ale też z drugiej strony, jeśli ma się taki start i żyje się w takich warunkach jak chłopcy Page… To nie ma co się dziwić. Właśnie. Chłopcy Page. Bo ich jest trzech. Następna część będzie o Flincie i ja już zacieram ręce. Uwielbiam tego chłopaka, niepozornego, nieśmiałego kujona, który za rodzinę odda wszystko. Querr...

Historia Tilla Page’a oraz Elizy nie jest prosta. Jest usnuta walką o każdy grosz i ciągłe zamartwianie się jutrem. Till w dodatku ma na głowie dwójkę młodszego rodzeństwa, postępującą chorobę i przepiękną Elizę, z którą od trzynastego roku życia łączy go coś więcej niż tylko przyjaźń. Oboje mają ciężko, ale czy miłość zdoła to przezwyciężyć?

Historia słodko-gorzka, nie znajdziemy tu kolorowych perypetii. Jednak nie zabraknie humoru i cudownej rodzinnej atmosfery. Till niesamowicie troszczy się o swoich przedcudownych braci, którzy skradli moje serce. Natomiast Eliza jest usposobieniem kobiety, która wyjdzie z każdej sytuacji. We dwójkę stawiają czoła najtrudniejszym zadaniom jakie serwuje im życie. Nasz główny bohater od kilku lat pracuje jako bokser w klubie, gdy nadarzy się okazja aby zarobić więcej nie cofnie się przed niczym. Dąży cały czas do tego, aby bliskim niczego nie brakowało. Jednak choroba, która postępuje znacznie szybciej niż każdy się spodziewał może to wszystko zaprzepaścić.
Moim ulubieńcem stał się Flint, chłopak pomimo trudnej sytuacji życiowej i wieku ma genialne oceny, ale odnosi też sukcesy w walkach. Quarry to dzieciak, który zdecydowanie wdał się w Tilla. Przeklina, krzyczy, jest momentami nieznośny, ale odda serce dla rodziny i bliskich. Tacy są właśnie bracia Page, oddadzą serce kobiecie, która dba o nich od zawsze. Mowa tu o Elizie, która nie dość, że nosi na barkach swoje problemy, to jeszcze pomaga swojemu przyjacielowi najbliższem...

Czytając opinię Sol o tej książce miałam od początku na nią wielką chęć.
Czy się zawiodłam - nie.

Książka opowiada historię dwójki dzieciaków, którzy zmagają się z życiem. On zajmuje się rodziną, podczas gdy jego matka wydaje wszystkie oszczędności na siebie. Jej rodzina nie akceptuje jej pasji do rysowania.
Spotykają się razem w opuszczonym budynku i po raz pierwszy nazywają coś domem.

Książka opowiada o walce z przeciwnościami losu. Słodko-gorzka opowieść o odwadze, sile charakteru, poświęceniu oraz miłości.
Miłość Tilla i Elizy jest szczera i bardzo piękna. Zdają się być dla siebie stworzeni. Życie ich nie rozpieszczało i zdawało się ciągle podkładać kłody pod nogi.
Till jest wysportowany, odpowiedzialny, stara się ze wszystkich sił spełnić rolę żywiciela rodziny dla swoich młodszych braci. Zdaje się być sam. Do tego lekarze przekazują mu informacje, że głuchnie i niedługo straci słuch.
Eliza jest kujonem, ale też jest sama. Zakochana w Tillu od dziecka, staje się jego podporą. Bardzo lubię taki typ bohaterki. Odważnej, silnej, dobrej. Oprócz jednego momentu, który miał pokazać jej heroiczność, a jak dla mnie pokazał niezwykłą głupotę, Elizę się kocha.

Książka jest naprawdę bardzo przyjemna w czytaniu, w odbiorze. Czyta się ją szybko i z zapartym tchem śledzi losy bohaterów.
Z przyjemnością sięgnę po kontynuację i naprawdę polecam niezdecydowanym.